Lech Wałęsa. Pierwszy przygotowywał się do objęcia funkcji dyrektora szkoły przez wiele lat, prowadząc działalność edukacyjną na tajnych kompletach, na których zresztą szło mu zdecydowanie lepiej. Kierował naszą placówką w trudnym okresie i mimo niewątpliwych zasług nie pozostawił po sobie najlepszych wspomnień. Straszny był z niego nerwus — raz aż tak się zdenerwował, że zafundował uczniom nadprogramowe wakacje, dla niektórych bardzo długie.
Aleksander Kwaśniewski. Drugi został dyrektorem szkoły jako całkowite przeciwieństwo poprzednika i pełnił tę funkcję przez dziesięć lat. Znakomicie prezentował się w dyrektorskim fotelu i bez większych problemów dogadywał się z dyrektorami innych szkół. Pod jego kierownictwem nasza szkoła stała się częścią większych wspólnot edukacyjnych — europejskiej i atlantyckiej. Jego krytycy zarzucali mu jednak faworyzowanie jednej klasy. Jej uczniowie mimo wybryków nigdy nie mieli w dzienniczkach uwag.