Mniejsze potrzeby małych firm

Sylwia Wedziuk
email @swedziuk
opublikowano: 02-12-2018, 22:00

Większość MŚP nie korzysta z żadnych zewnętrznych źródeł finansowania bieżącej działalności — wynika z badania Keralli Research przeprowadzonych na zlecenie firmy faktoringowej NFG.

Przedsiębiorcy, którzy to robią, z dużą ostrożnością podchodzą do zaciąganych zobowiązań. Zmniejszyły się także potrzeby finansowe firm. W zeszłym roku aż 64,1 proc. respondentów deklarowało, że na bieżącą działalność potrzebuje ponad 50 tys. zł dofinansowania. W tym roku taką kwotę wskazywało zaledwie 44 proc. firm.

Ponadto rok temu tylko 17,3 proc. spółek zapewniało, że wystarczy im mniej niż 50 tys. zł, a w tym roku takie deklaracje składa już 30,7 proc. firm. Natomiast blisko co piąty przedsiębiorca pożycza ponad 200 tys. zł. Takich kwot przeważnie potrzebują firmy zatrudniające od 10 do 49 pracowników. Przy tym przedsiębiorcy, którzy korzystają z zewnętrznego finansowania, najczęściej wybierają kredyt bankowy (16,2 proc.) i limit na koncie firmowym (16 proc.), a rzadziej faktoring (3,4 proc.) i dotacje (2,4 proc.).

© ℗
Rozpowszechnianie niniejszego artykułu możliwe jest tylko i wyłącznie zgodnie z postanowieniami „Regulaminu korzystania z artykułów prasowych” i po wcześniejszym uiszczeniu należności, zgodnie z cennikiem.

Podpis: Sylwia Wedziuk

Być może zainteresuje Cię też:

Polecane

Inspiracje Pulsu Biznesu

Krem do zjedzenia

Joanna Hołuj z Krakowa przez dwadzieścia lat pracowała jako grafik komputerowy. — W zasadzie niczego mi nie brakowało. Zarabiałam dobre pieniądze, miałam dużo wolnego czasu i swobody. Ale pracowałam w domu i tęskniłam za kontaktem z ludźmi — wspomina. Postanowiła to zmienić i szukała pomysłu na siebie. Cztery lata temu nauczyła się robić mydło. — To była miłość od pierwszego wejrzenia. Zafascynowało mnie, że mogę zmieszać trochę oleju, wody, dodać sodę i powstaje coś, co się pieni i myje. A może też pięknie wyglądać i pachnieć. Zaczęłam szukać w internecie i książkach informacji o wyrobie kosmetyków, eksperymentować. Po jakimś czasie podjęłam decyzję, że zrobię z tego biznes — opowiada właścicielka Iossi. Olej, cukier, sól… Wyłożona białymi kafelkami pracowania w pomieszczeniach po sklepie spożywczym wygląda jak sterylna kuchnia. Są tam blaty, miksery, stalowe garnki, lodówka… Na półkach czarne butle z olejami. W lodówce olejki eteryczne. — Zawsze lubiłam jeść i gotować — mówi Joanna Hołuj. Robienie kosmetyków naturalnych przypomina pracę w kuchni: mieszamy, podgrzewamy, chłodzimy, pakujemy...

Witamy w wodnej utopii

Jej szefowie nie mają za to dość udowadniania, że dobry biznes można robić wbrew korporacyjnym regułom. Stoimy na błotnistym zboczu, skąd jak na dłoni widać scenografię siły i kłopotów jednego z czołowych producentów wody w Polsce. Droga wojewódzka z Muszyny w stronę Piwnicznej-Zdroju malowniczo wije się w dolinie Popradu. Pół kilometra za ostatnimi zabudowaniami Muszyny granica polsko-słowacka biegnie środkiem koryta rzeki. Zza zakrętu, po lewej — słowackiej — stronie wyłania się rozległa pusta łąka u stóp góry. Formalnie to opłotki nieco zapomnianej wsi Legnawa, realnie to nanoszony przez tysiące lat muł rzeczny, w lecie świetna pożywka dla bujnej roślinności. Teraz ten malowniczy obrazek stał się pożywką dla sprawy, w którą zaangażowani są najważniejsi słowaccy politycy i sędziowie, komisarze Unii Europejskiej oraz rzesze prawników. A nie byłoby burzy w szklance wody, gdyby nie biznesowa ambicja niemal 50 spółdzielców z Polski. — My się na polityce nie znamy. My się znamy na wodzie, która tu jest najlepsza — przekonuje Ryszard Mosur, prezes Spółdzielni Pracy „Muszynianka”. Poprawka ku pamięci Konstytucja...

Spalarnie spalą na panewce

Inwestorzy chcą zbudować w Polsce ponad 70 spalarni — informują źródła zbliżone do Ministerstwa Środowiska. Nie udało się nam oficjalnie potwierdzić tych danych, ale z informacji, które uzyskaliśmy od samorządów 10 z 16 województw, wynika, że pojawili się tam chętni na budowę 45 zakładów. 70 projektów w skali całej Polski wydaje się więc prawdopodobne (wśród województw, które nie przekazały nam konkretów, są m.in. dość ludne małopolskie, wielkopolskie i podkarpackie). „Inwestorzy zgłosili propozycje budowy instalacji termicznego przekształcania odpadów w woj. lubuskim. Obecnie (…) zamierzenia inwestycyjne są weryfikowane przez zespół opracowujący projekt planu” — informuje Jerzy Tonder, wicedyrektor departamentu rolnictwa, środowiska i rozwoju wsi w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Lubuskiego. Więcej spalarni niż śmieci By spalarnia mogła powstać, musi znaleźć się w Krajowym Planie Gospodarki Odpadami (KPGO), a właściwie w planach wojewódzkich, do których wpisywane są konkretne obiekty: nie tylko spalarnie, ale np. sortownie czy wysypiska. KPGO jest sumą planów wojewódzkich. Te powstają jednak dopiero...

Puls Biznesu

Puls Inwestora / Wyniki spółek / Mniejsze potrzeby małych firm