Andrzej Babski pracował kiedyś jako skrzypek, zaś jego żona Joanna — jako pianistka. I pewnie tak byłoby nadal, gdyby nie pewien dwudniowy wyjazd, na który zdecydowali się 15 lat temu.
3— Wybraliśmy się na wypoczynek do Wisły. Przy okazji mieliśmy poszukać domu dla mojego brata, który planował powrót z emigracji. Co ciekawe, pierwsza obejrzana przez nas nieruchomość tak się nam spodobała, że w drodze powrotnej zatrzymaliśmy się w Browarach Tyskich, które były jej właścicielem, i złożyliśmy ofertę kupna... dla siebie. Kilka dni później podpisaliśmy umowę przedwstępną i staliśmy się właścicielami wielkiego domu… do kapitalnego remontu — wspomina Joanna Babska. Po latach ciężkiej pracy przekształcił się on w niezwykły pensjonat w stylu japońskim. Villa Japonica, bo tak się nazywa to miejsce, przyciąga dziś gości z całego świata, a gospodarze przygotowują dla nich liczne atrakcje. Dom kupiony przez państwa Babskich zbudowano w 1936 r.
— To nieruchomość dla ludzi, którzy cenią wygodę, a jednocześnie pragną ciszy, zieleni świerkowego lasu, szumu rzeki — opowiada Andrzej Babski. Remont trwał osiem lat. Ukończyć go z sukcesem pomogły pieniądze zarobione w Japonii, do której państwo Babscy jeździli na sześć miesięcy każdego roku, począwszy od 1988 r.
— Szybko się okazało, że internet jest potęgą. Zatrudniliśmy niewielką ekipę budowlaną do remontu domu. Będąc w Japonii, codziennie dostawałem zdjęcia wykonanych prac, a przez Skype’a lub mailem uzgadnialiśmy szczegóły. Można chyba powiedzieć, że to pierwszy obiekt w Wiśle wyremontowany przez sieć — mówi Andrzej Babski.
Podczas przebudowy nie mieli jeszcze pomysłu na przeznaczenie modernizowanej nieruchomości. Narodził się dopiero w 2003 r.
— Przez wiele, wiele lat byliśmy zafascynowani Krajem Kwitnącej Wiśni, a naszą pasją było zbieranie japońskich staroci. Każdy wolny dzień spędzaliśmy na targach, w antykwariatach i rupieciarniach. Kiedy kupiliśmy dom w Wiśle, zniknął problem braku miejsca na przechowywanie naszych zdobyczy — opowiada Andrzej Babski. Małżeństwo postanowiło, że w odnowionych murach powstanie niespotykany dotychczas na polskim rynku pensjonat w stylu japońskim.
— Nareszcie mogliśmy bez ograniczeń powiększać kolekcję staroci o elementy wystroju wnętrz. Czasem były to przedmioty bardzo nieforemne, duże, trudne do przewiezienia samolotem. Przywykliśmy do tego, że po lądowaniu w Pyrzowicach zawsze byliśmy sprawdzani. Traktowano nas jednak pobłażliwie, bo co robić z facetem, który wiezie paczki ze starymi drewnianymi parawanami, ma walizkę pełną używanych lalek, posążków, masek albo... deskę klozetową naszpikowaną elektroniką — śmieje się Andrzej Babski.
Dzieło sztuki
Pensjonat państwa Babskich ruszył w czerwcu 2010 r. Wnętrza nawiązują do kultury Kraju Kwitnącej Wiśni. Goście mogą np. zamieszkać w typowym pokoju japońskim (washitsu), gdzie śpi się na materacach ułożonych bezpośrednio na tatami, czyli macie ze słomy ryżowej. Japońskie akcenty są także w śniadaniowym menu, z obfitą, lecz zdrową kuchnią, prawdziwą japońską zieloną herbatą i małym słodkim co nieco. Wszystko podane w krytych laką oryginalnych naczyniach ceramicznych i drewnianych, w scenerii japońskiego baru, przy spokojnym j-popie (japońska muzyka popularna). Odwiedzający willę mogą skorzystać również z typowej dla Kraju Kwitnącej Wiśni łaźni (ofuro).
— Japończycy słyną z czystości, która utożsamiana jest z pięknem. Myli się i zażywali kąpieli, kiedy w Europie uważano, że mycie ciała jest grzechem i grozi chorobami. Japończycy są narodem silnie zakorzenionym w swej tradycji. Również kąpiele wiążą się ze specyficznymi zwyczajami — wyjaśnia Joanna Babska. Gospodarze proponują gościom także szybkie kursy korzystania z japońskiej łaźni, jedzenia pałeczkami, a także podstawowych zwrotów grzecznościowych i powitań po japońsku. Villę Japonikę od innych obiektów noclegowych wyróżnia też to, że jest połączeniem hotelu i galerii, która oficjalnie ruszy 1 lutego 2015 r. i będzie otwarta dla wszystkich.
— W barze można obejrzeć m.in. cykl 55 drzeworytów Ando Hiroshige pt. „Droga Tokaido”, wyroby z laki, porcelanę, stare oryginalne elementy wyposażenia wnętrz. W jednym z pomieszczeń urządziliśmy ekspozycję naczyń do ceremonii herbacianej i do sake, starych fotografii, ozdób do włosów i innych akcesoriów kobiecych używanych w minionych latach przez gejsze. W niepogodę goście mogą usiąść przy kominku z czarką prawdziwej zielonej herbaty, posłuchać japońskiej muzyki i poczytać książki z bogatej już biblioteczki o japońskiej kulturze i sztuce czy obejrzeć bogatą kolekcję japońskich lalek. Najczęściej jednak siedzimy razem i rozmawiamy. Rozprawiamy o tajnikach życia w Japonii — dodaje Joanna Babska.
Muzyczna przyszłość
Właściciele hotelu przyznają, że nigdy nie mieli określonej strategii marketingowej. — Nie chcemy konkurować z hotelami i pensjonatami, które istnieją od wielu lat, a ich właściciele to hotelarze z krwi i kości. Prowadzimy dość niespotykany dom i robimy to tak, jak czujemy — mówi Andrzej Babski.
Takie podejście przynosi rezultaty. Z pensjonatu chętnie korzystają zarówno Polacy, jak i obcokrajowcy, w tym Niemcy, Rosjanie, Czesi, Skandynawowie, Francuzi, Holendrzy, Belgowie, ale bywają też Brazylijczycy, Kanadyjczycy, Tajwańczycy, Koreańczycy i oczywiście Japończycy.
— Najbardziej egzotycznym gościem był Saudyjczyk z żoną i trzema córkami — wspomina Andrzej Babski.
Właściciele pensjonatu Villa Japonica nie mają sprecyzowanych planów na najbliższą przyszłość i jak mówią, ewentualne zmiany będą wynikiem tego, co przyniesie życie. Jest jednak pewien scenariusz, którego można się spodziewać.
— Zakończyliśmy przygodę z muzyką, bo praca w hotelu pochłonęła nas bez reszty. Chyba jednak dojrzeliśmy do powrotu do grania. Chcemy robić dla naszych gości to, co robiliśmy przez całe życie. Wiele osób pyta o muzykę na żywo. Może więc weekendowe koncerty przypadną im do gustu — sumują Joanna i Andrzej Babscy. &