"W projekcie ustawy przesądzono o wpisaniu sztywnej wysokości kwoty (nie mniejszej niż 2 500 000 000 zł.). Zabezpieczenie w ten sposób minimalnej kwoty jaką można przeznaczyć na media publiczne w danym roku pozwoli na uniknięcie dyskusji na jej wysokością w czasie debaty budżetowej, w wyniku której mogłaby ona ulec obniżeniu, gdyż takie rozwiązanie nie spełniałoby przewidzianego przez EMFA wymogu stabilności systemu" - napisano w projekcie.
KRRiT ma rozdzielać środki między nadawców
Środki finansowe przeznaczane na realizację misji publicznej będą przekazywane przez ministra finansów corocznie na rachunek zarządzany przez KRRiT. KRRiT będzie dokonywała podziału środków pomiędzy spółki publicznej radiofonii i telewizji na podstawie procedur określonych w przepisach ustawowych.
Projekt ustawy określa przy tym maksymalny limit wydatków na finansowanie misji publicznej przez spółki publicznej radiofonii i telewizji na lata 2027–2035. W pierwszym pełnym roku obowiązywania ustawy będzie on wynosił 2 500 000 000 zł.
Dotacja od państwa, ale i reklamy
Resort kultury, który przygotował projekt, podaje, że analiza potrzeb finansowych mediów publicznych związanych z realizacją misji publicznej w 2024 r. wykazana w uzgodnionych z KRRiT kartach powinności wskazuje, że łączny koszt realizacji zadań misyjnych przez wszystkie spółki publicznej radiofonii i telewizji wynosi 3,86 mld zł, a zatem jest wyższa od proponowanej kwoty finansowania publicznego.
"Dlatego też konieczne jest pozostawienie w ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji innych źródeł finansowania jednostek publicznej radiofonii i telewizji. Oznacza to, że pomimo przyjęcia znacznej części finansowania mediów publicznych przez budżet państwa, w dalszym ciągu zostanie utrzymany tzw. mieszany system finansowania mediów publicznych, który jest co do zasady akceptowany przez KE oraz uważany za dopuszczalny przez orzecznictwo na gruncie TFUE i protokołu amsterdamskiego w kontekście zasad pomocy państwa" - napisano.
Jak podaje MKiDN mieszany model finansowania mediów publicznych dopuszcza obok finansowania budżetowego również finansowanie ze źródeł niepublicznych, w szczególności z udostępniania przestrzeni dla przekazów handlowych, z zastrzeżeniem pewnych ograniczeń oraz z „obrotu prawami do audycji”.