Zainwestuj w Łempicką

Masz kilka milionów dolarów pod ręką? W poniedziałek w nowojorskim Sotheby’s będzie licytowany „Akt na tarasie” Tamary Łempickiej, a dwa dni później w nowojorskim Christie’s „Portret markiza d'Afflito. Estymacja pierwszego z dzieł wynosi 2-3 mln USD, drugiego 4-6 mln USD.

Dziś tak wysokie ceny szacunkowe prac Łempickiej nie dziwią. W rankingu Skate's Top Artists malarka zajmuje 88 miejsce. Dotychczas na aukcje trafiło 13 jej obrazów o łącznej wartości prawie 62 mln USD. Średnia cena za jeden wyniosła więc ponad 4,7 mln USD, a jeszcze w 1999 r. „Akt na tarasie” można było kupić za 167,5 tys. USD.

Najdrożej sprzedanym dziełem artystki jest „Le reve (Rafaëla sur fond vert)” znany również pod polskim tytułem „Marzenie”. Przed rokiem – 2 listopada – został wystawiony na aukcji w nowojorskim Sotheby′s z szacunkową wyceną 5-7 mln USD, ale licytowany był do prawie 8,5 mln USD. Historia tego obrazu była również inspiracją dla Ellisa Avery'ego do napisania powieści o romansie Łempickiej i Rafaeli Fano zatytułowanej „Ostatni akt”.

Do Łempickiej nie tylko przyznają się Polacy, ale również Rosjanie, którzy napędzali ceny także innych artystów pochodzących z ich stron. Skate w swoich zestawieniach określa Łempicką raz jako malarkę polską, raz rosyjską, a nawet amerykańską polskiego pochodzenia. W rzeczywistości urodziła się w Moskwie, ale zawsze czuła się Polską, tak jak jej matka. Sfałszowała nawet akt urodzenia zmieniając miejsce urodzenia na Warszawę.

Dorastała jednak w Petersburgu. Wśród rosyjskiej arystokracji żyłoby się Łempickiej dobrze, ale nastała rewolucja. Uciekła więc do Paryża, co dzisiejszym kolekcjonerom wyszło na dobre, bo właśnie tam w atmosferze szalonych lat 20., namiętności i rodzącego się art deco, zaczęła malować.

– Malowałam królów i prostytutki, tych, którzy są dla mnie inspiracją i powodują, że czuję wibracje – mówiła.

Do dziś zachwyca precyzja jej i pędzla, intensywność barw i stylizowany obraz świata w kanciastych formach.

© ℗

Rozpowszechnianie niniejszego artykułu możliwe jest tylko i wyłącznie zgodnie z postanowieniami „Regulaminu korzystania z artykułów prasowych” i po wcześniejszym uiszczeniu należności, zgodnie z cennikiem.