Letwin: złoto będzie raczej drożało niż taniało

Marek Druś
email @mocnospi
opublikowano: 05-04-2018, 10:06
aktualizacja: 05-04-2018, 10:07

Cena złota będzie rosła, bo słabo jest z jego poszukiwaniem, a branża nie jest w stanie odtwarzać rezerw, które wydobywa, twierdzi Stephen Letwin, prezes Iamgold Corp.

- Cena złota ma dużo większe prawdopodobieństwo marszu na północ niż na południe – powiedział Letwin podczas konferencji spółek górniczych w Hongkongu. – Działam w tym od dawna. Kiedy jesteś w branży, która nie odtwarza tego co produkuje, ostatecznie cena musi iść w górę – dodał.

Zobacz więcej

Złoto; fot. Bloomberg

Kanadyjska spółka, którą kieruje Letwin, chce zwiększyć produkcję z ok. 875 tys. uncji złota obecnie do 1,35 mln uncji za cztery lata. Chce to zrobić dzięki eksploracji terenów położonych w pobliżu obecnie posiadanych kopalni, ujawnił prezes.

Finansowana przez producentów złota World Gold Council szacuje, że globalna podaż złota ma już historyczny szczyt za sobą. W tym tygodniu Frank Holmes, prezes U.S. Global Investors Inc. powiedział, że stało się to w ubiegłym roku lub obecnym. Holmes prognozuje, że skutkiem tej sytuacji będzie wzrost ceny złota do 1500 USD za uncję do końca roku. Obecnie wynosi kurs uncji złota na rynku spot spada o 0,5 proc. do 1326,97 USD.

© ℗
Rozpowszechnianie niniejszego artykułu możliwe jest tylko i wyłącznie zgodnie z postanowieniami „Regulaminu korzystania z artykułów prasowych” i po wcześniejszym uiszczeniu należności, zgodnie z cennikiem.

Podpis: Marek Druś, Bloomberg

Być może zainteresuje Cię też:

Polecane

Inspiracje Pulsu Biznesu

Google na Pradze przyciąga miliony

— Budowanie czegoś dobrego to 98 proc. kopiowania i 2 proc. oryginalności. W zdecydowanej większości przypadków nie trzeba więc wyważać zamkniętych drzwi, wystarczy umieć zaadaptować istniejące wzorce — przekonuje Piotr Wilam, współtwórca Innovation Nest, będącego jednym z kluczowych partnerów Campus Warsaw stworzonego przez Google’a. Wilama można regularnie spotkać w metrze, w drodze do Campusu. I nie jest tam sam, są dni, gdy przez ośrodek Google’a przewijają się setki osób, które w swoich start-upach być może nie wymyślają koła, ale popychają projekt cyfrowej Polski do przodu. — Co miesiąc przybywa nam 1 tys. nowych członków. Obecnie jest ich 6 tysięcy, w listopadzie, na pierwszą rocznicę działania Campusu, spodziewamy się łącznie nawet 10 tys. członków — zapewnia Rafał Plutecki, szef Campus Warsaw. Magnes podliczony Google na projekt campusu nad Wisłą przeznacza miliony dolarów. Jednak w rubryce budżet marketingowy widnieje okrągłe zero. Amerykański potentat przyciąga tłumy średnio trzema wydarzeniami dziennie. Są to zwykle spotkania z inwestorami, przedsiębiorcami, praktykami biznesu. — Naszą ambicją...

Handel, Haendel i hotel

S.D.G, czyli Soli Deo Gloria — jedynemu Bogu chwała. Taki skrót pojawia się m.in. w manuskryptach Bacha i Haendla. Ale nie tylko. Inskrypcja ta znana jest z wielu budynków sakralnych i świeckich. Pojawiła się także na jednym z najbardziej imponujących zespołów spichlerzy w Gdańsku, mających korzenie w XV w. W całości można je jednak podziwiać już tylko na starych rycinach. Ostatnie 75 lat wymazało z krajobrazu miasta wiele spichlerzy. Niegdyś w miejscu zwanym dziś Wsypą Spichrzów i w okolicy było ich grubo ponad 300. W dobrym stanie przetrwał jedynie spichlerz zwany Deo. Stoi wśród ruin, połamanych zębów ceglanych resztek, w samym sercu Gdańska — widział go każdy, kto choć raz zajrzał do stolicy Pomorza. Za rok ten obrazek będzie już tylko historią. Nową napisze lokalny przedsiębiorca, który przez lata wolał trzymać się w cieniu. Teraz, ryzykując dużą częścią majątku, stawia na nowy wygląd Gdańska, mającego przyciągać zamożnych turystów nie gorzej niż Kraków czy Sztokholm. — Jako mieszkaniec tego miasta od 60 lat czekam na ten moment, gdy wreszcie spichlerze odzyskają należny im blask — mówi Zbigniew Nowak,...

A serce rzucam za przeszkodę

Andrzej Wodzyński, właściciel Ceramiki Tubądzin, wierzy, że w starciu z rynkiem jego pomysł na biznes będzie jak skała. Osią receptury jest ilasta skała osadowa, nieraz grzęźliśmy w niej po kostki. Jak na skałę jest zupełnie licha, miękka, tłusta, ale jednocześnie pożądana jako źródło dobrobytu od kilkudziesięciu wieków. Z niej właśnie powstają płytki ceramiczne, w których produkcji polskie firmy radzą sobie wcale nieźle na europejskiej scenie. Branie na towar było niemal od zawsze, historycy dogrzebali się ozdabianych terakotą pałaców z czasów sięgających 2-3 tysięcy lat przed narodzeniem Chrystusa. Przepis na płytkę ceramiczną z pozoru jest banalny: trochę składników prosto z ziemi, a po ulepieniu odpowiedniej formy wizyta w piecu. Jednak dla Andrzeja Wodzyńskiego ceramika w tej formie jest już passe. Bo teraz do ilastej mazi dodaje ekstra składniki — marketing i design, wyrywając się z kręgu marketowych promocji. Ryzykuje całym majątkiem, wykupując udziały współwłaścicieli Ceramiki Tubądzin i rzucając wyzwanie regionalnym tuzom oraz zastępom hiszpańskich i włoskich fabryk. Zresztą robi to zgodnie z...

Puls Biznesu

Puls Inwestora / Surowce / Letwin: złoto będzie raczej drożało niż taniało