Turcja i Polska kontra reszta świata

Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie. Gdy Rosja zakazuje importu polskich artykułów spożywczych i zapowiada, że będzie je importować m.in. z Turcji, Turcja, z którą relacje dyplomatyczne Rzeczpospolita nawiązała równo 600 lat temu, proponuje współpracę.

— Mam wspaniałe rozwiązanie. Będziemy do Rosji reeksportować towary z Polski — mówi Yusuf Ziya Özcan, ambasador Turcji w Polsce.

Pierwsze przymiarki już są. — Ponieważ my nie produkujemy wieprzowiny, już jakiś czas temu zaproponowałem tureckim firmom mięsnym nawiązanie współpracy z polskimi partnerami. Zaczęły się już na ten temat rozmowy. Turcja nie ma tyle żywności, ile potrzebuje Rosja. Na pewno nie mamy wystarczająco dużo jabłek — mówi Yusuf Ziya Özcan.

— Jesteśmy otwarci na współpracę z każdym, kto zaproponuje nam wypełnienie luki po rynku rosyjskim — deklaruje Tomasz Solis, wiceprezes Sadowników RP. Nie wszyscy są takimi optymistami.

— Ten plan wydaje się mało realny. Jeśli odbywałoby się to oficjalnie, jest mało prawdopodobne, że Rosjanie nie zareagują, bo nie po to wprowadzili embargo, żeby kupować polskie towary z innych krajów. Jeśli nieoficjalnie, Rosja na pewno zainteresuje się, skąd w Turcji mięso wieprzowe. Dlatego reeksport raczej się nie uda — uważa Witold Choiński, szef Związku Polskie Mięso. — Rosja zapowiedziała, że każdy towar pochodzący z UE, który znajdzie się na tamtejszym rynku, zostanie zutylizowany na koszt dostawcy. Dlatego trochę mnie dziwi deklaracja ambasadora — dodaje jeden z rozmówców.

Wspólny front

Ambasador we współpracy upatruje szansy na zawojowanie świata.

— Polskie i tureckie produkty oraz usługi są podobne, ale — wbrew pozorom — to nie oznacza, że nie możemy mieć wspólnych interesów. Wręcz przeciwnie. Musimy szukać synergii. Usilnie zachęcam tureckie firmy do współpracy z polskimi, np. w Afryce — twierdzi ambasador Turcji.

Jego zdaniem, o ile wymiana handlowa jest uzależniona np. od ceł i może nagle spaść, to spółki joint venture przetrwają każdy kryzys.

— Przyjechałem do Polski na cztery lata, minęły dwa, chciałbym pozostawić po sobie coś trwałego — właśnie polsko-tureckie spółki — mówi Yusuf Ziya Özcan.

Europejskie schody

Na razie jednak tureckie firmy łatwiej mogą zarobić poza Europą.

— Największą barierą w Polsce jest biurokracja. Jedna z firm zrezygnowała, bo na pozwolenie na budowę musiała czekać rok — przyznaje ambasador Turcji. Za najbardziej perspektywiczne dla tureckich firm uważa w Polsce sektory: tekstylny, budowlany i obronny. Przyznaje, że dla Turcji, w której 2014 r. jest Rokiem Unii Europejskiej, bardzo ważne jest dołączenie do tej struktury.

— Nie można napisać historii Europy bez Turcji, od co najmniej 100 lat dzielimy wspólne wartości. Bez UE pogorszą się nasze relacje handlowe z Europą. Unia celna nie zabezpiecza interesów Turcji, musimy ją zrewidować. Turcja chce też uczestniczyć w transatlantyckiej umowie handlowej negocjowanej przez UE i USA. Na razie jesteśmy od tego odsuwani. Unia niesłusznie obawia się naszej populacji i religii — mówi Yusuf Ziya Özcan.
Czytaj też str. 16