„Indeks strachu” poniżej długoterminowej średniej

Marek Druś
email @mocnospi
aktualizacja: 29-03-2018, 18:37

Cboe Volatility Index (VIX), czyli tzw. indeks strachu, spadł w czwartek poniżej długoterminowej średniej.

Indeks spadł do 19,83. Długoterminowa średnia wynosi 20.  Obecnie VIX wynosi 20,33.
Indeks powstaje w oparciu o handel opcjami na S&P500 na najbliższe 30 dni i pokazuje, jakiego kierunku rynku akcji spodziewają się inwestorzy. Pomimo spadku w czwartek indeks jest dużo wyżej niż na początku roku kiedy wynosił 9,8. Na początku lutego, w okresie dużych turbulencji na rynkach akcji, dochodził do 37,3.

© ℗
Rozpowszechnianie niniejszego artykułu możliwe jest tylko i wyłącznie zgodnie z postanowieniami „Regulaminu korzystania z artykułów prasowych” i po wcześniejszym uiszczeniu należności, zgodnie z cennikiem.

Podpis: Marek Druś, MarketWatch

Być może zainteresuje Cię też:

Prezes Altus TFI: Państwo niszczy rynek kapitałowy

Czy Altus przeżyje, dlaczego KNF zmienił zdanie w sprawie transakcji przejęcia EGB przez GetBack, kto najwięcej stracił na aresztowaniu Piotra Osieckiego, co czeka klientów TFI, czy drobni inwestorzy definitywnie odwrócą się od giełdy?

Polska spółka powalczy z gangiem z USA

DataWalk ma za oceanem pierwszego klienta: grupę specjalną do spraw zorganizowanej przestępczości. Spółka wchodzi w trzeci etap rozwoju — sprzedaż.

Budowlanka i klienci zapłacą za droższy CO2

Szybujące koszty emisji gazów windują ceny energii. Dostawcy stali i cementu szykują podwyżki, za które zapłaci budowlanka i jej klienci

Gigantyczna kara dla X-Trade Brokers

KNF nałożyła na lidera rynku forex rekordową karę za podejrzane działania wobec klientów: aż 9,9 mln zł. Broker zapowiada odwołanie

CCC podało Gino Rossi obiad

Obuwniczy potentat puszcza oko do zamożniejszych klientów. Przy okazji wspiera kulejącego konkurenta

Polecane

Lukrowany biznes A.Blikle

Cena bursztynu rośnie i prawdopodobnie nie spadnie

Inspiracje Pulsu Biznesu

Kapitan dyryguje łyżeczką

Być może, lecz w tym szaleństwie jest metoda. Cztery mocne głowy układają przepis na ozłocony zyskami rodzinny biznes. Kilka kwadransów pośród szaleńczo jadących tirów ze Wschodu i zaczyna się nieco inny, niewarszawski już świat. Tuż przy obwodnicy Garwolina stoi okazała siedziba i magazyny z wybitym jak wół neonem: Lechpol. Tu nawet nazwa jest na opak wielkomiejskim modom, podobnie jak konstrukcja firmy. Raz, że rodzinna. Dwa, że już całkiem niemała i w wielu segmentach rzucająca — skutecznie — wyzwanie samemu Samsungowi. Trzy, że ograniczająca własną zachłanność. Już na wejściu Zbigniew Leszek, szef i założyciel Lechpolu, rzuca: — Pan pyta o giełdę, agresywną strategię, podejmowanie dużego ryzyka. Ja odpowiadam, że nigdy nie miałem zakusów, żeby tworzyć ogromną organizację. Chciałem tylko, żeby jej kapitał pozwolił na długofalowy stabilny rozwój, kiedy chłopcy przyjdą do firmy. Zew kaczki Trudno się wyzbyć wrażenia, że Leszek senior miał długofalowy plan co do swoich „chłopców” i pewność, że prędzej czy później poczują zew wspólnej krwi i powrócą do rodzinnego miasteczka. Jak to szło u Mirona...

Gamekit bije rekordy lojalności

Każdy wie, że Polacy potrafią produkować dobre gry komputerowe. W branży rozwijają się jednak nie tylko deweloperzy. Rzeszowska G2A czy koszaliński Kinguin po kilku latach szybkiego wzrostu weszły do czołówki alternatywnych platform sprzedaży gier na świecie. Warszawski Gamekit zamierza do nich dołączyć. Jak twierdzą jego założyciele — Damian Sikora i Bartek Jędrychowski — prowadzi już największy na świecie program lojalnościowy dla graczy. — Liczy ponad 11 mln użytkowników. Są to głównie gracze z Europy Zachodniej i USA — mówi Damian Sikora. Wspięcie się na taki poziom zajęło warszawskiej firmie zaledwie cztery lata. W 2013 r. start-up zaczął działać w Polsce pod marką dogry.pl. Kiedy pomysł na biznes chwycił, właściciele postanowili wyjść z nim na rynek globalny jako Gamekit. Początkowo zainwestowali w firmę swoje pieniądze, potem skorzystali z oferty inwestorów. Jest wśród nich fundusz Protos, który inwestuje pieniądze gwiazdy futbolu Roberta Lewandowskiego, twórcy Integera, Rafała Brzoski, i Mariusza Gralewskiego, założyciela serwisów GoldenLine i ZnanyLekarz.pl. Łącznie w trzech rundach finansowania...

Witamy w wodnej utopii

Jej szefowie nie mają za to dość udowadniania, że dobry biznes można robić wbrew korporacyjnym regułom. Stoimy na błotnistym zboczu, skąd jak na dłoni widać scenografię siły i kłopotów jednego z czołowych producentów wody w Polsce. Droga wojewódzka z Muszyny w stronę Piwnicznej-Zdroju malowniczo wije się w dolinie Popradu. Pół kilometra za ostatnimi zabudowaniami Muszyny granica polsko-słowacka biegnie środkiem koryta rzeki. Zza zakrętu, po lewej — słowackiej — stronie wyłania się rozległa pusta łąka u stóp góry. Formalnie to opłotki nieco zapomnianej wsi Legnawa, realnie to nanoszony przez tysiące lat muł rzeczny, w lecie świetna pożywka dla bujnej roślinności. Teraz ten malowniczy obrazek stał się pożywką dla sprawy, w którą zaangażowani są najważniejsi słowaccy politycy i sędziowie, komisarze Unii Europejskiej oraz rzesze prawników. A nie byłoby burzy w szklance wody, gdyby nie biznesowa ambicja niemal 50 spółdzielców z Polski. — My się na polityce nie znamy. My się znamy na wodzie, która tu jest najlepsza — przekonuje Ryszard Mosur, prezes Spółdzielni Pracy „Muszynianka”. Poprawka ku pamięci Konstytucja...

Puls Biznesu

Puls Inwestora / „Indeks strachu” poniżej długoterminowej średniej