Pandemiczne obostrzenia i związane z nimi ograniczenie produkcji spowolniło, ale nie zatrzymało wzrostu wolumenu produkcji stali surowej na świecie. W 2020 r. wyprodukowano 4 mln ton stali więcej niż rok wcześniej.
Według Departamentu Analiz Ekonomicznych PKO BP najbliższa perspektywa dla branży jest bardzo dobra. Prognozowany światowy wzrost zużycia stali wynosi około 5 proc. Ceny wyrobów stalowych stale rosną, a ilość zapasów po trudnym 2020 r. jest niska.
Stal ma szerokie zastosowanie, wykorzystywana jest głównie w budownictwie i przemyśle motoryzacyjnym, a także w produkcji opakowań żywności i produktów przemysłowych. Według prognoz World Steel Association w ciągu 30 lat popyt na stal wzrośnie o 50 proc.
Największym producentem stali są Chiny, które wyraźnie dominują na rynku. W roku ubiegłym 1065 mln ton chińskiej stali stanowiło 57 proc. światowej produkcji. W ciągu ostatnich dwóch lat Chiny zwiększyły swój udział w rynku o 6 proc.
Warto jednak zauważyć, że chiński eksport z każdym rokiem się zmniejsza — większość surowca jest przeznaczana na użytek własny. Największym eksporterem stali jest Rosja, mimo wyprodukowania w 2020 r. tylko 70 mln ton.
Ważne miejsce w raporcie World Steel Association zajmuje Polska. Według organizacji jesteśmy największym importerem stali w Unii Europejskiej. Według analityków PKO BP wynika to głównie ze zmniejszenia produkcji krajowej, czego przyczyną jest mniejszy popyt branży motoryzacyjnej oraz wzrost kosztów energii elektrycznej.
Oparte na danych z pierwszego półrocza prognozy dla polskich producentów na 2021 r. są jednak optymistyczne. Ceny w czerwcu 2021 r. były o co najmniej 30 proc. wyższe niż w październiku 2020 r. W maju 2021 r. spółka Liberty Steel dokonała zakupu Huty Częstochowa, a przywrócona produkcja znacznie zwiększy polskie moce wytwórcze.
Dla rynku światowego World Steel Association również prognozuje wzrost. Kraje Unii Europejskiej mają znacznie zwiększyć i produkcję, i import ze względu na popyt każdej gałęzi przemysłu. Perspektywy dla branży stalowej są związane z perspektywami światowej gospodarki, gdyż rynek stali jest bardzo wrażliwy na koniunkturę.
Polityka Unii Europejskiej przez lata nie sprzyjała rozwojowi branży hutniczej. Przemysł nie mógł korzystać ze wsparcia z funduszy unijnych, a jednocześnie musiał spełniać nowe, restrykcyjne wymagania środowiskowe. Sytuacja się zmieniła w 2016 r., kiedy wprowadzono cła antydumpingowe i rozpoczęto wsparcie modernizacji aktywów hutniczych.
Parlament Europejski przyjął rezolucję korzystnego dla polskiego przemysłu podatku od emisji dwutlenku węgla. Ma to być opłata pobierana na granicach państw unijnych od towarów importowanych, których produkcja wiąże się z emisją dwutlenku węgla w krajach nieobjętych opłatami emisyjnymi. Nowe prawo ma wejść w życie w 2023 r.