PCC Intermodal skończyło pięć lat

MWA
opublikowano: 30-08-2010, 15:45

W ciągu pięciu lat istnienia, spółka PCC Intermodal, kierowana przez Dariusza Stefańskiego, przyczyniła się do rozwoju transportu kombinowanego w Polsce.

Zobacz więcej

Dariusz Stefański, prezes PCC Intermodal

Dokładnie pięć lat temu spółka uruchomiła pierwszy prywatny pociąg kontenerowy, który połączył Dolny Śląsk z nieistniejącym już terminalem kontenerowym VGN w Świnoujściu. Wówczas przewozy intermodalne w Polsce nie były jeszcze rozbudowane. Przez pięć lat działalności firma rozszerzyła ofertę. Dziś wykonuje regularne przewozy kontenerowe między terminalami lądowymi w Brzegu Dolnym, Sławkowie, Krzewiu koło Kutna, Frankfurcie nad Odrą i Frankfurcie nad Menem, a terminalami morskimi w Gdańsku, Gdyni, Rotterdamie, Hamburgu i Bremerhaven. PCC Intermodal uruchamia tygodniowo ponad 50 regularnych pociągów kontenerowych, które przewożą ładunki między terminalami w Polsce, Niemczech i Holandii. Ponadto organizuje setki dowozów samochodowych do i z terminali lądowych.

Spółka jako pierwsza z branży zadebiutowała na GPW. Buduje nowoczesny terminal przeładunkowy w Kutnie. W ciągu następnych pięciu lat ma zamiar rozbudowywać sieć połączeń i zainwestować w kolejne terminale przeładunkowe w różnych rejonach Polski. Firma zapowiada, że po ukończeniu prac w Kutnie rozbuduje terminal w Brzegu Dolnym.

142 200

Tyle kontenerów przewiozła w ciągu pięciu lat spółka PCC Intermodal. To ponad 220 tys. TEU.

© ℗
Rozpowszechnianie niniejszego artykułu możliwe jest tylko i wyłącznie zgodnie z postanowieniami „Regulaminu korzystania z artykułów prasowych” i po wcześniejszym uiszczeniu należności, zgodnie z cennikiem.

Podpis: MWA

Być może zainteresuje Cię też:

Polecane

Inspiracje Pulsu Biznesu

Wielkie rzeczy w małej czarnej

Fatalistycznie patrząc, Adam Ringer dostał od losu małą rolę do odegrania. Na kawiarnianym rynku, wyciągającym co roku jakieś dwa miliardy złotych z kieszeni Polaków, jego pomysł miał być najwyżej anegdotą dla znajomych. Ot, krótkim wspomnieniem po dobrym espresso znikającym w kalejdoskopie warszawskiej ulicy. Było więc ciśnienie („w początkach wieku nie było w Warszawie dobrej kawy i kawiarni”), para („miałem swoją wizję, która nie była rentowna, ale zarabiałem na innych biznesach”) i wreszcie kilka szybkich łyków gorącego napitku o aromacie klęski („gdy zaczęła się ekspansja zagranicznych sieci, poczułem, że, mając co najwyżej kilka lokali, upadniemy w mgnieniu oka”). Dziś to jednak Adam Ringer wychodzi na swoje: facet wyraźnie po sześćdziesiątce szybko rozwija sieć uwielbianą przez dwudziestoi trzydziestolatków. Niemal 50 przestrzennych kawiarni Green Caffè Nero powoduje, że w starciu ze Starbucksem i Costa Coffee rodzima sieć nie jest chłopcem do bicia. Ba, już zarabia miliony, a w kontrze do korporacyjnego ładunku gotówki konkurentów Ringer sprzymierzył się z Gerrym Fordem,...

Ulica Paryska na Francuskiej

W 1997 r. Dimitri Simon, Francuz świeżo po studiach biznesowych, chciał spróbować swoich sił i otworzyć kawiarnię. W kraju nad Sekwaną byłoby to trudne ze względu na ogromną konkurencję. Wydawało mu się, że w Polsce pójdzie jak z płatka. Rynek niedawno się tu otworzył, więc Francuz sądził, że jako człowiek Zachodu będzie ekspertem. — Okazało się, że pielgrzymki po urzędach, papierologia, inne zwyczaje były szkołą równie dobrą jak wyższe studia w Paryżu — opowiada Monika Lasek, menedżerka i udziałowczyni w firmie Simona. Francuz nie zraził się jednak, przyjął lekcję z pokorą i w 1998 r. otworzył pierwszą kawiarnię — w warszawskim centrum handlowym Sadyba Best Mall. Nie było tam jeszcze żadnego lokalu. Biznesmen smażył francuskie naleśniki, Renata, jego polska żona, stanęła przy kasie. Francuz kręci rogaliki Kawiarnio-naleśnikarnia Rue de Paris była wielkim sukcesem. Z czasem jednak w centrum handlowym pojawiły się inne lokale, ruch w knajpce zmalał. Okazało się, że właściciele nie są w stanie się utrzymać. — Uznaliśmy też, że centra handlowe nie są dobre dla naszych kawiarni. Nie tylko z powodu...

Czarodzieje kupują pałace

Dariusz Chwiejczak to menedżer znany w branży IT. Przez lata zasiadał w zarządczych fotelach spółek Cisco Systems, Computerland (dziś Sygnity), EMC, ATM Systemy Informatyczne. W pewnej chwili zniknął z „korpoświata”, by zaangażować się w rozwój Simplivity, start-upu z Bostonu. Po dwóch latach spółkę przejął koncern HP Enterprise, a Chwiejczak wkrótce wróci do korpo. Coś od siebie Kilkanaście lat wcześniej przez kilka lat piastował w Cisco Systems stanowisko dyrektora generalnego. Pracował po 16 godzin na dobę. Równowaga między życiem zawodowym i prywatnym legła w gruzach. Jak twierdzi, jego wpływ na życie rodzinne stał się wirtualny z wyjątkiem wakacji i ferii zimowych. — Któregoś dnia Małgosia, moja żona, zwróciła mi dosadnie uwagę, że nawet w weekendy jestem nieobecny. Obruszyłem się, przekonany, że to nieprawda. Ale gdy wziąłem do ręki kalendarz, zrozumiałem, że żona ma rację. Uznałem, że muszę dzieciom — a dziś mam ich troje — dać coś od siebie. Ponieważ próba ich wychowywania w weekendy skończyłaby się katastrofą, wpadłem na pomysł napisania książki, w której przekażę mój system wartości,...

Tematy

Polska , PCC , Terminal , Firma , Firmy , Transport , Frankfurt , Połączenia

Puls Biznesu

Transport i logistyka / PCC Intermodal skończyło pięć lat