Fed na drodze do normalizacji

Rezerwa Federalna nie ma podstaw, by zejść ze ścieżki prowadzącej prosto do zakończenia ery ilościowego luzowania jesienią tego roku. Kluczem do interpretacji stanowiska władz ponownie okażą się w takiej sytuacji projekcje makroekonomiczne, a zwłaszcza te dotyczące optymalnego momentu na podwyżkę stóp procentowych. Ponownie, gdyż podobnie było ostatnio w przypadku decyzji Rady Polityki Pieniężnej o wydłużeniu zobowiązania do utrzymywania rekordowo niskiego kosztu pieniądza do końca września.

W tym kontekście należy przypomnieć także o marcowych prognozach Europejskiego Banku Centralnego, które zakładają powrót presji cenowej do poziomów zgodnych z mandatem Banku w perspektywie dwóch lat. Pozwalają one decydentom przymknąć oko na niskie wartości dynamiki HICP notowane obecnie i uzasadniają brak decyzji o kontynuacji luzowania polityki, co stoi za ostatnim umocnieniem euro. Testem wiary inwestorów w to, że władze pieniężne strefy euro pozostaną obojętne na dezinflację, będą dzisiejsze ostateczne dane obrazujące tendencje cenowe w gospodarce Eurolandu w lutym.

Mimo silnego odbicia inflacji konsumenckiej we Francji powinien przeważyć efekt wyhamowania dynamiki cen w Niemczech, Włoszech, Hiszpanii, Belgii i Holandii. W rezultacie bardzo prawdopodobna jest rewizja wstępnych danych z 0,8 do 0,7 proc. Po ostatnim posiedzeniu EBC reakcja na taki rozwój wypadków będzie jednak nieco przytłumiona. Dążenie Fedu do normalizacji polityki ponownie postawi pod presją waluty emerging markets, w tym złotego.