W dniu 9 stycznia 2019 roku Rank Progress S.A. złożył do WSA skargę na postanowienie z dnia 21 listopada 2018 roku
w przedmiocie sprostowania omyłek pisarskich w postanowieniu NMUS z dnia 19 kwietnia 2018 roku. Spółka wskazała
w szczególności, iż wskazanie w rozstrzygnięciu postanowienia podmiotu trzeciego, tj. spółki Progress XXV Sp. z o.o. zamiast
Rank Progress S.A, nie było oczywistą omyłką, a zatem nie podlegało sprostowaniu w formie postanowienia. Spółka powołała
się również na niewłaściwy tryb doręczenia postanowienia, tj. doręczenie postanowienia bezpośrednio Spółce, z pominięciem
pełnomocnika.
W dniu 9 lipca 2019 roku WSA oddalił skargę Rank Progress S.A. W wyroku wskazano m.in., że zastosowanie trybu rektyfikacji
postanowienia było dopuszczalne, jako iż z całości postanowienia rzekomo jednoznacznie wynika, że adresatem tego
postanowienia jest Rank Progress S.A. oraz iż sprostowanie w tym zakresie nie prowadzi do merytorycznej zmiany
rozstrzygnięcia. Jednocześnie Sąd nie odniósł się do zarzutu, iż wskutek dokonanego sprostowania doszło do istotnej zmiany
rozstrzygnięcia, tj. zmiany adresata postanowienia i nałożenia obowiązku zapłaty na inny podmiot. Odnosząc się zaś do błędów
w doręczeniu postanowienia, Sąd wskazał, iż postanowienie zostało nieprawidłowo doręczone, jednak błąd ten nie miał
negatywnego wpływu na wynik sprawy.
Nie zgadzając się z treścią orzeczenia, w dniu 23 października 2019 roku Rank Progress S.A. wniósł skargę kasacyjną. W skardze
Spółka wskazała m.in., że zmiana adresata prowadziła do merytorycznej zmiany samej osnowy rozstrzygnięcia
i nałożenia obowiązku na inny podmiot prawa – Rank Progress S.A., a zatem do niedopuszczalnej w trybie sprostowania
modyfikacji rozstrzygnięcia objętego postanowieniem. Spółka wskazała również, że prawidłowość doręczenia nie powinna być
oceniania przez pryzmat powstania lub nie negatywnych skutków, gdyż przepisy prawa nie wprowadzają takiej przesłanki
badania prawidłowości i skuteczności doręczenia i wobec tego, skoro doręczenie nie było skuteczne, to postanowienie nie
weszło do obrotu prawnego.
W dniu 5 kwietnia 2023 roku NSA wydał wyrok, sygn. akt III FSK 3426/21, w którym oddalił skargę kasacyjną Emitenta. W
uzasadnieniu wyroku, doręczonym Emitentowi dnia 16 sierpnia 2023 roku, NSA wskazał, że wadliwość doręczenia nie miała
wpływu na wynik sprawy, ponieważ pełnomocnik Emitenta wniósł w terminie skargę na czynności egzekucyjne, która została
poddana ocenie organu egzekucyjnego. Naruszenie, które wystąpiło w sprawie, nie wpłynęło więc na sytuację Emitenta, a
zatem nie został spełniony warunek niezbędny dla możliwości uchylenia postanowienia z przyczyn proceduralnych, tj.
stwierdzone uchybienie nie miało wpływu na wynik sprawy. Nadto NSA wskazał, że brak było podstaw do uznania, że odpis
tytułu wykonawczego był nieprawidłowy (pomimo, iż nie zawierał imienia i nazwiska osoby upoważnionej do działania w
imieniu wierzyciela). Zdaniem bowiem NSA odpis tytułu wykonawczego należy odróżnić od oryginału tytułu wykonawczego.
Jednocześnie NSA wskazał, że tytułem wykonawczym jest tylko oryginał tytułu wykonawczego, i tylko w odniesieniu do tego
dokumentu dopuszczalne jest kwestionowanie spełnienia warunków określonych w przepisach u.p.e.a. tj., oryginał tytułu
wykonawczego musi zawierać imię i nazwisko osoby upoważnionej do działania w imieniu wierzyciela. Natomiast odpis ww.
tytułu wystarczy iż zawiera adnotację „odpis zgodny z oryginałem”, datę jego sporządzenia, imię i nazwisko oraz podpis
pracownika, który sporządził odpis. W konsekwencji, brak imienia i nazwiska osoby upoważnionej do działania w imieniu
wierzyciela na odpisie tytułu wykonawczego nie świadczy o jego niezgodności z prawem. W dniu 11 stycznia 2019 roku Rank
Progress S.A. złożył zaś do WSA skargę na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 22
listopada 2018 roku w przedmiocie określenia wysokości nieprzekazanej wierzytelności. Spółka wskazała w szczególności, iż
organ błędnie przyjął, że Spółka nie zastosowała się do obowiązków wynikających z zajęcia wierzytelności i bezpodstawnie
uchyla się od przekazania zajętej wierzytelności, podczas gdy wobec Spółki nigdy nie wydano postanowienia o określeniu
wysokości nieprzekazanej wierzytelności (wydane zostało ono wobec Progress XXV sp. z o.o.), a nadto, ponieważ pożyczki
udzielone Spółce były i nadal są niewymagalne, a zatem wobec braku ich wymagalności Spółka nie miała podstaw przekazania
ww. środków na rachunek organu.
Dnia 20 listopada 2019 roku WSA oddalił skargę Spółki. Wyrok doręczono Spółce dnia 9 grudnia 2019 roku. Dnia 26 marca 2020
roku Spółce doręczono pisemne uzasadnienie wyroku. W wyroku WSA wskazał m.in., iż Rank Progress S.A bezpodstawnie
uchylał się od przekazania środków organowi egzekucyjnemu, jako iż wierzytelność jest wymagalna, a nadto, że postanowienie
organu rzekomo nie było dotknięte wadą nieważności, gdyż dnia 21 listopada Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w
Warszawie dokonał sprostowania postanowienia z dnia 19 kwietnia 2018 roku. WSA wskazał również, że organ nie był
uprawniony do rozstrzygania kwestii odsetek od należności głównej, a zatem iż WSA obecnie nie jest uprawniony do
rozstrzygania tej kwestii w wyroku.
Dnia 15 czerwca 2020 roku Spółka wniosła skargę kasacyjną od wyroku WSA, zaskarżając wskazany wyrok w całości. W skardze
Spółka wskazała m.in. iż WSA błędnie nie stwierdził nieważności zaskarżonego postanowienia wydanego częściowo - w zakresie
określenia wysokości odsetek, bez podstawy prawnej. Abstrahując od powyższego, Spółka podniosła również, iż WSA pominął
błędne wyliczenie wysokości odsetek przez organ podatkowy. Spółka wskazała również, iż WSA nie dostrzegł, iż postanowienie
zostało skierowane do innego podmiotu, a zatem nie kreowało żadnego obowiązku wobec Spółki. W skardze podniesiono
również, iż WSA pominął błędne ustalenie stanu faktycznego sprawy, w szczególności w zakresie wymagalności udzielonych
pożyczek oraz uchylania się przez Spółkę od przekazania zajętej wierzytelności. Spółka podniosła także, że WSA zignorował fakt,
iż postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie zostało wydane w okresie, gdy
postępowanie wobec Progress V było umorzone, a także iż WSA błędnie uzasadnił swój wyrok.