
JEDNOSTKOWE SPRAWOZDANIE FINANSOWE BUMECH S.A. ZA OKRES 01.01.2024 – 31.12.2024 R.
(wszystkie kwoty podane są w tys. złotych o ile nie podano inaczej)
Załączone noty stanowią integralną część niniejszego sprawozdania finansowego
22
zawiera transakcje sprzedaży wyłącznie z renomowanymi firmami o dobrej zdolności kredytowej. Wszyscy klienci, którzy
pragną korzystać z kredytów kupieckich, poddawani są procedurom wstępnej weryfikacji co minimalizuje ryzyko
niewypłacalności.
W przypadku Spółki przy ocenie podejścia do tworzenia odpisów na oczekiwane straty kredytowe w przypadku należności
handlowych należy uwzględnić stosowany w Spółce model biznesowy polegający na minimalizacji ryzyka kredytowego.
Przede wszystkim Spółka stosuje system przedpłat. Przedpłaty są wymagane od wszystkich nowych klientów oraz od
odbiorców, z którymi Spółka współpracuje. System przedpłat nie dotyczy przedsiębiorstw energetycznych, które
w większości przypadków są podmiotami kontrolowanymi przez Skarb Państwa i dla których ryzyko kredytowe jest niskie.
Służby finansowo-księgowe oraz dział sprzedaży Spółki na bieżąco monitorują stan zadłużenia klientów w celu
ograniczania ryzyka kredytowego do akceptowalnego poziomu. Nowe zamówienia dla obiorców zalegających z zapłatą za
wcześniejsze dostawy są blokowane systemowo do czasu zapłaty zaległości.
Stosowany w Spółce system działań prewencyjnych powoduje, że poziom przeterminowanych należności handlowych jest
niski w relacji do całości należności handlowych na dany dzień bilansowy, co przekłada się na nieistotny wpływ bieżących
odpisów z tytułu oczekiwanych strat kredytowych zarówno na wartość aktywów Spółki jak i jej wyniki finansowe.
Dokonując oceny utraty wartości dla grup aktywów Spółka wykorzystuje historyczne trendy do szacowania
prawdopodobieństwa wystąpienia zaległości oraz momentu zapłaty oraz wartości poniesionych strat, skorygowane
o szacunki Zarządu oceniające, czy bieżące warunki ekonomiczne i kredytowe wskazują, aby rzeczywisty poziom strat
miał znacząco różnić się od poziomu strat wynikającego z oceny historycznych trendów.
Spółka wykorzystuje uproszczoną analizę grupową dla jednorodnego portfela dla należności z tytułu dostaw i usług.
Podejście wykorzystuje dane o fakturach wystawionych w ciągu 3 lat przed datą analizy w celu stworzenia macierzy
odpisów, która ustala współczynniki niewypełnienia zobowiązania dla określonych opóźnień płatności, tj. okresów
przeterminowania. Współczynniki niewypełnienia zobowiązania zostaną użyte do obliczenia odpisu dla całego portfela
należności w zależności od ujęcia w strukturze wiekowej na datę bilansową.
Proces szacowania odpisów dla poszczególnych opóźnień płatności rozpoczyna się analizą spłat faktur z okresu ostatnich
3 lat i wymaga użycia danych z księgi odbiorców. Model analizuje kwotę każdej faktury i wylicza “macierz migracji”, tj.
procent należności przechodzących do kolejnego przedziału wiekowania lub przeterminowania. Na podstawie
matematycznych operacji (tj. mnożenia macierzy) zaimplementowanych w modelu, wyliczane są współczynniki
niewypełnienia zobowiązania dla daty powstania należności (tj. gdy wystawiana jest faktura) oraz dla każdego kolejnego
przedziału przeterminowania.
