Po kryzysie finansowym w 2008 r. dochodzi do powolnego odwracania wcześniejszego trendu, czyli globalizacji. Państwa chcą się rozwijać bardziej w oparciu o swoje zasoby, co ma związek z mniejszym zaufaniem pomiędzy poszczególnymi krajami, a przykładami takich działań są m.in. wojny handlowe czy brexit. Jeśli ten trend się utrzyma lub przybierze na sile w długiej perspektywie — choć nie można precyzyjnie przewidzieć efektów izolacjonizmu — konsekwencje dla wszystkich będą raczej negatywne.
Powyżej zarysowany kontekst nie napawa optymizmem, musimy jednak zdać sobie sprawę, że cały proces jest rozciągnięty w czasie, a scenariuszy jego rozwoju jest nadal kilka. Otwartość największych europejskich rynków jak na razie znacząco się nie zmieniła, co jest dobrą wiadomością dla polskich przedsiębiorstw. W najbliższym czasie najpoważniejszym zagrożeniem jest brexit, w wyniku którego Unia Europejska do 2030 r. straci od 13,3 do 63 mld EUR, co oznacza spadek PKB o 0,11 do 0,52 proc. Skutki dla Polski mogą sięgnąć od około 0,4 do 0,55 proc. PKB i będą najbardziej odczuwalne dla sektorów przetwórstwa przemysłowego, transportu i motoryzacji, a także branży spożywczej.
Wyzwania, które widzimy na horyzoncie, nie stawiają pod znakiem zapytania sensowności wychodzenia polskich firm za granicę. Przedsiębiorstwa, które nagrodziliśmy w poprzednich edycjach konkursu „Polska Firma — Międzynarodowy Czempion”, to realne przykłady, że międzynarodowy sukces jest możliwy. Być może teraz — bardziej niż wcześniej — taki krok wymaga lepszego przygotowania, większego wsparcia zewnętrznych instytucji i dokładnej identyfikacji zagrożeń oraz opracowania alternatywnych scenariuszy rozwoju. Rosnąca rozpoznawalność polskich marek i popyt na nie zdecydowanie ułatwią nowym graczom zaistnienie na zagranicznych rynkach. A wyzwania? Można je uznać za dodatkową motywację do wytężonego działania.