Powrót ponad 2300 pkt

Sebastian Gawłowski
02-11-2005, 00:00

Podczas poniedziałkowej sesji na rynku futures nie zanotowano dużych obrotów. Handel w trakcie sesji zamierał nawet na kilka minut. Zyski zanotowali posiadacze długich pozycji.

Grudniowa seria kontraktów na WIG20 wróciła ponad 2300 pkt. Nastroje wśród graczy lekko się poprawiły, ale sytuacja nadal jest niepewna. Każda informacja ze sfery politycznej lub giełd zachodnich może zachwiać kruchymi wzrostami. Ujemna baza waha się między 35, a 40 pkt. Najbliższy opór to 2320 pkt, ale kluczową barierą jest 2350 pkt. Jej pokonanie znacznie poprawi sytuację kupujących. Najbliższe wsparcie to 2280 pkt. Dopiero dziś poznamy prawdziwy obraz rynku.

Notowania rozpoczęły się znacznym wzrostem o 23 pkt. Pierwsze transakcje zawierano na wysokości 2315 pkt. Poranna część sesji przyniosła stabilizację z lekką przewagą zwyżek. W ten sposób najpopularniejsza seria dotarła do 2323 pkt. Po południu doszło do cofnięcia w okolice otwarcia. Nie wyrządziło to jednak rynkowi większej szkody.

© ℗
Rozpowszechnianie niniejszego artykułu możliwe jest tylko i wyłącznie zgodnie z postanowieniami „Regulaminu korzystania z artykułów prasowych” i po wcześniejszym uiszczeniu należności, zgodnie z cennikiem.

Podpis: Sebastian Gawłowski

Być może zainteresuje Cię też:

Polecane

Inspiracje Pulsu Biznesu

Sypialnia z krainy czarów

Kompleks dwóch budynków apartamentowych Szuflandia przyjął pierwszych gości w styczniu 2016 r. Zanim jednak do tego doszło, jego właściciele — Ewelina i Artur Drewniak — musieli stawić czoła wielu trudnościom. Ale udało się! Mimo krótkiej historii Szuflandia budzi zainteresowanie Polaków i obcokrajowców, którzy bardzo chętnie zatrzymują się w tym miejscu. Czasami choćby po to, by zrobić sobie zdjęcie. Na placu boju Państwo Drewniak zawsze marzyli o wspólnej pracy, by móc spędzać ze sobą więcej czasu. — Z wykształcenia i pasji jestem hotelarzem, z kolei mąż miał własną działalność, a więc zna się dobrze na prowadzeniu firmy i na dodatek jest tzw. złotą rączką. Oboje jesteśmy otwarci, towarzyscy i lubimy poznawać nowych ludzi. Taka mieszanka wystarcza, by zaryzykować z hotelarskim biznesem — zapewnia Ewelina Drewniak. Wpadli na pomysł wybudowania w górach nietypowych apartamentowców, jednak początki nie były łatwe. Szukanie miejsca na inwestycję trwało prawie trzy lata. — Gdy w końcu trafiliśmy na działkę przy ulicy Wańkowskiej w Wiśle, od razu wiedzieliśmy, że to właśnie to. Może nie...

Młokos z wizją 3.0

Na niemal wszystkich zdjęciach André Gerstner pozuje w dość oczywistej scenografii — przy biurku lub przy maszynach szwalniczych. Biała koszula, granatowa marynarka, uśmiech. Szybkie cyk, cyk lustrzanką i po zabawie. Szef, a zarazem największy akcjonariusz Groclinu (ponad 52 proc. akcji) przez „warszawkę” — i nie tyko — postrzegany jest sztampowo: jako uporządkowany, precyzyjny, kalkulujący menedżer, etapami zaprowadzający porządek w niegdysiejszym ulubieńcu inwestorów z GPW. W dziennikarskiej narracji, dla zabicia nudy, obowiązkowo trzeba dorzucić wątek polskiego do szpiku kości wozu Drzymały, gdzie — w domyśle — lejce trzyma teraz potomek pruskich ciemiężców. I z zapałem naprawia to, czego Polak naprawić nie potrafił. Czy tak jest w rzeczywistości? Niekoniecznie, wystarczy przejechać kilkaset kilometrów do Grodziska Wielkopolskiego, by przekonać się, że Gerstner w te narracyjne klisze nie zawsze da się wpasować. — Dlaczego mam tylko takie fotografie? Takie mi robią — stwierdza 40-latek, który niedawno zatrudnił ludzi od zmiany scenografii: to spece relacji inwestorskich i PR, osadzeni mocno w światku funduszy...

Drapieżnik na lodowej górze

Wymalowana złotą farbą twarz bohatera niniejszego tekstu bije z okładki. Do tego zestawienie bajecznych obrazków z jego życia. Cóż to? Zaledwie czubek góry lodowej. Nie będzie to zatem wstęp do historii o młodym multimilionerze, któremu z facjaty nigdy nie schodzi śnieżnobiały uśmiech i który co dzień rano budzi się radosny pod kołdrą wypchaną studolarówkami. Czubek góry lodowej oznacza, że nie wszystko złote, co się świeci. Że sesje na Instagramie to jedynie wyrwane z kontekstu klatki. Że pod powierzchnią wody w lodowej bryle są upór, szczęście, talent, mordercza praca, pomysł. Że w zimnym oceanie pływają też rekiny, wliczone w rachunek bycia złotym dzieckiem polskiego biznesu, jak go ochrzciły niektóre media, gdy okazało się, że Robert Gryn wskoczył do elity najbogatszych Polaków. — W życiu i biznesie jestem osobowością skrajną. To nieraz dobre, a nieraz bardzo złe. Myślę o tym, czy jest teraz świeży śnieg w Zermatt, by pojechać na heliskiing, naładować baterie i buchać kreatywnością w firmie. Nie zajmuje mnie polityka, nie wiem, kto i gdzie ma wpływy. Ale wiem, co to znaczy płacić wysoką cenę za stres i...

Tematy

Rynek

Puls Biznesu

Puls Inwestora / Powrót ponad 2300 pkt