
towarzyszące wielu zdarzeniom i okolicznościom. Zdarzenia przyszłe, które mogą wpłynąć na wysokość
kwoty niezbędnej do wypełnienia przez Spółkę obowiązku, odzwierciedla się w kwocie tworzonej rezerwy,
jeśli istnieją wystarczające i obiektywne dowody na to, że zdarzenia te nastąpią.
Stan rezerw weryfikuje się na koniec każdego okresu sprawozdawczego i koryguje w celu odzwierciedlenia
bieżącego, najbardziej właściwego szacunku. Jeśli przestało być prawdopodobne, że w celu wypełnienia
obowiązku nastąpi wymagany wypływ środków zawierających w sobie korzyści ekonomiczne, Spółka
rozwiązuje rezerwę.
Jeśli skutek zmiany wartości pieniądza w czasie jest istotny, kwota rezerwy odpowiada bieżącej wartości
nakładów, które jak się oczekuje będą niezbędne do wypełnienia obowiązku, przy zastosowaniu
odpowiedniej stopy dyskontowej.
Utworzenie lub zwiększenie rezerwy zalicza się odpowiednio do kosztów podstawowej działalności
operacyjnej, pozostałych kosztów operacyjnych lub kosztów finansowych, zależnie od okoliczności, z
którymi wiążą się przyszłe zobowiązania.
Wykorzystanie rezerwy jest związane z powstaniem zobowiązania, na które uprzednio utworzono rezerwę i
jest ono księgowane jako zmniejszenie rezerwy i zwiększenie zobowiązania.
Rezerwę wykorzystuje się tylko na nakłady o takim przeznaczeniu, na jakie była pierwotnie utworzona.
Niewykorzystane rezerwy, wobec zmniejszenia lub ustania ryzyka uzasadniającego ich utworzenie, na dzień,
na który stały się zbędne, zmniejszają koszty podstawowej działalności operacyjnej albo odpowiednio
zwiększają pozostałe przychody operacyjne lub przychody finansowe, w zależności od tego, które koszty
zostały wcześniej obciążone tworzoną rezerwą.
Rezerwy mogą być tworzone na:
• restrukturyzację – podstawą tworzenia rezerwy są nakłady, które jednocześnie w sposób nieodzowny
wynikają z restrukturyzacji i zarazem nie są związane z bieżącą działalnością Spółki; w kwocie rezerwy mogą
być przykładowo uwzględnione odprawy i odszkodowania wynikające z prawa pracy, czy też koszty
likwidacji działalności objętych restrukturyzacją, jak np. koszty lub straty związane z karami lub
odszkodowaniami z tytułu zerwanych umów lub niezrealizowanych umów; rezerwa na restrukturyzację nie
obejmuje kosztów związanych z przyszłą działalnością, np. kosztów marketingu, szkolenia pozostającej
załogi, koszty zmian przyporządkowania służbowego pozostających pracowników, itp.; utworzone rezerwy
na restrukturyzację zwiększają pozostałe koszty operacyjne;
• udzielone gwarancje i poręczenia – podstawą oceny prawdopodobieństwa możliwego obowiązku
utworzenia rezerwy jest analiza przebiegu wywiązywania się podmiotu, któremu udzielono gwarancji lub
poręczenia ze zobowiązań objętych gwarancją lub poręczeniem; w przypadku złej kondycji podmiotu,
któremu udzielono gwarancji lub poręczenia, wysokość rezerwy będzie zależała od przewidywanej przez
jednostkę możliwości spłaty zobowiązania przez ten podmiot; sam fakt udzielenia gwarancji i poręczenia nie
jest podstawą utworzenia rezerwy, konieczne jest wtedy ujawnienie zobowiązania warunkowego;
• skutki toczącego się postępowania sądowego – podstawa oceny prawdopodobieństwa możliwego
obowiązku utworzenia rezerwy może być przebieg postępowania sądowego lub opinie prawników; ustalając
kwotę rezerwy należy wziąć pod uwagę nie tylko kwotę roszczenia określoną w pozwie, ale również koszty
postępowania sądowego;
• przewidywane straty z podpisanych umów;
• wynikające z obowiązku wykonania związanych z bieżącą działalnością przyszłych świadczeń na rzecz
pracowników (np. odprawy emerytalne, rentowe); Spółka nie wypłaca nagród jubileuszowych, a
świadczenia emerytalne i rentowe przysługują i są wypłacane w wysokości wynikającej z Kodeksu Pracy;
• wynikające z obowiązku wykonania związanych z bieżącą działalnością przyszłych świadczeń wobec
nieznanych osób, których kwotę można oszacować w sposób wiarygodny, mimo że data powstania
26 z 68