Nominowana

DI
opublikowano: 08-07-2009, 00:00

nominowana

Monika Constant

nowa dyrektor generalna Francuskiej Izby Przemysłowo-Handlowej w Polsce (CCIFP)

Zmiana warty w izbie, która na co dzień obsługuje ponad 300 firm. Magdalenę Tran-Van zastąpi Monika Constant, która dotąd była wicedyrektorem CCIFP. Nowa szefowa pracuje w niej już od dziewięciu lat. Wcześniej była odpowiedzialna za budowanie relacji z firmami członkowskimi oraz działalność stowarzyszeniową.

© ℗
Rozpowszechnianie niniejszego artykułu możliwe jest tylko i wyłącznie zgodnie z postanowieniami „Regulaminu korzystania z artykułów prasowych” i po wcześniejszym uiszczeniu należności, zgodnie z cennikiem.

Podpis: DI

Polecane

Unilever chce pozbyć się margaryny

11 miast, których gospodarki są większe od polskiej (MAPA DNIA)

Inspiracje Pulsu Biznesu

Zatrudniam tylko ptaki

Dla jednych to wielka pasja, która może stać się sposobem na życie. Anglicy i Amerykanie traktują sokolnictwo jak sport. Ale może być ono również doskonałym pomysłem na biznes. Praca bez urlopu, ale z ogromną satysfakcją, o czym przekonuje Piotr Zadworny, właściciel spółki Drapole.pl. Skrzydlaty biznes W 2008 r. informatyk i programista Piotr Zadworny postanowił się przebranżowić. Rozpoczynając nową działalność, musiał zdobyć wiedzę o ptakach drapieżnych, zapewnić im lokum, zbudować woliery, w których będą mieszkać — i opracować biznesplan. Potrzebował też kapitału na uruchomienie firmy. W sukurs przyszła mu Unia Europejska, przyznając dofinansowanie w kwocie 36 tys. zł. Pasję sokolniczą z powodzeniem rozwija i realizuje od ośmiu lat. To jego sposób na życie i na biznes. Na czym polega ta działalność? Przede wszystkim na płoszeniu ptaków metodą sokolniczą z użyciem m.in. sokołów i jastrzębi. — Swoją ofertę kieruję do osób i instytucji mających problem z ptakami zanieczyszczającymi ich teren lub niszczącymi mienie. Począwszy od centrów handlowych, poprzez młyny, stocznie, właścicieli sadów, aż do...

Krem do zjedzenia

Joanna Hołuj z Krakowa przez dwadzieścia lat pracowała jako grafik komputerowy. — W zasadzie niczego mi nie brakowało. Zarabiałam dobre pieniądze, miałam dużo wolnego czasu i swobody. Ale pracowałam w domu i tęskniłam za kontaktem z ludźmi — wspomina. Postanowiła to zmienić i szukała pomysłu na siebie. Cztery lata temu nauczyła się robić mydło. — To była miłość od pierwszego wejrzenia. Zafascynowało mnie, że mogę zmieszać trochę oleju, wody, dodać sodę i powstaje coś, co się pieni i myje. A może też pięknie wyglądać i pachnieć. Zaczęłam szukać w internecie i książkach informacji o wyrobie kosmetyków, eksperymentować. Po jakimś czasie podjęłam decyzję, że zrobię z tego biznes — opowiada właścicielka Iossi. Olej, cukier, sól… Wyłożona białymi kafelkami pracowania w pomieszczeniach po sklepie spożywczym wygląda jak sterylna kuchnia. Są tam blaty, miksery, stalowe garnki, lodówka… Na półkach czarne butle z olejami. W lodówce olejki eteryczne. — Zawsze lubiłam jeść i gotować — mówi Joanna Hołuj. Robienie kosmetyków naturalnych przypomina pracę w kuchni: mieszamy, podgrzewamy, chłodzimy, pakujemy...

Kapitan dyryguje łyżeczką

Być może, lecz w tym szaleństwie jest metoda. Cztery mocne głowy układają przepis na ozłocony zyskami rodzinny biznes. Kilka kwadransów pośród szaleńczo jadących tirów ze Wschodu i zaczyna się nieco inny, niewarszawski już świat. Tuż przy obwodnicy Garwolina stoi okazała siedziba i magazyny z wybitym jak wół neonem: Lechpol. Tu nawet nazwa jest na opak wielkomiejskim modom, podobnie jak konstrukcja firmy. Raz, że rodzinna. Dwa, że już całkiem niemała i w wielu segmentach rzucająca — skutecznie — wyzwanie samemu Samsungowi. Trzy, że ograniczająca własną zachłanność. Już na wejściu Zbigniew Leszek, szef i założyciel Lechpolu, rzuca: — Pan pyta o giełdę, agresywną strategię, podejmowanie dużego ryzyka. Ja odpowiadam, że nigdy nie miałem zakusów, żeby tworzyć ogromną organizację. Chciałem tylko, żeby jej kapitał pozwolił na długofalowy stabilny rozwój, kiedy chłopcy przyjdą do firmy. Zew kaczki Trudno się wyzbyć wrażenia, że Leszek senior miał długofalowy plan co do swoich „chłopców” i pewność, że prędzej czy później poczują zew wspólnej krwi i powrócą do rodzinnego miasteczka. Jak to szło u Mirona...

Tematy

Firma , Izba , Firmy

Puls Biznesu

Puls Inwestora / Nominowana