Wynik netto DB w IV kw. był gorszy niż oczekiwano

07-02-2003, 08:26

Być może zainteresuje Cię też:

Polecane

Inspiracje Pulsu Biznesu

Nasz kurczak, nasze świnie

Ręka zawsze na kaloryferze — to była żelazna zasada Józefa Wiśniewskiego. Gdy go zmorzył nagły sen, stygnące żeliwa dawały sygnał do pobudki: pora dorzucić do pieca, by pięć tysięcy dopiero co kupionych indyków nie padło. — Gdy postawiłem pierwszy kurnik z indykami, przez dwa tygodnie nie widziałem łóżka. Nocami pilnowałem grzejników, by moje małe ptaki nie zamarzły — wspomina szef Wipaszu. 60-letni przedsiębiorca z rozbawieniem wspomina perypetie sprzed trzech dekad, gdy stawiał pierwsze kroki w świecie rodzącego się polskiego kapitalizmu. Przez te lata po cichu, z dala od zgiełku Warszawy, na północno-wschodnich peryferiach kraju budował imperium, które przyćmiewa skalą niejednego giełdowego potentata. Na pierwszej linii medialnego frontu znalazł się dopiero w zeszłym roku, gdy publicznie zadeklarował przekazanie 800-metrowego domu na potrzeby uchodźców. Z zapowiadanego wejścia firmy na giełdę na razie zrezygnował, woląc rozwój z dala od jej reżimu, mając na zapleczu finansowanie z banków. Tylko nieliczni więc kojarzą, że Wiśniewski to Wipasz — ten sam, który w 2016 r. osiągnie około 1,7 mld zł przychodów i...

W Panato Café rządzi demokracja

We Wrocławiu działa kawiarnia inna niż większość. Goście mogą w niej liczyć nie tylko na wyborną kawę, ale też na szeroki wachlarz aktywności kulturalno-społecznych. Niestandardowa jest również forma działania — kawiarnia prowadzona jest przez spółdzielnię socjalną. Czyje to miejsce? Pani, pana, społeczeństwa... Panato Café! Nie tylko kawa Pomysł na nietypową kawiarnię powstał trzy lata temu w głowach pięciorga aktywnych i kreatywnych członków spółdzielni socjalnej Biz:on. W ramach programu „Nowoczesna Spółdzielnia Socjalna” udało się pozyskać dotację w kwocie 20 tys. zł, dzięki której zakupiono sprzęt niezbędny do prowadzenia lokalu gastronomicznego. Decyzją wszystkich członków spółdzielni miała to być przestrzeń, w której serwowane będą wegańskie i wegetariańskie przekąski, bardzo dobra kawa oraz napoje fair trade. Gdy ustalono podstawowe założenia, można było ruszać i mierzyć swoje plany z rzeczywistością. I tak 21 września 2014 r. uroczyście otwarto Panato Café. — Od początku chcieliśmy stworzyć miejsce, które byłoby nie tylko punktem gastronomicznym, ale przede wszystkim żywym mikrocentrum...

Więcej szacunku dla Piotrusia Pana

Masujące fotele, hamaki i namiot rozbity na korytarzu. Pokoje zen i łaźnie parowe. W salach negocjacyjnych zwykłe stoły zamienione na stoły pingpongowe. Zamiast windy zjeżdżalnie, którymi można dostać się na niższe piętra. Długa kolejka przed automatem do robienia waty cukrowej. Prezes przegrywa w piłkarzyki ze stażystą, a na perkusji sprzedawca wyładowuje swój gniew po nieudanej rozmowie handlowej. Biura takich korporacji, jak Google, Facebook czy Red Bool, coraz częściej przypominają ogromne place zabaw. Czy to aby nie ukłon firm w stronę pracowników z syndromem Piotrusia Pana, czyli takich, którzy zatrzymali się na progu dorosłości, co więcej — są z tego dumni? „Nie ma już dorosłych, zniknęli jak przejściowe pory roku i świetliki nad polami” — utyskuje włoski eseista Francesco M. Cataluccio w książce „Niedojrzałość. Choroba naszych czasów”. Natomiast pracodawcy w dziecięcej fantazji, którą pielęgnuje w sobie część zatrudnionych, coraz częściej widzą nie zaburzenie osobowości, lecz tak długo oczekiwany powiew świeżego powietrza w zatęchłym świecie biznesu. Ze świata fantazji… Tzw. wiecznego chłopca...

Tematy

Bank , Banki