Luizjana to w przybliżeniu obszar dorzecza Missisipi ciągnący się od Wielkich Jezior do Zatoki Meksykańskiej, w centrum kontynentu północnoamerykańskiego. Odkrywać te tereny zaczęli Francuzi w 1673 r., którzy najpierw skrycie, w obawie przed Hiszpanami, później zaś otwarcie penetrowali szlak wielkiej rzeki. Biloxi, pierwsze osiedle w Luizjanie, powstało w 1699 r. w obecnym stanie Missisipi. W 1718 r. Jean Baptiste Le Moyne, kolonialny gubernator, założył Nowy Orlean. W szczytowym momencie terytorium to zamieszkiwało 30 tys. kolonistów, skupionych głównie na południu. Kolonia nigdy nie osiągnęła niezależności ekonomicznej, konieczna była współpraca z autochtonami, Indianami, z którymi Francuzom udało się nawiązać i utrzymać przyjazne stosunki.
Razem walczyli nawet z Brytyjczykami, atakując kolonie rozciągnięte wzdłuż wschodniego wybrzeża. Anglicy i Hiszpanie zajęli Luizjanę w drugiej połowie XVIII w., po wojnie siedmioletniej, jednak był to podbój tylko formalny, zapisany w traktatach, a nie praktycznie zrealizowany. Francuskiego żywiołu nie dało się wyplenić i w 1800 r. terytorium powróciło pod władanie Paryża. Za oddanie kolonii obiecał Napoleon Hiszpanii Toskanię, ale nigdy przyrzeczenia nie zrealizował.
Talleyrand, niezwykle sprawny dyplomata, minister spraw zagranicznych Francji, w rozmowie z amerykańskim ambasadorem w 1802 r. poruszył temat Luizjany. W odpowiedzi usłyszał obawy dotyczące utrzymania interesów amerykańskich w Nowym Orleanie. Talleyrand miał odrzec: „Niepokoicie się o Nowy Orlean? Kupcie go”. Francja potrzebowała pieniędzy i spłaty długów, USA — terytoriów.
Wartość transakcji wyniosła 15 milionów USD, czyli 78 milionów franków. Zawierał się w tym zakup terenów oraz spłata francuskich długów zaciągniętych w USA. Gotówkę pożyczył Amerykanom londyński Barings Bank (oprocentowanie 6 proc. rocznie), przez co ostatecznie zapłacili 23 213 568 USD. Co ciekawe, Wielka Brytania była w tym czasie w stanie wojny z Francją, ale nie przeszkadzała swoim bankierom prowadzić tego rodzaju interesy.
Dokumenty zakupu podpisano 30 kwietnia 1803 r. 20 października transakcję zatwierdził Senat, a 20 grudnia Kongres. Uroczystość przekazania terytoriów przez Francję odbyła się 10 marca 1804 r. w Saint Louis. W wyniku zakupu USA stały się właścicielem ponad 2 mln km kw., stanowiących obecnie 23 proc. ich terytorium.
Współcześnie teren jest zajmowany w całości lub częściowo przez stany: Alabama, Arkansas, Północna Dakota, Dakota Południowa, Illinois, Indiana, Iowa, Kansas, Kentucky, części Kolorado, Minnesota, części Montany, Nowy Meksyk, Luizjana (Luizjana właściwa), Missisipi, Missouri, Nebraska, Ohio, Oklahoma, północny Teksas, Tennessee, Wisconsin, części Wyoming, a także ziemie należące dziś do Kanady w prowincjach Manitoba, Saskatchewan i Alberta.