W pozwie przeciwko przedsiębiorcy będącym osobą fizyczną zamiast adresu zamieszkania powinno być podane miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Taką zmianę w kodeksie postępowania cywilnego chce zaproponować wiceminister gospodarki Mieczysław Kasprzak. Swoją propozycję zamierza przedstawić ministrowi sprawiedliwości.
Zmiana dotyczy sądowego dochodzenia roszczeń od przedsiębiorcy i miałaby być wprowadzona do art. 126 par. 2 kodeksu. Przepis ten wymienia, co powinien zawierać pozew. Jedną z wymaganych informacji jest miejsce zamieszkania pozwanego. W przypadku przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną ustalenie tego adresu nie zawsze jest możliwe.
Jego kontrahent albo inny powód składający pozew nie powinien mieć z tym problemu, jeśli miejsce prowadzenia działalności gospodarczej jest miejscem zamieszkania. Gorzej, gdy są to dwa inne adresy.
Ochrona prywatności
Przedsiębiorca nie ma obowiązku ujawniania swojego miejsca zamieszkania. W uruchomionej 1 lipca 2011 r. Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) udostępniane są wszystkie zawarte w niej dane, z wyjątkiem m.in. informacji o adresie zamieszkania przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną, chyba że jest on jednocześnie adresem miejsca prowadzenia działalności.
Na ten aspekt zwrócił uwagę jeden z posłów, który w interpelacji do resortu gospodarki postulował możliwość ujawniania w CEIDG adresów zamieszkania osób prowadzących działalność gospodarczą, przydatnych przy dochodzeniu roszczeń od przedsiębiorców. Według wiceministra nie jest to możliwe m.in. dlatego, że adres zamieszkania należy do szczególnie chronionych danych — dotyczy sfery życia prywatnego.
Powszechny i niekontrolowany dostęp do takiej informacji mógłby ułatwić posługiwanie się nimi niezgodnie z prawem i prowadzić do zagrożenia bezpieczeństwa przedsiębiorcy oraz jego rodziny.
Dane w urzędach
W odpowiedzi na interpelację Mieczysław Kasprzak przypomina, że CEIDG udostępnia informacje o firmie przedsiębiorcy oraz dane adresowe wszystkich miejsc, w których prowadzi on działalność gospodarczą, w tym adres do doręczeń.
Przyznaje natomiast, że brak wiedzy o adresie zamieszkania przedsiębiorcy może czasami utrudnić prawidłowe sformułowanie pisma procesowego, chociaż ochrona danych osobowych stosowana w CEIDG nie uniemożliwia sądowego dochodzenia roszczeń, gdyż centralna ewidencja nie jest jedynym źródłem omawianych informacji. Są nim m.in. urzędy gminne prowadzące sprawy meldunkowe.
Adres zamieszkania stron zobowiązania może być tym stronom znany także z treści umów przez nich zawartych w zakresie, w jakim umowy te określają strony.
Zmiana kodeksu
Wiceminister uznaje jednak, że w niektórych przypadkach ustalenie adresu może być problemem. Dlatego zapowiedział, że przedstawi ministrowi sprawiedliwości pod rozwagę zmianę brzmienia wspomnianego art. 126 par. 2 w zakresie, jaki dotyczy formułowania pierwszego pisma procesowego w sprawie przeciwko przedsiębiorcy zewidencjonowanemu w CEIDG.
„W mojej opinii wystarczającym byłoby wskazywanie w piśmie procesowym miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Pod tym adresem jest możliwe skuteczne doręczenie przedsiębiorcy pisma procesowego. Byłoby także wystarczające do prawidłowego określenia właściwości sądu. Potwierdza to treść uchwały Sądu Najwyższego z 4 stycznia 1995 r. (sygn. III CZP 148/94), z której tezy wynika, że powództwo o roszczenie majątkowe skierowane przeciwko osobie fizycznej prowadzącej ewidencjonowaną działalność gospodarczą związane z tą działalnością wytoczyć można przed sądem, w którego okręgu znajduje się miejsce prowadzenia działalności” — napisał Mieczysław Kasprzak w odpowiedzi na interpelację.