Badania pracowni YouGov nie kłamią: im dłużej trwa pandemia, tym lepiej znosimy związany z nią niepokój. Mniej niż wiosną obawiamy się śmierci w rodzinie lub wśród znajomych (spadek z 40 do 31 proc.). Topnieje również odsetek Kowalskich, którzy lękają się choroby bądź trudnego powrotu do zdrowia (z 49 do 45 proc.). Ubywa też osób drżących na myśl o kryzysie finansowym w Polsce (z 35 do 31 proc.) i na świecie (z 54 do 47 proc.). Cieszyć się z takich wyników? Nie do końca. Zły jest zarówno nadmiar, jak i brak strachu, a panika już nie raz uratowała ludziom życie, dosłownie czy w przenośni. Kto wstydzi się drżenia swoich dłoni, potu na czole, przyspieszonego bicia serca, ten najwyraźniej nie wie, że reakcje te są dziedzictwem ewolucji – i pomagają człowiekowi przetrwać w trudnych warunkach.

Jednym z elementów emocjonalnej samoobrony jest koncentracja na własnych lękach. Powinniście nauczyć się je rozpoznawać i dopuszczać do głosu – apeluje Gavin de Becker, autor bestsellera „Dar strachu”. Gdy wchodzicie w mroczną uliczkę i coś wam podpowiada, że za chwilę nastąpi atak, lepiej zaufać temu przeczuciu, zamiast twierdzić, że jesteście tchórzem podszyci. Może kątem oka dostrzegliście auto z włączonym silnikiem, które było puste, albo siedział w nim ktoś, kto nie wiedzieć czemu sprawił, że stanęły wam włoski na karku. Zaufajcie instynktowi. Wasz mózg zarejestrował właśnie sygnał niebezpieczeństwa, który do świadomości jeszcze nie dotarł.

Zbir czyhający w ciemnym zaułku, zarażenie koronawirusem, sen, w którym wylądowaliście na bezrobociu – nieważne, co jest powodem waszego przerażenia. Ważne, że strach wzmacnia czujność, mobilizuje do działania, sprawia, że zaczynacie walczyć o swoje firmy, miejsca pracy i życie.

Weź udział w konferencji online “Recruitment Days 2021”, 15 kwietnia 2021 >>