Cytat

DI

opublikowano: 25-06-2009, 00:00

Być może zainteresuje Cię też:

Polecane

Inspiracje Pulsu Biznesu

Miniaturowy las zamknięty w szkle

W ostatnich latach przybywa małych manufaktur i start-upów, które tworzą rzeczy niebanalne, unikatowe, spersonalizowane. Kreatywnych artystów, którzy próbują łączyć pasję z biznesem, jest już tak wielu, że niebawem będzie można mówić o rynku prezentów niebanalnych. Bo jak inaczej nazwać biżuterię tworzoną z rysunków dziecka, ubrania dla dzieci do kolorowania, sadzonki drzewek zapakowane w eleganckie pudełka? W tę tendencję wpisuje się firma Barbary Żerkowskiej, która oferuje — jak sama mówi — las zamknięty w słoiku. Przygodę z niebanalnym biznesem dopiero zaczyna. Pół roku temu zainwestowała 10 tys. zł oszczędności, znalazła pracownię, zakupiła sprzęt do pielęgnacji roślin, znalazła podwykonawców i otworzyła Jar of Forest. Ekosystem na biurku Łącząc wiedzę o uprawie roślin z wiedzą artystyczną dotyczącą kompozycji, którą zdobyła na łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych, tworzy żywe dekoracje — słoiki pełne lasów. Miniaturowy ekosystem żyje swoim rytmem. Posiadacze leśnych słoików mogą więc na swoim biurku z bliska obserwowaćprzemiany towarzyszące porom roku. Jesienią spadają liście, wiosną zamknięty...

A serce rzucam za przeszkodę

Andrzej Wodzyński, właściciel Ceramiki Tubądzin, wierzy, że w starciu z rynkiem jego pomysł na biznes będzie jak skała. Osią receptury jest ilasta skała osadowa, nieraz grzęźliśmy w niej po kostki. Jak na skałę jest zupełnie licha, miękka, tłusta, ale jednocześnie pożądana jako źródło dobrobytu od kilkudziesięciu wieków. Z niej właśnie powstają płytki ceramiczne, w których produkcji polskie firmy radzą sobie wcale nieźle na europejskiej scenie. Branie na towar było niemal od zawsze, historycy dogrzebali się ozdabianych terakotą pałaców z czasów sięgających 2-3 tysięcy lat przed narodzeniem Chrystusa. Przepis na płytkę ceramiczną z pozoru jest banalny: trochę składników prosto z ziemi, a po ulepieniu odpowiedniej formy wizyta w piecu. Jednak dla Andrzeja Wodzyńskiego ceramika w tej formie jest już passe. Bo teraz do ilastej mazi dodaje ekstra składniki — marketing i design, wyrywając się z kręgu marketowych promocji. Ryzykuje całym majątkiem, wykupując udziały współwłaścicieli Ceramiki Tubądzin i rzucając wyzwanie regionalnym tuzom oraz zastępom hiszpańskich i włoskich fabryk. Zresztą robi to zgodnie z...

Kapitan dyryguje łyżeczką

Być może, lecz w tym szaleństwie jest metoda. Cztery mocne głowy układają przepis na ozłocony zyskami rodzinny biznes. Kilka kwadransów pośród szaleńczo jadących tirów ze Wschodu i zaczyna się nieco inny, niewarszawski już świat. Tuż przy obwodnicy Garwolina stoi okazała siedziba i magazyny z wybitym jak wół neonem: Lechpol. Tu nawet nazwa jest na opak wielkomiejskim modom, podobnie jak konstrukcja firmy. Raz, że rodzinna. Dwa, że już całkiem niemała i w wielu segmentach rzucająca — skutecznie — wyzwanie samemu Samsungowi. Trzy, że ograniczająca własną zachłanność. Już na wejściu Zbigniew Leszek, szef i założyciel Lechpolu, rzuca: — Pan pyta o giełdę, agresywną strategię, podejmowanie dużego ryzyka. Ja odpowiadam, że nigdy nie miałem zakusów, żeby tworzyć ogromną organizację. Chciałem tylko, żeby jej kapitał pozwolił na długofalowy stabilny rozwój, kiedy chłopcy przyjdą do firmy. Zew kaczki Trudno się wyzbyć wrażenia, że Leszek senior miał długofalowy plan co do swoich „chłopców” i pewność, że prędzej czy później poczują zew wspólnej krwi i powrócą do rodzinnego miasteczka. Jak to szło u Mirona...

Tematy

Rada , Deficyt