Werdykt Trybunału to dla rządu znakomita wiadomość. Oznacza, że — przynajmniej na pierwszy rzut oka — udało się nikomu nie narazić. Przeciwnikom hipermarketów rząd może powiedzieć: to nie my, to Trybunał (tym bardziej że premier w ostatnich tygodniach przebąkiwał, że feralna ustawa ma swoje merytoryczne uzasadnienie). Dla zwolenników uchylenia ustawy też będzie miał dobre słowo: mówiliśmy, że ustawa jest bublem i nadaje się do kosza i proszę — trafiła do kosza. Wszyscy powinni być zadowoleni, gdyby nie to, że przez rok obowiązywania ustawa spełniła swoje zadanie. Zahamowała budowę nowych hipermarketów, a przy okazji i innych większych sklepów. To był rok zmarnowany.

Rząd wybrnął z problemu, nie idąc na konflikt z żadną stroną tego sporu, co staje się dla tego gabinetu znakiem firmowym przy większości społecznych konfliktów. Sęk w tym, że to nie rząd rozwiązał problem fatalnej ustawy blokującej powstanie hipermarketów. Odsiecz przyszła ze strony trybunału. Rząd Donalda Tuska mógł tym razem ze spokojem czekać na werdykt, bo w przypadku tej ustawy, jak mało której, niekonstytucyjność była widoczna gołym okiem. Bez większego ryzyka można więc było taki, a nie inny werdykt założyć. Tylko w przypadku niewielu szkodliwych ustaw rząd będzie mógł jednak liczyć na odsiecz trybunału. Z większością z nich będzie musiał zmierzyć się sam. Nawet jeśli oznaczałoby to wejście w konflikt z jakąś grupą społeczną.

Adam Sofuł