Z raportu wynika, że w ostatnich 25 latach polskie firmy wypracowały własny styl zarządzania. Cieszy to, że nasi menedżerowie są coraz lepiej wykształceni i efektywni w działaniu. Przed nami jednak jeszcze wiele wyzwań. Uważam, że sztuka budowania organizacji to umiejętność otaczania się nieprzeciętnymi ludźmi. Bez dobrego zespołu nawet świetny menedżer jest bezużyteczny. Oprócz tego niezbędne jest pozytywne myślenie. To dobrze, że jak wynika z raportu, polski menedżer coraz rzadziej mówi, że czegoś „nie da się zrobić”.
W szerszym ujęciu jednak, moim zdaniem, nadal brakuje nam odpowiedniego podejścia do problemów, często nie wiemy, co robić, gdy popełnimy błąd. A takie sytuacje powinny stanowić podstawę do postępu. Umiejętność radzenia sobie z nimi polega na tym, żeby koncentrować się na szukaniu rozwiązania, zamiast na szukaniu winnych.
Oczywiście później musimy się zastanowić, co poszło nie tak, ale nie w ramach rozliczania, lecz wyciągnięcia wniosków. Wciąż się tego uczymy. Polscy menedżerowie muszą się też nauczyć dostrzegać korzyści, które płyną ze wzajemnej współpracy. A one są oczywiste. To ważne, by firmy, które odnoszą sukces na zagranicznych rynkach, wciągały do współpracy inne polskie przedsiębiorstwa, bo przecież łatwiej porozumieć się z rodakiem. Jeżeli Polak Polakowi nie da takiej okazji, to nic nie stworzymy. Nie można jednak tego robić za wszelką cenę, ponieważ w biznesie ważna jest konkurencyjność.