Kalkulacja Oczekiwanej Straty Kredytowej sprowadza się do mnożenia następujących trzech czynników:
• Ekspozycja na moment niewypełnienia zobowiązania – jest równa sumie dodatnich sald należności na datę
bilansową
• Strata w przypadku niewypełnienia zobowiązania – spółka przyjmuje, że strata w przypadku niewypełnienia
zobowiązania wyniesie 100% wartości ekspozycji ważonej wskaźnikiem prawdopodobieństwa
• Prawdopodobieństwo niewypełnienia zobowiązania (PD) – ustalane jest według obliczonych prawdopodobieństw
niespłacenia należności. % wskaźnik prawdopodobieństwa określa się na podstawie analizy spłacalności należności
z danego miesiąca w ciągu 3 lat od dany bilansowej według struktury wiekowej z tej daty.
Wynikiem tej analizy jest tabela prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania. Iloczyn wskaźników struktury wiekowej
z tej tabeli i wartości należności w odpowiednich przedziałach wiekowych na dzień bilansowy wskazuje wartość
oczekiwanych strat kredytowych. Jeśli obliczona w powyższy sposób wartość jest niższa od średniej arytmetycznej
wartości odpisów z ostatnich 3 lat jako wartość oczekiwanych strat kredytowych przyjmuje się tą wartość średnią.
Utrata wartości w odniesieniu do aktywów finansowych wycenianych według zamortyzowanego kosztu szacowana
jest jako różnica między ich wartością księgową, a wartością bieżącą oszacowanych przyszłych przepływów pieniężnych
zdyskontowanych przy użyciu pierwotnej efektywnej stopy procentowej. Wszelkie straty ujmowane są w zysku lub stracie
bieżącego okresu i stanowią odpis aktualizujący wartość pożyczek udzielonych i należności oraz inwestycji utrzymywanych
do terminu wymagalności, przy czym Spółka kontynuuje naliczanie odsetek od zaktualizowanych aktywów. Jeżeli
późniejsze okoliczności (np. dokonanie płatności przez dłużnika) świadczą o ustaniu przesłanek powodujących powstanie
utraty wartości, wówczas odwrócenie odpisu aktualizującego ujmowane jest w zysku lub stracie bieżącego okresu.
Utratę wartości aktywów finansowych ujmuje się poprzez przeniesienie do zysku lub straty bieżącego okresu
skumulowanej straty ujętej w kapitale z aktualizacji wyceny do wartości godziwej. Wartość skumulowanej straty, o której
mowa, oblicza się jako różnicę pomiędzy ceną nabycia, pomniejszoną o otrzymane spłaty rat kapitałowych oraz zmiany
wartości bilansowej wynikające z zastosowania metody efektywnej stopy procentowej, a wartością godziwą. Dodatkowo
różnica ta jest pomniejszona o straty z tytułu utraty wartości ujęte uprzednio w zysku lub stracie bieżącego okresu. Zmiany
odpisu z tytułu utraty wartości związane z zastosowaniem metody efektywnej stopy procentowej są ujmowane jako
przychody z tytułu odsetek.
Jeżeli w kolejnych okresach wartość godziwa odpisanych dłużnych papierów wartościowych zakwalifikowanych jako
dostępne do sprzedaży wzrośnie, a jej wzrost może być obiektywnie przypisany do zdarzenia po ujęciu utraty wartości,
to uprzednio ujętą stratę z tytułu utraty wartości odwraca się, odnosząc skutki tego odwrócenia do zysku lub straty
bieżącego okresu. W przypadku instrumentów kapitałowych dostępnych do sprzedaży odwrócenie odpisu z tytułu utraty
wartości ujmuje się w innych całkowitych dochodach.
Aktywa niefinansowe
Wartość bilansowa aktywów niefinansowych, innych niż aktywa biologiczne, nieruchomości inwestycyjne, zapasy i aktywa
z tytułu odroczonego podatku dochodowego poddawana jest ocenie na koniec każdego okresu sprawozdawczego w celu
stwierdzenia, czy występują przesłanki wskazujące na utratę ich wartości. W przypadku wystąpienia takich przesłanek
Spółka dokonuje szacunku wartości odzyskiwalnej poszczególnych aktywów. Wartość odzyskiwalna wartości firmy,