Anders Fogh Rasmussen. Premier Danii — którego zachowaliśmy we wdzięcznej pamięci od czasu szczytu UE w Kopenhadze w 2002 r. — stwierdził, że jedynym rozwiązaniem kryzysu wokół Konstytucji dla Europy jest wynegocjowanie nowego traktatu, albowiem okres „refleksji” nad wersją odrzuconą w referendach przez Francuzów i Holendrów może potrwać w nieskończoność. Tym samym miał polityczną odwagę oznajmić — niczym bohater baśni jego rodaka Hansa Christiana Andersena — że „król jest nagi”.
Silvio Berlusconi. W Polsce siedem miesięcy po wyborach wciąż nie może się uformować koalicja, ale mimo wszystko nasze problemy są niczym wobec politycznej perspektywy Włoch. Oto premier Berlusconi postanowił nie uznawać wyniku wyborów — i basta! Spiskowców wykrył nawet w sądach, które potwierdziły prawidłowość wyborów. Zapewne jednak telewizyjny magnat zwyczajnie podbija swą cenę i być może zażąda od parlamentu wybrania go w maju — dla uspokojenia sytuacji — na prezydenta.