Dane Komisji Europejskiej pokazują, że 12 proc. kadry zarządzającej największych polskich firm stanowią kobiety. Co czwarta duża polska firma ma wyłącznie męski zarząd. Gdy przyjrzymy się strukturze wielu rodzimych firm, to zobaczymy, że im wyżej w hierarchii, tym mniej pań na kierowniczych stanowiskach. To nie tylko polska specyfika. Średnia w Unii Europejskiej wygląda niewiele lepiej.
Przyczyny tego są różne. Konieczność wyboru między karierą a domem dotyczy najczęściej kobiet. Z takim dylematem mierzy się wiele rodzin, które łączą wychowanie dzieci, prowadzenie domu i pracę obojga rodziców. I ten wybór nigdy nie będzie dobry. Oprócz tego ciągle daje o sobie znać „szklany sufit”. Kobietom trudno awansować na wysokie stanowiska bez wsparcia zarządzających firmami w Polsce.
Paradoksalnie, tym, co przyśpiesza zmiany w mentalności, jest kryzys. Dzisiaj, aby odnieść sukces, trzeba mieć znacznie większą wiedzę i podejmować znacznie trafniejsze decyzje niż kilka lat temu.
Coraz więcej menedżerów rozumie, że tylko konfrontacja różnych postaw i punktów widzenia może przynieść firmie sukces. Dlatego najlepsi menedżerowie tworzą środowisko pracy, które sprzyja różnorodności, wymianie opinii, doświadczeń i wspólnemu dochodzeniu do rozwiązania. Środowisko, w którym doskonale się czują i sprawdzają kobiety.
Takie firmy osiągają dziś sukces. Panie nie ustępują mężczyznom pod względem kompetencji i doświadczenia. W niektórych dziedzinach, m.in. zarządzaniu ludźmi i negocjacjach, bywają dużo lepsze. Mają rozwiniętą inteligencję emocjonalną i potrafią słuchać.
Potwierdzają to wyniki tegorocznego rankingu „100 Kobiet Biznesu”. Firmy zarządzane przez jego laureatki doskonale sobie radzą i mają patent na kryzys. Ich sukces może być wzorem i inspiracją dla nas wszystkich. I to jest dla mnie najważniejsza wartość rankingu sporządzanego przez „Puls Biznesu”.
Michał Witkowski