Historia Pinokia, drewnianego pajacyka, który marzył o staniu się prawdziwym chłopcem, jest powszechnie znana. Warto jednak zauważyć, że każda epoka interpretuje tę klasyczną opowieść na swój sposób. Na przełomie lat 50. i 60. XX w. Mieczysław Wajnberg napisał muzykę do baletu „Złoty kluczyk” opartego jednak nie na oryginalnej powieści Carla Collodiego, lecz na książce „Buratino” Aleksieja Tołstoja, która luźno nawiązuje do pierwowzoru.
Anna Hop sięga po włoski oryginał i wspólnie z dyrygentką Martą Kluczyńską na nowo redaguje muzykę Wajnberga, zmieniając kolejność utworów i dodając jego inne kompozycje. Tym samym tworzy własną opowieść, w której jedno pozostało niezmienne – uniwersalne przesłanie o trudach dojrzewania.
Warszawska produkcja jest także okazją do ukazania magii teatru za sprawą serii bajkowych przygód chłopca, który podróżuje po różnych światach, by ostatecznie powrócić do domu i skonfrontować się z własną przeszłością. „Pinokio” to balet familijny – świetna rozrywka dla dzieci, lecz także spektakl, który porwie dorosłych widzów. Wszystko za sprawą humorystycznej muzyki Wajnberga, piękna tańca, bogactwa teatralnych obrazów i głębokiej opowieści o człowieczeństwie.
W dniu premiery Teatr Wielki – Opera Narodowa zaprasza miłośników życia i twórczości Mieczysława Wajnberga na rodzinny spacer po Warszawie śladami kompozytora. W programie m.in. odwiedziny w mieszkaniu rodziny Wajnbergów przy ulicy Dzielnej 4, w „Oazie” – eleganckiej restauracji przy ulicy Wierzbowej 9, gdzie młody Mieczysław grywał do tańca, wspomagając finansowo swoją rodzinę, czy w Teatrze Centralnym przy ulicy Leszno 1 gdzie pracował jego ojciec, głowa rodziny Wajnbergów.