Amortyzacja
Wysokość stawek amortyzacyjnych ustalana jest na podstawie przewidywanego okresu ekonomicznej użyteczności
składników rzeczowego majątku trwałego oraz aktywów niematerialnych. Spółka corocznie dokonuje weryfikacji
przyjętych okresów ich ekonomicznej użyteczności na podstawie bieżących szacunków.
Składnik aktywów z tytułu podatku odroczonego
Spółka rozpoznaje składnik aktywów z tytułu podatku odroczonego bazując na założeniu, że w przyszłości zostanie
osiągnięty dochód podatkowy pozwalający na jego wykorzystanie. Pogorszenie uzyskiwanych wyników podatkowych
w przyszłości mogłoby spowodować, że założenie to stałoby się nieuzasadnione. Zarząd Spółki weryfikuje przyjęte szacunki
dotyczące prawdopodobieństwa odzyskania aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego w oparciu
o zmiany czynników branych pod uwagę przy ich dokonywaniu, nowe informacje oraz doświadczenia z przeszłości.
Utrata wartości ośrodków wypracowujących środki pieniężne oraz pojedynczych składników aktywów
Każdorazowo na dzień kończący okres sprawozdawczy, zgodnie z postanowieniami standardu MSR 36 „Utrata wartości
aktywów”, przeprowadza się analizę pod kątem przesłanek, które mogłyby wskazywać na ewentualną utratę wartości
ośrodków wypracowujących środki pieniężne oraz pojedynczych składników aktywów. Przesłanki mogą pochodzić
z zewnątrz i dotyczyć na przykład zmiennych rynkowych (w tym: zmiany cen, notowań kursów walut, notowań giełdowych,
stóp procentowych, innych zmiennych związanych z bieżącymi trendami gospodarczymi), jak również wynikać z planów,
działań i zdarzeń mających miejsce w Spółce, związanych na przykład z decyzjami o zmianie, zaniechaniu, ograniczaniu,
czy rozwoju działalności, a także zmianie technologii, działaniach efektywnościowych i inwestycyjnych. Stwierdzenie
utraty wartości wymaga oszacowania wartości odzyskiwalnej składników aktywów lub ośrodków wypracowujących środki
pieniężne. Do istotnych założeń uwzględnianych przy szacunkach tej wartości należą takie zmienne jak: stopy dyskontowe,
stopy wzrostu, wskaźniki cenowe.
Przeprowadzona analiza przepływów pieniężnych dla poszczególnych ośrodków wypracowujących środki pieniężne nie
wykazała przesłanek, które w opinii Zarządu wymagałyby dokonania testów na utratę wartości aktywów Spółki,
w wyniku których konieczne byłoby dokonanie korekt.
Leasing
Stopa dyskonta
Dla każdego rodzaju umów Spółka szacuje wysokość stopy dyskontowej, która będzie wpływać na ostateczną wartość
wyceny tych umów. Spółka bierze pod uwagę charakterystykę umowy, długość trwania umowy, walutę umowy oraz
potencjalną marżę, jaką musiałaby ponieść na rzecz zewnętrznych instytucji finansowych, gdyby chciała zawrzeć taką
transakcję na rynku finansowym.
Proces ustalenia aktualnej krańcowej stopy procentowej obejmuje następujące kroki:
analiza aktualnej struktury finansowania leasingobiorcy (np. jakie instrumenty dłużne posiada leasingobiorca
i jakie są warunki tych instrumentów);
ustalenie odpowiedniej stopy referencyjnej – (przy założeniu konkretnej waluty, warunków gospodarczych
i okresu obowiązywania umowy leasingu;
analiza pozostałych istotnych warunków leasingu, w tym charakter aktywów bazowych.
W celu obliczenia stóp dyskonta dla potrzeb leasingu Spółka przyjmuje, że stopa dyskonta powinna odzwierciedlać koszt
finansowania, jakie byłoby zaciągnięte na zakup przedmiotu podlegającego leasingowi.
Spółka zawiera umowy leasingu w oparciu o jedną główną walutę - PLN ze stopą bazową WIBOR dla okresów
krótkoterminowych i oprocentowaniem obligacji skarbowych dla okresów długoterminowych.
Ustalenie aktualnych stóp dyskonta jest wykonywane cyklicznie co 12 miesięcy, a stopy dyskonta wówczas ustalone
wykorzystywane są do kalkulacji leasingowych zgodnie z MSSF16 przez okres trwający do momentu kolejnej aktualizacji
stóp dyskontowych.