Pełne imię naszego bohatera, zawierające należne mu predykaty w wersji brytyjskiej, brzmi: "His Exalted Highness Rustam-i-Dauran, Arustu-i-Zaman, Wal Mamalik, Asaf Jah VII, Muzaffar-ul-Mulk-Wal-Mamalik, Nizam ul-Mulk, Nizam ud-Daula Nawab Mir Sir Osman Ali Khan Siddqi Bahadur, Sipah Saula, Fateh Jung, Nizam of Hyderabad and of Berar, Knight Grand Commander of the Most Exalted Order of the Star of India, Knight Grand Cross of the Most Excellent Order of the British Empire, Royal Victorian Chain, Honorable General in the Army, Faithful Ally of the British Government. ". Żył w latach 1886 - 1967 i do 1948 r. sprawował władzę w indyjskim Hajdarabadzie jako nizma, czyli muzułmański książę.
Kilku słów wyjaśnienia wymaga prawna formuła Indii w okresie kolonii. W przeciwieństwie do np. kolonii afrykańskich, subkontynent nie był tak intensywnie eksploatowany. Głową państwa był brytyjski monarcha, Indie nie prowadziły własnej polityki międzynarodowej, przedsiębiorstwa z Albionu były uprzywilejowane, wszędzie pełno było też garnizonów żołnierzy z metropolii, ale państwo to było w zasadzie federacją niezależnych stanów, w których władzę pełnili hinduscy lub muzułmańscy władcy. Do tego rozwiązania wprowadzone przez Londyn odgórnie, np. ujednolicenie waluty w całych Indiach oraz zaprowadzenie pokoju między państwami wpłynęły na gospodarczy rozwój tego olbrzymiego terenu.
Hajdarabad w środkowych Indiach istniał od 1724 do 1948 r. Mir Osman Ali Khan rządził nim od 1911 r. do końca funkcjonowania kraju. Zostało ono wcielone do państwa indyjskiego w wyniku operacji "Polo" - interwencji policyjnej, która kosztowała życie nawet 40 tys. mieszkańców broniących niepodległości. Z terytoriów księstwa utworzono trzy regiony administracyjne Indii.
Mir Osman Ali Khan uważany był w trakcie swojego życia za najbogatszego człowieka na Ziemi. Magazyn TIME w 1959 roku szacował majątek byłego księcia na 2 miliardy dolarów (22,8 mld obecnie), co stanowiło wówczas 2 proc. wartości amerykańskiego PKB. W tym samym czasie wartość PKB nowopowstałych Indii wynosiła zaledwie 1 miliard dolarów. Już w 1937 r. znalazł się na okładce magazynu TIME jako największy bogacz świata. Szacunki dotyczące jego fortuny wahają się i według różnych wyliczeń mają rozpiętość od wspomnianych 22,8 miliardów do nawet 230 miliardów dolarów (w zależności od tego, które składniki uznamy za jego własność, a które za własność państwa).
Fortuną osobistą księcia było m.in. 100 mln dolarów w złocie, 400 mln dolarów w kamieniach szlachetnych, kolekcja samochodów, w skład której wchodziło 50 rolls royce'ów oraz liczne nieruchomości, których mimo usunięcia z tronu nie został pozbawiony. Właścicielem tak wielkiego bogactwa stał się przede wszystkim jako dziedzic linii władców księstwa oraz dzięki umiejętnym inwestycjom i wykorzystywaniu zasobów naturalnych swego państwa.
Powierzchnia rządzonego przez niego kraju była porównywalna z obszarem obecnej Wielkiej Brytanii. Po wsparciu, jakiego udzielił Albionowi podczas pierwszej wojny światowej przysługiwały mu najwyższe tytuły sojusznika monarchii oraz przywileje takie jak 21 salw honorowych oddawanych na powitanie przez armię brytyjską. Był fundatorem całych oddziałów i ich wyposażenia, m.in. szwadronów lotniczych.
Podczas swego panowania przyczynił się do unowocześnienia kraju, zajmującego centralne miejsce na mapie Indii i będącego ich największym księstwem. Budował linie kolejowe, przeprowadził elektryfikacje wsi, osuszał bagna i meliorował pustynie. Założył bank centralny i wobec dążeń innych księstw do niepodległości uzyskał zgodę metropolii na wprowadzenie własnej waluty (chciał niezależności, ale bez łączenia z innymi, hinduskimi w większości stanami). W 1947 r., w prezencie ślubnym dla następczyni brytyjskiego tronu, księżniczki Elżbiety, podarował wspaniały komplet biżuterii, na który składała się tiara oraz naszyjnik wysadzane brylantami i szmaragdami.
Pozostawił po sobie wiele reprezentacyjnych budynków, które stawiał w interesie prywatnym oraz publicznym, na terenie swego kraju, jak i w Delhi, stolicy Indii Brytyjskich. Jednak najbardziej imponuje dorobek edukacyjny - przestrzegał wydawania 11% budżetu na edukację właśnie. Podczas jego panowania powstały biblioteki, obserwatorium astronomiczne oraz uniwersytet krajowy. Wprowadził powszechny obowiązek ukończenia szkoły podstawowej, która była opłacana z jego kasy dla ludzi biednych.
W czasie drugiej wojny światowej sfinansował budowę okrętu wojennego dla marynarki australijskiej.
W momencie śmierci księcia w 1967 r. wartość jego majątku szacowano na ok. 1 mld dolarów, co wciąż stanowiło olbrzymią sumę (zwłaszcza po uwzględnieniu jego hojnego stylu rządzenia).
Mir Osman Ali Khan miał 34 dzieci i 104 wnuków, między którymi rozgorzała brutalna walka o majątek zakończona podziałem między spadkobierców.