Taka sytuacja zdarza się raz na cztery lata. Mowa o autozapisie do programu długoterminowego oszczędzania - Pracowniczych Planów Kapitałowych (PPK). Będą nim objęci pracownicy w wieku 18-55 lat, którzy złożyli deklarację o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK lub w ogóle nie przystąpili do programu. Takie oświadczenia są ważne tylko do 28 lutego 2023 r. Dlatego pracownik, który nie chce być objęty PPK, powinien dostarczyć pracodawcy nową deklarację o tym, że rezygnuje z wpłacania składek do systemu. Może tego dokonać od 1 marca i ma na to cały ten miesiąc. Jeśli nie złoży wspomnianego oświadczenia, od 1 kwietnia zostanie objęty autozapisem do PPK. Kolejny raz taka sytuacja będzie miała miejsce w 2027 r. Odbywający się co cztery lata autozapis ma przypominać pracownikom o możliwości dołączenia do systemu długoterminowego oszczędzania.
Trzeba zaznaczyć, że wyżej opisana sytuacja i obowiązki nie dotyczą pracowników biorących aktywny udział w Pracowniczych Planach Kapitałowych. Oni oszczędzają w programie na dotychczasowych zasadach i nie muszą składać żadnych wniosków ani deklaracji.
Poznaj program konferencji “Wynagrodzenia i benefity 2023”, 24 marca, Warszawa >>
Poinformuj pracowników
W związku z autozapisem pracodawcy prowadzący PPK mają kilka powinności. Po pierwsze, najpóźniej do 28 lutego muszą poinformować wszystkich zatrudnionych, którzy złożyli deklarację o rezygnacji z dokonywania wpłat do programu, o zbliżającym się automatycznym zapisaniu ich do PPK. Z prawnego punktu widzenia nie ma znaczenia, czy taka deklaracja została złożona dwa lata czy trzy dni temu. Dla pracowników będzie to okazja do zmiany decyzji dotyczącej sposobu gromadzenia oszczędności.
Wspomniany obowiązek informacyjny obejmuje wszystkie firmy biorące udział w programie – nie ma znaczenia wielkość przedsiębiorstwa ani to, kiedy dołączyło do PPK. Jednak forma poinformowania pracowników o autozapisie nie została w ustawie określona - przedsiębiorca sam może wybrać sposób realizacji obowiązku (może to zrobić np. mejlem). Ważne, aby w razie sporu mógł udowodnić, że spełnił swoją powinność.
Oblicz i pobierz
Ważna informacja dotycząca pracowników, którzy zrezygnowali z PPK i na dzień 1 kwietnia 2023 r. będą mieli ukończony 55. rok życia. Oni nie muszą składać ponownej deklaracji o rezygnacji. Nie zostaną też automatycznie zapisani do programu. Jeśli chcieliby do niego przystąpić, muszą złożyć wniosek o zawarcie umowy o prowadzenie PPK lub – jeśli już ją podpisali – wniosek o dokonywanie wpłat. Natomiast pracownicy, którzy ukończyli 70 lat, nie mogą dołączyć do programu.
Kolejnym obowiązkiem pracodawcy jest obliczenie i pobranie wpłaty do PPK od wynagrodzeń pracowników wypłaconych w marcu 2023 r. Dotyczy to pensji uczestników programu, którzy przed wypłatą wynagrodzenia nie złożyli ponownie deklaracji o rezygnacji. W przypadku osób, które nie mają jeszcze zawartych umów o prowadzenie rachunku w programie, obliczanie i pobieranie wpłat do PPK będzie poprzedzone podpisaniem w ich imieniu stosownych umów.
Przekaż wpłaty
Jeśli uczestnik PPK objęty ponownym autozapisem do 1 kwietnia nie złoży ponownie deklaracji o rezygnacji, pracodawca będzie musiał przekazać do instytucji finansowej marcową wpłatę za taką osobę. Będzie miał na to czas od 1 do 17 kwietnia (ponieważ 15 i 16 kwietnia w tym roku wypadają odpowiednio w sobotę i niedzielę).
Co w sytuacji, gdy pracownik złoży rezygnację z oszczędzania w programie przed przekazaniem wpłat instytucji finansowej? Wtedy pracodawca będzie musiał dokonać korekty naliczonych składek, a wpłata zostanie podwładnemu zwrócona. Deklaracja wywołuje skutek od chwili jej złożenia – naliczanie i odprowadzanie składek do programu zostaje wtedy wstrzymane. Takie oświadczenie pracownika będzie ważne przez cztery lata do kolejnego autozapisu.
Kto płaci na PPK
Składka miesięczna na rachunek uczestnika PPK pochodzi z trzech źródeł: od samego pracownika (podstawowa wpłata to 2 proc. wynagrodzenia brutto, dobrowolnie można ją zwiększyć o kolejne 2 proc.), pracodawcy (1,5 proc. wynagrodzenia brutto, jednak szef może uznaniowo zwiększyć ją nawet do 4 proc.) oraz państwa, które po trzech miesiącach udziału w programie przelewa tzw. opłatę powitalną (250 zł) i następnie co roku po 240 zł.
Na mocy przepisów ustawy zwolniony z wprowadzania PPK jest:
- samozatrudniony, czyli osoba prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą (o ile nie pracują u niego osoby zatrudnione w rozumieniu ustawy o PPK).
- osoba fizyczna, która zatrudnia, w zakresie niezwiązanym z prowadzoną działalnością gospodarczą tego podmiotu, inną osobę fizyczną, w zakresie niezwiązanym z działalnością gospodarczą tej osoby (czyli np. osoby zatrudniające opiekunki do dzieci lub dorywczą pomoc domową)
- mikroprzedsiębiorca, któremu wszystkie osoby zatrudnione złożyły deklarację rezygnacji z dokonywania wpłat
- pracodawca, który (w terminie, w którym ustawa o PPK ma dla niego zastosowanie) prowadzi PPE oraz nalicza i odprowadza tam składki podstawowe w wysokości co najmniej 3,5 proc. wynagrodzenia jeżeli do PPE przystąpiło co najmniej 25 proc. osób zatrudnionych.
Źródło: mojeppk.pl
Decyzję można zmienić
Warto dodać, że pracownik w każdej chwili może wrócić do PPK – nawet jeśli wcześniej złożył deklarację o rezygnacji. W tym celu wystarczy dostarczenie pracodawcy odpowiedniego oświadczenia. Szef musi je przyjąć i zapisać pracownika do programu.
Więcej informacji o Pracowniczych Planach Kapitałowych można znaleźć na stronie: www.mojeppk.pl