Doniesienia o powołaniu przez największych producentów gazu kartelu na wzór OPEC zepsuły nieco humory odpowiedzialnym za energetykę politykom Unii Europejskiej. Gdyby taki kartel powstał, wszelkie starania o zróżnicowanie dostaw (także polskie) straciłyby sens. W każdym przypadku gaz do UE płynąłby od państw kartelu. Gdyby powstał…
Gazowa umowa nie jest jednak wcale taka pewna. Dla Rosji powstanie kartelu to wygodny argument w negocjacjach energetycznych z UE. Teraz Unia ma argument — jeśli nie dogadamy się z Moskwą, to kupimy gaz od Iranu lub Algierii. Po powołaniu kartelu takiej możliwości nie będzie. Ale także dla
Rosji wejście do gazowego sojuszu nie jest oczywistością.
Dziś Rosja często wykorzystuje w polityce broń paliwową — po wejściu do kartelu będzie musiała uzgadniać takie posunięcia z partnerami. I nie będą to łatwe negocjacje. Trudniejsze stanie się zakręcanie kurka, trudniejsze będzie także różnicowanie cen — tańszy gaz dla przyjaznych państw, droższy dla krnąbrnych. Kartel jest znakomitym argumentem w dyskusji, ale może się okazać niewygodny przy realizacji własnych celów politycznych. Dlatego często będziemy słyszeć o rychłym powoływaniu kartelu, negocjacjach i uzgodnieniach. Z wieńczącym te rozmowy podpisaniem umowy kartelu może być różnie.
Adam Sofuł
Podpis: Adam Sofuł
