15
Do celów oszacowania oczekiwanej straty kredytowej Spółka wykorzystuje:
− w modelu ogólnym – poziomy prawdopodobieństwa niewypłacalności, implikowane z rynkowych
kwotowań kredytowych instrumentów pochodnych, dla podmiotów o danym ratingu i z danego
sektora,
− w modelu uproszczonym – historyczne poziomy spłacalności należności od kontrahentów oraz
dwustopniowe podejście (jakościowe i ilościowe) do uwzględnienia wpływu czynników
makroekonomicznych na stopy odzysku.
Spółka uwzględnia informacje dotyczące przyszłości w stosowanych parametrach modelu szacowania strat
oczekiwanych, poprzez korektę bazowych współczynników prawdopodobieństwa niewypłacalności (dla
należności) lub poprzez kalkulację parametrów prawdopodobieństwa niewypłacalności w oparciu o bieżące
kwotowania rynkowe (dla pozostałych aktywów finansowych).
Straty z tytułu utraty wartości dla dłużnych instrumentów finansowych wycenianych w zamortyzowanym
koszcie (na moment początkowego ujęcia oraz skalkulowane na każdy kolejny dzień kończący okres
sprawozdawczy) ujmuje się w pozostałych kosztach operacyjnych. Zyski (odwrócenie odpisu) z tytułu
zmniejszenia wartości oczekiwanej utraty wartości ujmuje się w pozostałych przychodach operacyjnych. Dla
zakupionych i powstałych aktywów finansowych dotkniętych utratą wartości ze względu na ryzyko kredytowe
na moment początkowego ujęcia (POCI) korzystne zmiany oczekiwanych strat kredytowych ujmuje się jako
zysk z tytułu odwrócenia utraty wartości w pozostałych przychodach operacyjnych.
Wyksięgowanie aktywów finansowych
Spółka wyksięgowuje składnik aktywów finansowych wyłącznie wtedy, gdy wygasną prawa umowne
do przepływów pieniężnych generowanych przez taki składnik aktywów, albo gdy składnik aktywów
finansowych wraz z zasadniczo całym ryzykiem i wszystkimi korzyściami związanymi z jego posiadaniem
zostają przeniesione na inny podmiot. Jeżeli Spółka nie przenosi ani nie zatrzymuje zasadniczo całego
ryzyka i wszystkich korzyści związanych z posiadaniem składnika aktywów i utrzymuje nad nim kontrolę,
ujmuje zatrzymany udział w takim składniku aktywów i związane z nim zobowiązania z tytułu potencjalnych
płatności. Jeśli natomiast Spółka zatrzymuje zasadniczo całe ryzyko i korzyści związane z przeniesionym
składnikiem aktywów, to nadal ujmuje stosowny składnik aktywów finansowych.
− Zobowiązania finansowe
Spółka klasyfikuje zobowiązania finansowe do kategorii:
− wycenianych w zamortyzowanym koszcie,
− wycenianych w wartości godziwej przez wynik finansowy,
Do zobowiązań wycenianych w zamortyzowanym koszcie kwalifikuje się zobowiązania handlowe oraz
pozostałe zobowiązania o charakterze finansowym, kredyty i pożyczki, zobowiązania z tytułu emisji dłużnych
papierów wartościowych, zobowiązania z tytułu leasingu finansowego, inne niż zobowiązania wyceniane
w wartości godziwej przez wynik finansowy, za wyjątkiem:
− zobowiązań finansowych, które powstają w sytuacji transferu aktywów finansowych, który nie
kwalifikuje się do zaprzestania ujmowania,
− umów gwarancji finansowych, które wycenia się w wyższej z następujących kwot:
o wartości odpisu na oczekiwane straty kredytowe ustalonego zgodnie z MSSF 9
o wartości początkowo ujętej (tj. w wartości godziwej powiększonej o koszty transakcji, które mogą
być bezpośrednio przypisane do składnika zobowiązań finansowych), pomniejszonych
o skumulowaną kwotę dochodów ujmowanych zgodnie z zasadami MSSF 15 Przychody z tytułu
umów z klientami.
Do zobowiązań wycenianych w wartości godziwej przez wynik finansowy klasyfikuje się zobowiązania
finansowe przeznaczone do obrotu oraz zobowiązania finansowe wyznaczone w momencie ich
początkowego ujęcia do wyceny w wartości godziwej przez wynik finansowy. Do zobowiązań finansowych