Najmniej stresujące zawody

Lukasz Ostruszka
opublikowano: 16-01-2014, 00:00

Jeśli twoja praca wiąże się z licznymi podróżami i koniecznością dotrzymywania terminów, to z pewnością nie znajdziesz jej na tej liście.

Żadna kariera nie jest pozbawiona stresu, ale są zawody, które uchodzą za mniej stresujące od innych. Portal magazynu „Inc.” opublikował ich ranking. Z pomocą przyszła strona z ofertami pracy CareerCast, która przepuściła przez sito tych samych wskaźników 200 zawodów z amerykańskiego rynku pracy.

Na analizę składały się takie czynniki, jak konieczność częstego podróżowania, zagrożenie zdrowia i życia, praca na tzw. świeczniku, a także potencjał wzrostu — zawody, przed którymi nie ma przyszłości, generują większy stres w pracownikach. Na czele najmniej stresujących zawodów znalazł się audiolog. Spokojne życie mają też styliści i jubilerzy.

Najmniej zestresowani

1. Audiolog

2. Stylista włosów

3. Jubiler

4. Profesor uniwersytetu

5. Krawiec

6. Dietetyk

7. Technik dokumentacji medycznej

8. Bibliotekarz

9. Artysta multimedialny

10. Operator wiertarki

© ℗
Rozpowszechnianie niniejszego artykułu możliwe jest tylko i wyłącznie zgodnie z postanowieniami „Regulaminu korzystania z artykułów prasowych” i po wcześniejszym uiszczeniu należności, zgodnie z cennikiem.

Podpis: Lukasz Ostruszka

Polecane

Łowcy foreksowych jeleni

BRW zmontuje markę za granicą

Inspiracje Pulsu Biznesu

Cuda z włóczki podbijają domowe wnętrza

Agnieszka Januszewska, absolwentka architektury krajobrazu, od ponad roku prowadzi firmę Poplecione, która zajmuje się produkcją ręcznie wykonywanych produktów z najwyższej jakości wełny. W ofercie marki znajdziemy m.in. pledy i pufy, ale również pojedyncze sztuki designerskich stołów czy lamp. — To, że zaczęłam zajmować się akurat robieniem na drutach, jest czystym przypadkiem. Jednak, jak sięgam pamięcią wstecz, w domu rodzinnym zawsze gdzieś można było znaleźć pochowane druty, szydełka czy wełnę — wspomina Agnieszka Januszewska. Kiedy była kilkuletnią dziewczynką, mama i babcia próbowały wzbudzić w niej zamiłowanie do robótek ręcznych. Jednak dla 10-latki podwórkowy trzepak i zabawy z rówieśnikami na świeżym powietrzu były dużo bardziej interesujące. Jako nastolatka również pasjonowała się czym innym. Aż w końcu miłość do włóczki ją pochłonęła — stało się to pięć lat temu. — Moja przygoda z szydełkowaniem zaczęła się banalnie. Jakiś czas temu zobaczyłam w internecie produkty, które mi się spodobały, a że jestem osobą, która lubi robić rzeczy samodzielnie, to swój pierwszy pled zrobiłam sama...

A serce rzucam za przeszkodę

Andrzej Wodzyński, właściciel Ceramiki Tubądzin, wierzy, że w starciu z rynkiem jego pomysł na biznes będzie jak skała. Osią receptury jest ilasta skała osadowa, nieraz grzęźliśmy w niej po kostki. Jak na skałę jest zupełnie licha, miękka, tłusta, ale jednocześnie pożądana jako źródło dobrobytu od kilkudziesięciu wieków. Z niej właśnie powstają płytki ceramiczne, w których produkcji polskie firmy radzą sobie wcale nieźle na europejskiej scenie. Branie na towar było niemal od zawsze, historycy dogrzebali się ozdabianych terakotą pałaców z czasów sięgających 2-3 tysięcy lat przed narodzeniem Chrystusa. Przepis na płytkę ceramiczną z pozoru jest banalny: trochę składników prosto z ziemi, a po ulepieniu odpowiedniej formy wizyta w piecu. Jednak dla Andrzeja Wodzyńskiego ceramika w tej formie jest już passe. Bo teraz do ilastej mazi dodaje ekstra składniki — marketing i design, wyrywając się z kręgu marketowych promocji. Ryzykuje całym majątkiem, wykupując udziały współwłaścicieli Ceramiki Tubądzin i rzucając wyzwanie regionalnym tuzom oraz zastępom hiszpańskich i włoskich fabryk. Zresztą robi to zgodnie z...

Wyprawa do źródeł pragnienia

Nie neguję, że pragnienie jest sprężyną działania. Jest ważne, tworzy bowiem historię ludzkości, ale dobrze się zastanów, czym są pragnienia, przed którymi nie da się uciec? Szczególnie teraz, w naszym społeczeństwie, które pcha nas ku pragnieniom, tym najbardziej banalnym, materialnym, innymi słowy: tym z supermarketu. Takie pragnienia są bezużyteczne, bezsensowne, śmiechu warte. Prawdziwe pragnienia to przede wszystkim pragnienie bycia sobą. To jedyna rzecz, której można pragnąć, nie zastanawiając się nad wyborem. Nie chodzi o wybór między dwoma rodzajami pasty do zębów, dwiema kobietami czy dwoma różnymi samochodami. Prawdziwy wybór to chęć bycia sobą.” — to słowa Tiziana Terzaniego, legendarnego włoskiego reportera, spisane w przez jego syna w książce „Koniec jest moim początkiem”. Dlaczego je przywołujemy? Terzani i inni dziennikarze chwytający za pióro w podróży (Ryszard Kapuściński czy Eric Weiner) to jeden z ulubionych dygresyjnych wątków Jana Mikołuszki. To z ich pomocą ten przedsiębiorca, jak mówi, „trwa w swym podróżowaniu przez świat”. I nie ma na myśli wiecznej tułaczki po geograficznych...

Tematy

Żyto , Praca , Zawody , Praca/Kariera , Archiwum

Puls Biznesu

Po godzinach / Najmniej stresujące zawody