Indie, Meksyk, RPA, Francja i Fed…oraz Polska

Po pierwsze dokładnie 4. czerwca indeks banków na GPW stracił około cztery procent, a WIG20 ponad dwa i pół procent. Jednocześnie przeceniał się mocno złoty. Skąd taka panika? Okazało się, że z zewnątrz. Wybory prezydencki i parlamentarne doprowadziły do potężnych spadków indeksów w Indiach, Meksyku i RPA oraz do osłabienia ich walut. W kolejnych dniach sytuacja znacznie się poprawiła, ale fundusze inwestujące na rynkach rozwijających się (w tym i w Polsce) zareagowały na tąpnięcie redukcją aktywów również w Polsce.

Piszę o tym, żeby pokazać jak zmiany na odległych od Polski rynkach, niemających wpływu na naszą gospodarkę, mogą doprowadzić do dużych reakcji w Polsce. Dla złotego, który dla polskich firm jest zdecydowanie bardziej istotny niż zachowanie rynku akcji, nadal najważniejszy jest jednak kurs EUR/USD.

Tutaj wchodzi drugi czynnik. To wybory do Parlamentu Europejskiego (PE) 9.06. Na pozór nic wielkiego się w ich wyniku nie wydarzyło. Grupa EPL i S&D wraz z konserwatystami mają nadal wielką przewagę nad partiami określanymi mianem skrajnej prawicy. W 720 osobowym Parlamencie główny nurt nadal ma ponad 400 głosów, a prawica ma mniej niż 200 głosów. Wszystko to przy założeniu, że nie powstaną nowe ugrupowania.

To nie jest jednak cała prawda o tych wyborach. W poszczególnych krajach prawica znacznie się umocniła. Szczególnie widać to w dwóch państwach: Niemczech i Francji, chociaż we Włoszech też Bracia Włosi (ugrupowanie premier Georgii Meloni) wygrali wybory. W Niemczech SPD, partia kanclerza Olafa Scholza, poniosła klęskę. Wylądowała na trzecim miejscu wyprzedzona przez skrajnie prawicową AfD (16,2%).

Katastrofą, czyli rozwiązaniem Zgromadzenie Narodowego (wybory w czerwcu), zakończyły się wybory we Francji, gdzie Zjednoczenie Narodowe (dawniej Front Narodowy) Marine Le Pen zdeklasowało partię prezydenta Emmanuela Macrona zdobywając od niego dwa razy więcej głosów.

Lekcją poglądową dla na przykład Lewicy w Polsce jest to, dzięki czemu Zjednoczenie Narodowe (ZN) stało się takie silne. I nie chodzi o poglądy, chociaż to, że ZN chce odwrócenie reformy emerytalnej prezydenta Macrona coś nam przypomina ;-). Chodzi o to, że Marine Le Pen znalazła młodego (we wrześniu kończy 29 lat) człowieka (Jordan Bardella), który pociągnął za sobą tłumy. Jednak to człowiek, lider, jest najważniejszy...

Nie ulega więc wątpliwości, że poglądy prawej strony będą szybko przenikały do mainstreamu. To widać już nawet w Polsce (Konfederacja trzecią siłą – 12,1%) w wypowiedziach polityków. To zaś zobaczymy już najpewniej przy obsadzaniu stanowisk w nowej Komisji Europejskiej (Parlament Europejski zatwierdza jej skład). Tak więc optymistyczne poglądy wskazujące na brak zmian w PE są zdecydowanie przedwczesne.

Zapowiedź wyborów we Francji (30.06 i druga tura 7.07) doprowadziła do przeceny euro w stosunku do dolara, co oczywiście pociągnęło jeszcze większą przecenę złotego do obu głównych walut. Taka to jest od dawna mechanika rynków. To też GPW nie pomagało, ale oczywiście najmocniej tracił francuski CAC-40.

I tutaj dochodzimy do trzeciego czynnika, którym była publikacja danych o inflacji w USA oraz zakończenie posiedzenia Federalnego Komitetu Otwartego Rynku (FOMC). Nagłe wybory we Francji pogrążyły euro uderzając w złotego, a niższa od oczekiwań inflacja w USA uderzyła w dolara pomagając złotemu. Był to ruch dosyć dziwny, bo przecież wymowa komunikatu FOMC wcale nie była „gołębia”, co powinno dolara umacniać.

Na kropkowym wykresie poglądów poszczególnych członków Komitetu widzimy, że czterech jest za pozostawieniem stóp w tym roku na obecnym poziomie, siedmiu uważa, że w tym roku powinna być jedna obniżka stóp, a ośmiu, że powinny być dwie obniżki. Na tej podstawie rynki zaczęły zdecydowanie wyceniać jednak nie jedną, a dwie obniżki: w listopadzie i grudniu. Kolejne dane (o inflacji PPI) doprowadziły do wyliczeń zgodnie z którymi wskaźnik wydatków osobistych (PCE), na który mocno spogląda Fed wzrósł najmniej od ponad pół roku (0,15% miesiąc do miesiąca), co może jednak doprowadzić do wrześniowej obniżki.

Innymi słowy inwestorzy mają pod co grać. Szczególnie, że światło dzienne zobaczyła też interesująca statystyczna prawidłowość. Podobno od 1928 roku (sic!) pierwsze dwa tygodnie lipca (do 17. lipca) są bardzo dla rynku akcji korzystne. Nie pytajcie mnie Państwo dlaczego tak jest – nie wiem. Skoro jednak jest taka prawidłowość to rynek akcji w USA powinien zacząć ją wyprzedzać (często obecnie rynki zaburzają statystyczne prawidłowości) i indeksy powinny zyskiwać już w czerwcu.

Jak byłą reakcja polskich rynków na publikację danych o inflacji w USA oraz na komunikat FOMC? Indeksy wzrosły, a złoty zyskał. Jednak dla złotego był to jedynie dzień oddechu, bo potem znowu francuskie obawy weń uderzyło i kursy walut zaczęły rosnąć. Nadzieję na GPW robiło to, że WIG20 w piątek 14.06 nie poddał się europejskim trendom (CAC-40 tracił trzy procent) i zyskał pół procent. WIG BANKI co prawda pokonał 12.800 pkt., co wyrysował formację podwójnego szczytu zapowiadającą spadek o kolejne 1000 pkt., ale to, że na razie nie chciał ruszyć dalej na południe daje nadzieję na zanegowanie tej formacji.

Jaki obraz maluje się więc teraz dla złotego i indeksów na GPW? Złoty fundamentalnie skazany jest na umocnienie, bo wysokie stopy procentowe w Polsce przy jednoczesnym obniżaniu stóp w strefie euro (pierwsza obniżka miała już miejsce 6. czerwca) i w USA oraz wzrost gospodarczy powinny naszą walutę umacniać. Jednak francuski zagrożenie może działać w drugim kierunku, więc prawdę o złotym zobaczymy dopiero po 7. lipca (druga tura wyborów we Francji).

Na GPW trwa korekta, a WIG20 jest nadal w osiemnastomiesięcznym kanale trendu wzrostowego. Tak dziwnie się składa, że poziomy wsparcia są na okrągłych poziomach. Teraz bronione jest 2.400 pkt., mocne wsparcie jest na 2.300 pkt., a dolne ograniczenie kanału trendu wzrostowego jest ponad 2.200 pkt, i z każdym dniem rośnie. Jestem nada zdanie, że trend zmianie nie ulegnie.