Radziwiłł: potrzeby pożyczkowe brutto w 2011 wyniosą 171,5 mld zł

PAP
06-09-2010, 18:35

Potrzeby pożyczkowe brutto budżetu państwa w 2011 r. wyniosą 171,5 mld zł wobec tegorocznych potrzeb pożyczkowych ocenianych na 193,7 mld zł - poinformował PAP wiceminister finansów Dominik Radziwiłł.

"Planowany poziom potrzeb pożyczkowych brutto według standardów międzynarodowych (suma potrzeb netto oraz przypadającego do spłaty zapadającego w 2011 r. długu z tytułu obligacji i kredytów pomniejszona o saldo bonów skarbowych) wynosi 138,5 mld zł wobec planowanych 155,6 mld zł w 2010 r." - powiedział PAP Radziwiłł.

"Jednocześnie planowany poziom potrzeb pożyczkowych brutto według dotychczasowej metodologii (suma potrzeb netto oraz przypadającego do wykupu w 2011 r. całego długu) wynosi 171,5 mld zł wobec planowanych 193,7 mld zł w 2010" - dodał.

Zgodnie z projektem budżetu przyjętym w piątek przez rząd planowane w 2011 roku potrzeby pożyczkowe netto kształtują się na poziomie 57,1 mld zł wobec 79,1 mld zł w 2010 roku.

Deficyt budżetowy, zgodnie z przyjętym w piątek wieczorem przez rząd projektem budżetu, wyniesie w przyszłym roku 40,2 mld zł. Wzrost PKB zapisany w projekcie budżetu na 2011 rok ma wynieść 3,5 proc., inflacja średnioroczna 2,3 proc., a stopa bezrobocia na koniec 2011 roku 9,9 proc. Rząd zakłada także, że wpływy z dywidend w przyszłym roku wyniosą 15 mld zł wobec 25 mld zł w 2010 roku.

Tegoroczne wykonanie budżetu zamknie się deficytem 48,3 mld zł wobec 52,2 mld zł zapisanych w ustawie budżetowej - prognozuje resort finansów. (PAP)

© ℗
Rozpowszechnianie niniejszego artykułu możliwe jest tylko i wyłącznie zgodnie z postanowieniami „Regulaminu korzystania z artykułów prasowych” i po wcześniejszym uiszczeniu należności, zgodnie z cennikiem.

Podpis: PAP

Najważniejsze dzisiaj

Polecane

Inspiracje Pulsu Biznesu

Lalki ubrane w emocje

Lalka kojarzy się z uśmiechniętą buzią i kolorowymi ubrankami. Ale te, które robi Renata Gołaszewska-Adamczyk, choć noszą dziecięce imiona: Lusia, Kasia, Marysia, Helenka, Kazio, nie są dla dzieci. To lalki kolekcjonerskie wykonane autorską techniką. Nie ma dwóch takich samych. Od główki przez kształt ciała aż po strój i dodatki wszystko ręcznie wykonuje z ogromną starannością i precyzją. Włosy lalek sprowadza ze Stanów Zjednoczonych, a trykot z Holandii, bo najważniejsza jest jakość. Kiedyś kupowała wełnę z polskich owiec, ale nie była wystarczająco czysta, więc zaczęła ją sprowadzać z Niemiec. Stylizacje lalek są proste, by nie odwracały uwagi od ich emocji, a wręcz je podkreślały. — Moje lalki są ubrane w emocje. To zupełnie autonomiczne postacie, które mają nam coś do przekazania. Są pełne prawdziwych uczuć — twierdzi Renata Gołaszewska-Adamczyk. Inspiracją często są dzieci. A ma ich trójkę. Najstarszy jest Hubert, potem Filip i najmłodsza Hania. Ich szczerość przywołuje w niej wspomnienia z dzieciństwa, które stanowią początek procesu twórczego. Nigdy nie robi szkicu na kartce. Pomysł rodzi się...

Genetyk ascezy klonuje miliony

— Czekałem na bessę. Na tę konkretną po upadku Lehman Brothers. Hossa to nie jest woda, w której najbardziej lubię pływać. W naszej firmie mamy inne DNA, strategie wymykające się rynkowym modom — twierdzi Piotr Osiecki, największy akcjonariusz i prezes Altus TFI, tłumacząc, dlaczego kilka lat temu płynnie odszedł z wielkiego funduszu PZU na swoje. Siedzimy na czwartym piętrze leciwej kamienicy w centrum Warszawy, jakiś kilometr od roztrzęsionych negatywną zmiennością notowań warszawskiej giełdy. To tu ekipa Altusa przeżywa swoją długą hossę. DNA narzucone przez Osieckiego wyziera z każdej strony, na elewacji genetyczny ascetyzm wręcz odpada płatami. Siedziba jednego z najrentowniejszych przedsięwzięć na rynku finansowym w Polsce w ostatnich latach odarta jest z kosztowego szaleństwa. Tak wygląda średnio prosperujące biuro księgowe. Na parkingu? Żadnych maserati, bentleyów w krzykliwych kolorach i skórach. A przecież w Altusie najlepsi zarządzający dzięki kilkumilionowym bonusom zarabiają rocznie więcej niż prezesi największych banków. — To jest właśnie nasz gen. Stonowany styl, bez zbytków. Nie cierpię rozrzutności,...

Estimo stawia na ręczną robotę

Wydawać by się mogło, że rzemiosło lata świetności ma już dawno za sobą. Jednak Tomasz Fularski, pomysłodawca Estimo, udowadnia, że to nieprawda. Przepracował 20 lat w korporacji wydawniczej. Po odejściu z pracy skończył studia artystyczne, gdzie wraz z żoną poznał wielu artystów i kolekcjonerówsztuki. Wtedy pojawił się pomysł otworzenia własnego biznesu. Początkowo działalność Estimo skierowana była do twórców, np. fotografów. Z czasem zaczęli przychodzić artyści — rzemieślnicy, np. jubilerzy czy twórcy pracujący w szkle. Opakowania Estimo wykorzystywano do unikatowych wyrobów rzemiosła artystycznego. — Inną grupą naszych klientów są osoby i firmy poszukujące wyjątkowej oprawy do zazwyczaj bardzo wartościowych prezentów, np. wręczanychważnym partnerom biznesowym lub gościom. Wykonywaliśmy m.in. mahoniowe opakowania na biżuterię z krzemienia pasiastego, przygotowaną przez Cezarego Łutowicza, dla królowej Belgii — Matyldy — mówi Aleksandra Fularska, współwłaścicielka Estimo. Firma wykonuje kilkanaście prac w miesiącu, ponieważ każde opakowanie jest robione na indywidualne zamówienie. Czasem tworzone są...

Tematy

Rząd , Projekt , Finanse , Projekty , Złoty , Budżet , Makroekonomia

Puls Biznesu

Gospodarka / Radziwiłł: potrzeby pożyczkowe brutto w 2011 wyniosą 171,5 mld zł