USA: rekordowa przepaść między najbogatszymi i najbiedniejszymi

MD

28-09-2010, 10:41

Najważniejsze dzisiaj

Polecane

Inspiracje Pulsu Biznesu

Niejeden raz na ludowo

Marta Wróbel na pomysł na biznes, inspirowany polskim folklorem, wpadła nieco przewrotnie, bo… w Stanach Zjednoczonych. — Pamiętam swoje zaskoczenie na lotnisku w Dallas — teksański folklor w postaci kowbojskich kapeluszy, kamizelek itd. nadal żyje na ulicach. I to nie tylko od święta, ale na co dzień. Nie jest tam uważany, jak w Polsce, za symbol kiczu — wspomina Marta Wróbel, założycielka Folkstara, łowickiej sieci sklepów z pamiątkami inspirowanymi folklorem. Jak wino Od pomysłu do założenia własnego biznesu Marta Wróbel przeszła długą drogę. W tym czasie był jeszcze dział marketingu w firmie dystrybuującej kosmetyki oraz branża nieruchomości. Przedsiębiorczyni zastrzega jednak, że nauka nie poszła w las. Gdyby nie to doświadczenie, nie miałaby przydatnej we własnym biznesie wiedzy z obszaru logistyki, zarządzania towarem oraz otwarcia nowych miejsc. Własny biznes był zresztą dość oczywistym wyborem. — Wywodzę się z bardzo przedsiębiorczej rodziny. Własny biznes był więc czymś naturalnym. Padło na folklor z kilku powodów. Pochodzę z Łowicza, więc zawsze był on gdzieś blisko wycinanki w szkole, łowickie imprezy....

Niech się wiara bawi

— Można powiedzieć, że to, co mam, mam dzięki dyskotekom — mówi Bogdan Duraj, właściciel firmy P.P.H.U. Fronty Meblowe. Jego zakład znajduje się w Chojnicach, 40-tysięcznym mieście w województwie pomorskim. Meble eksportuje m.in. do Niemiec, Francji i Luksemburga. W wolnych chwilach zamyka się jednak w świecie muzyki. Zanim wylądował za konsoletą DJ-a, bardziej ciągnęło go do piłki nożnej, ale musiał pożegnać się ze sportem, kiedy zerwał oba więzadła. Wówczas wpadł na pomysł, by prowadzić z kolegami szkolny radiowęzeł. Udało się namówić dyrektora, a kiedy przekonali go jeszcze, by dokupił sprzęt, zaczęli grać na dyskotekach w miejscowym domu kultury. Był rok 1975. Egzamin na DJ-a W czasach, kiedy wszystko było regulowane, nie inaczej rzecz się miała w działalności artystycznej. Aby być muzykiem, konieczne było wykształcenie kierunkowe lub przejście urzędowej weryfikacji zawodowej. Dotyczyło to także prezenterów dyskotekowych. — To było całe sympozjum, na które z reguły przyjeżdżało około stu osób, ale jak 40 zdało egzaminy, to było dobrze. Uczyliśmy się całej historii i teorii muzyki — opowiada Bogdan...

Więcej szacunku dla Piotrusia Pana

Masujące fotele, hamaki i namiot rozbity na korytarzu. Pokoje zen i łaźnie parowe. W salach negocjacyjnych zwykłe stoły zamienione na stoły pingpongowe. Zamiast windy zjeżdżalnie, którymi można dostać się na niższe piętra. Długa kolejka przed automatem do robienia waty cukrowej. Prezes przegrywa w piłkarzyki ze stażystą, a na perkusji sprzedawca wyładowuje swój gniew po nieudanej rozmowie handlowej. Biura takich korporacji, jak Google, Facebook czy Red Bool, coraz częściej przypominają ogromne place zabaw. Czy to aby nie ukłon firm w stronę pracowników z syndromem Piotrusia Pana, czyli takich, którzy zatrzymali się na progu dorosłości, co więcej — są z tego dumni? „Nie ma już dorosłych, zniknęli jak przejściowe pory roku i świetliki nad polami” — utyskuje włoski eseista Francesco M. Cataluccio w książce „Niedojrzałość. Choroba naszych czasów”. Natomiast pracodawcy w dziecięcej fantazji, którą pielęgnuje w sobie część zatrudnionych, coraz częściej widzą nie zaburzenie osobowości, lecz tak długo oczekiwany powiew świeżego powietrza w zatęchłym świecie biznesu. Ze świata fantazji… Tzw. wiecznego chłopca...

Tematy

Wynagrodzenie , Dochód