NWZA Beef Sanu uchwaliło podwyższenie kapitału

(Marek Druś)

opublikowano: 27-01-2006, 18:55

Być może zainteresuje Cię też:

Polecane

Inspiracje Pulsu Biznesu

Sukces nie chodzi w zegarku

Jedna z nich dowiodła, że produkcja banalnej sklejki może przynosić niebanalne profity. Masz 30 lat, przed tobą siódme niebo? Nie w Pagedzie. Początki Daniela Mzyka w giełdowej spółce zbiegły się z upadkiem Lehman Brothers i wypłynięciem wewnętrznych kłopotów z opcjami walutowymi. Nikomu nawet się nie śnił happy end. Zimą 2009 r. Paged na GPW wart był nie więcej niż 50 mln zł i przynosił straty. Dziś to 850 mln zł kapitalizacji przy dziesiątkach milionów zysków. Pierwsza myśl Daniela Mzyka po szalonej jeździe w dół wraz z lawiną opcji walutowych w spółce? — Będziemy przeprowadzać upadłość układową. Ja będę negocjował z wierzycielami — wspomina inwestor. Działo się: jednego dnia rano jedna ze spółek mówiła o 2 mln zł opcji, a pod koniec tygodnia było to już prawie 100 mln zł w całej grupie. Banki ucięły negocjacje, piekło się gotowało. — Wybrałem nawet najkorzystniejszą opcję upadłości układowej w hrabstwie Kent, tam wówczas były najbardziej liberalne przepisy dotyczące ochrony przed wierzycielami — opowiada Daniel Mzyk. Książę bananów Jak ze strefy spadkowej trafił do biznesowej ekstraklasy? To...

Na fali

W maju cztery lata temu Paweł Niesłuchowski pomagał koledze budować bazę kitesurfingową na kempingu Małe Morze na Helu. — W nocy przyszło mi do głowy, żeby tam stworzyć bazę surferską. Od lat pływałem na Bałtyku, założyłem ze znajomymi organizację Surfing Polska, ale był to wciąż sport undergroundowy. Nie było miejsca, gdzie można by przyjść, pogadać, wypożyczyć deskę, spotkać surferów. Rano powiedziałem o pomyśle właścicielowi kempingu. Był zachwycony. Odpowiedział: „Otwieraj” — wspomina Paweł Niesłuchowski. Wynajęcie miejsca na kempingu w sezonie kosztuje kilkadziesiąt tysięcy złotych. — Musieliśmy coś wymyślić, żeby zarabiać. Postanowiliśmy zrobić surfshop i sprzedawać ciuchy — mówią Paweł Niesłuchowski i Agnieszka Zapalska. Ona w ciągu miesiąca zaprojektowała pierwszą kolekcję. On z kolegą zbudowali sklep z drewna. Pierwsze kroki marki. I synka. Ryzyko było spore, bo okres handlowy nad morzem to najwyżej sześć tygodni. Ale otworzyli sklep dużą imprezą, rozeszły się wieści i ludzie zaczęli ściągać. Przyjeżdżali na weekend z Warszawy, spali w bagażniku na parkingu obok sklepu. — My...

Genetyk ascezy klonuje miliony

— Czekałem na bessę. Na tę konkretną po upadku Lehman Brothers. Hossa to nie jest woda, w której najbardziej lubię pływać. W naszej firmie mamy inne DNA, strategie wymykające się rynkowym modom — twierdzi Piotr Osiecki, największy akcjonariusz i prezes Altus TFI, tłumacząc, dlaczego kilka lat temu płynnie odszedł z wielkiego funduszu PZU na swoje. Siedzimy na czwartym piętrze leciwej kamienicy w centrum Warszawy, jakiś kilometr od roztrzęsionych negatywną zmiennością notowań warszawskiej giełdy. To tu ekipa Altusa przeżywa swoją długą hossę. DNA narzucone przez Osieckiego wyziera z każdej strony, na elewacji genetyczny ascetyzm wręcz odpada płatami. Siedziba jednego z najrentowniejszych przedsięwzięć na rynku finansowym w Polsce w ostatnich latach odarta jest z kosztowego szaleństwa. Tak wygląda średnio prosperujące biuro księgowe. Na parkingu? Żadnych maserati, bentleyów w krzykliwych kolorach i skórach. A przecież w Altusie najlepsi zarządzający dzięki kilkumilionowym bonusom zarabiają rocznie więcej niż prezesi największych banków. — To jest właśnie nasz gen. Stonowany styl, bez zbytków. Nie cierpię rozrzutności,...

Tematy

Postać , Sana , Kapitał , Prawo poboru , Złoty , Prawo