
Jednostkowe Sprawozdanie Finansowe Wittchen S.A. za 2021 r.
(wszystkie kwoty w tys. zł, o ile nie podano inaczej)
_________________________________________________________________________________
str. 13
Głównym typem umów występujących w Spółce, zakwalifikowanych jako umowy leasingu zgodnie
z MSSF 16, są umowy najmu powierzchni handlowych, w których Spółka prowadzi sprzedaż detaliczną.
Spółka skorzystała z praktycznych rozwiązań przewidzianych w standardzie i w odniesieniu do
leasingów krótkoterminowych oraz do leasingów, w przypadku których bazowy składnik aktywów ma
niską wartość nie rozpoznaje aktywów z tytułu prawa do użytkowania i zobowiązań leasingowych,
a opłaty leasingowe ujmuje jako koszty metodą liniową w trakcie okresu leasingu.
Wartości bilansowe leasingów, które wcześniej sklasyfikowano jako leasingi finansowe zgodnie
z MSR 17, zostały bez zmian ich wartości przeklasyfikowane odpowiednio do składników aktywów
z tytułu prawa do użytkowania i zobowiązań z tytułu leasingu w dniu pierwszego zastosowania MSSF 16
przez Spółkę.
W dniu pierwszego zastosowania, Spółka skorzystała z praktycznego rozwiązania przewidzianego w
MSSF 16 i ujęła aktywa i zobowiązanie leasingowe w odniesieniu do leasingów wcześniej
sklasyfikowanych jako leasingi operacyjne zgodnie z MSR 17. Zobowiązania zostały wycenione w
wartości bieżącej pozostałych opłat leasingowych, zdyskontowanych poprzez zastosowanie krańcowej
stopy procentowej leasingobiorcy. Stopy dyskonta przyjęte przez Spółkę dla celów wyceny zostały
oparte na oprocentowaniu polskich obligacji skarbowych, skorygowanych o marżę. Uwzględniają one
okres zapadalności i walutę umów.
Spółka wycenia składniki aktywów z tytułu prawa do użytkowania według kosztu pomniejszonego
o skumulowane odpisy amortyzacyjne oraz straty z tytułu utraty wartości aktywów, skorygowane
o aktualizacje wyceny zobowiązania z tytułu leasingu określone w MSSF 16.
Spółka stosuje MSR 36 „Utrata wartości aktywów” w celu określenia, czy składnik aktywów z tytułu
prawa do użytkowania utracił wartość.
Testy na utratę wartości
Na koniec okresu Spółka ocenia czy wystąpiły przesłanki utraty wartości oraz dokonuje testów na utratę
wartości. Testy te wymagają oszacowania wartości godziwej albo wartości użytkowej. Przy ustalaniu
wartości użytkowej szacowane są przyszłe przepływy pieniężne, a następnie dyskontowane. Zarówno
szacunek wartości godziwej jak i wartości użytkowej wymaga przyjęcia przez Zarząd różnych założeń.
Niepewność związana z rozliczeniami podatkowymi
Regulacje dotyczące podatku od towarów i usług, podatku dochodowego od osób prawnych oraz
obciążeń związanych z ubezpieczeniami społecznymi podlegają częstym zmianom. Te częste zmiany
powodują brak odpowiednich punktów odniesienia, niespójne interpretacje oraz nieliczne ustanowione
precedensy, które mogłyby mieć zastosowanie. Obowiązujące przepisy zawierają również niejasności,
które powodują różnice w opiniach, co do interpretacji prawnej przepisów podatkowych, zarówno
pomiędzy organami państwowymi jak i organami państwowymi i przedsiębiorstwami.
Rozliczenia podatkowe oraz inne obszary działalności (na przykład kwestie celne czy dewizowe) mogą
być przedmiotem kontroli organów, które uprawnione są do nakładania wysokich kar i grzywien, a
wszelkie dodatkowe zobowiązania podatkowe, wynikające z kontroli, muszą zostać zapłacone wraz z
wysokimi odsetkami. Te warunki powodują, że ryzyko podatkowe w Polsce jest większe niż w krajach
o bardziej dojrzałym systemie podatkowym.
W konsekwencji, kwoty prezentowane i ujawniane w sprawozdaniach finansowych mogą się zmienić w
przyszłości w wyniku ostatecznej decyzji organu kontroli podatkowej.
Z dniem 15 lipca 2016 roku do Ordynacji Podatkowej zostały wprowadzone zmiany w celu
uwzględnienia postanowień Ogólnej Klauzuli Zapobiegającej Nadużyciom (GAAR). GAAR ma
zapobiegać powstawaniu i wykorzystywaniu sztucznych struktur prawnych tworzonych w celu
uniknięcia zapłaty podatku w Polsce. GAAR definiuje unikanie opodatkowania jako czynność dokonaną
przede wszystkim w celu osiągnięcia korzyści podatkowej, sprzecznej w danych okolicznościach z
przedmiotem i celem przepisów ustawy podatkowej. Zgodnie z GAAR taka czynność nie skutkuje
osiągnięciem korzyści podatkowej, jeżeli sposób działania był sztuczny. Wszelkie występowanie (i)
nieuzasadnionego dzielenia operacji, (ii) angażowania podmiotów pośredniczących mimo braku
uzasadnienia ekonomicznego lub gospodarczego, (iii) elementów wzajemnie się znoszących lub
kompensujących oraz (iv) inne działania o podobnym działaniu do wcześniej wspomnianych, mogą być
potraktowane jako przesłanka istnienia sztucznych czynności podlegających przepisom GAAR. Nowe