Inwestycje na Podkarpaciu

MAG
opublikowano: 20-01-2019, 22:00

FA Krosno, dostawca Opla, For-Drew i Goma wydadzą 15,5 mln zł w strefach z Mielca i Tarnobrzega.

Trzy firmy dostały decyzje o wsparciu w zarządzanych przez Agencję Rozwoju Przemysłu specjalnych strefach ekonomicznych — mieleckiej i tarnobrzeskiej. Największy projekt planuje w mieleckiej strefie FA Krosno, firma działająca od 2006 r., producent m.in. sprężyn gazowych, sprzęgieł i komponentów stalowych wykorzystywanych w motoryzacji i usługach montażu modułów paliwowo-powietrznych do silników Opla. Firma chce kupić maszyny i wyposażenie laboratorium. Wyda 10,5 mln zł i zwiększy zatrudnienie, które wynosi 166 osób, o 10 pracowników. Drugi inwestor to For-Drew z Lubaczowa, producent wyrobów z branży drzewnej, m.in. tarcicy i drewnianych elementów konstrukcyjnych. Firma zamierza wydać 2 mln zł i do 11 pracowników dodać trzech. W tarnobrzeskiej strefie natomiast zainwestuje Goma Agencja Reklamy, firma ze Stalowej Woli, która chce zwiększyć produkcję opakowań tekturowych. Wyda 3 mln zł i zwiększy zatrudnienie z 15 do 17 osób.

W 2018 r. mielecka strefa wydała 40 zezwoleń i decyzji, w których firmy obiecały 1,2 mld zł nakładów i 683 miejsca pracy, a tarnobrzeska przyciągnęła 35 firm, które zadeklarowały 858,3 mln zł inwestycji i 1162 etaty.

© ℗
Rozpowszechnianie niniejszego artykułu możliwe jest tylko i wyłącznie zgodnie z postanowieniami „Regulaminu korzystania z artykułów prasowych” i po wcześniejszym uiszczeniu należności, zgodnie z cennikiem.

Podpis: MAG

Być może zainteresuje Cię też:

Polecane

Inspiracje Pulsu Biznesu

Co dalej? Pomidor

Stoimy na porośniętym suchymi krzakami wzgórzu. Błoto mlaska pod nogami, zimny wiatr szumi w uszach, oczy razi blask bijący z miejsca, w którym 10 tysięcy lamp karmi kilkaset tysięcy pomidorów w szklanych domach. — Za plecami są Czechy, przed nami Niemcy — wyjaśnia Rafał Zarzecki. Jak to leciało w dawnych piosenkach przemytników? „Na granicy deszcz obmyje,/A słonko wysuszy,/Las od kuli skryje,/ Kroki wiatr zagłuszy”. Niemal sto lat później w okolicach Zgorzelca i Bogatyni liryka wraca w wersji na opak. Granica — zachodnia i południowa — jest i jej nie ma zarazem, deszczówka uderza w szklane dachy szklarni, w której zimą słońca jest za mało. I biją po oczach nagłówki w polskich i czeskich mediach. Rafał Zarzecki, chcąc, nie chcąc, znalazł się w epicentrum zamieszania. To on przez ostanie cztery lata jako współwłaściciel i szef warzywno-owocowej odnogi spółek z grupy Citronex z mozołem budował to, co zapowiedział — firmy liderów w segmentach spożywczych wartych w sumie kilka miliardów złotych. Nadzoruje największego producenta pomidorów w Polsce, a także potentata na rynku bananów. Zarabiałby spokojnie kokosy,...

Byle tego nie sknocić

Dzięki m.in. produkcji w USA i współpracy z Wal-Martem chce zbudować Koronę Candles o skali, jakiej nie osiągnął jeszcze żaden polski przemysłowiec. Hamburg, wczesny wieczór. Telewizor skrzeczy skocznym songiem: „Wer? Wie? Was? Wieso? Weshalb? Warum? Wer nich fragt bleibt dumm!” („Kto? Jak? Co? Więc jak? Dlaczego tak? Dlaczego? Kto nie pyta, pozostaje głupi!”). To czołówka niemieckiej wersji nieśmiertelnego serialu „Ulica Sezamkowa”. Czujny widz to Krzysztof Jabłoński, który na emigracji w Niemczech wraz z bohaterami „Sesamstraße” szlifował niemiecki, jednocześnie nie przestając zadawać kluczowych pytań. Dziś szprecha o niebo lepiej niż Ciasteczkowy Potwór, wrócił dawno do Polski i na dużą część zagwozdek zna już odpowiedź. Na przykład na tę, czy jemu, 56-latkowi, chce się jeszcze budować biznes. Chce. Rzuca sobie nowe wyzwanie: rozpalić płomień zysków w Stanach Zjednoczonych, gdzie otworzył fabrykę. To jego kolejna próba ognia, w końcu USA to jedyny liczący się rynek, na którym świece produkowane przez Korona Candles nie są powszechnie dostępne. A angielski? Już się dogaduje. Bałwanki nad gorzałkę Długi...

Handel, Haendel i hotel

S.D.G, czyli Soli Deo Gloria — jedynemu Bogu chwała. Taki skrót pojawia się m.in. w manuskryptach Bacha i Haendla. Ale nie tylko. Inskrypcja ta znana jest z wielu budynków sakralnych i świeckich. Pojawiła się także na jednym z najbardziej imponujących zespołów spichlerzy w Gdańsku, mających korzenie w XV w. W całości można je jednak podziwiać już tylko na starych rycinach. Ostatnie 75 lat wymazało z krajobrazu miasta wiele spichlerzy. Niegdyś w miejscu zwanym dziś Wsypą Spichrzów i w okolicy było ich grubo ponad 300. W dobrym stanie przetrwał jedynie spichlerz zwany Deo. Stoi wśród ruin, połamanych zębów ceglanych resztek, w samym sercu Gdańska — widział go każdy, kto choć raz zajrzał do stolicy Pomorza. Za rok ten obrazek będzie już tylko historią. Nową napisze lokalny przedsiębiorca, który przez lata wolał trzymać się w cieniu. Teraz, ryzykując dużą częścią majątku, stawia na nowy wygląd Gdańska, mającego przyciągać zamożnych turystów nie gorzej niż Kraków czy Sztokholm. — Jako mieszkaniec tego miasta od 60 lat czekam na ten moment, gdy wreszcie spichlerze odzyskają należny im blask — mówi Zbigniew Nowak,...

Tematy

Puls Biznesu

Inne / Inwestycje na Podkarpaciu