W USA podszedł do mnie krytyk i powiedział: „Pani Dudziak, jest pani niesamowita, pani jest fantastyczna”. Zareagowałam typowo po polsku. Zaczęłam zaprzeczać, że nie, że dopiero się uczę. Co on musiał sobie pomyśleć? Co ona bredzi, ja jej mówię, że jest fantastyczna, a ona w to nie wierzy. To był jeden z momentów, kiedy wiedziałam, że byłam świetna, ale że są jakieś uwarunkowania, które mnie ukształtowały i które nie pozwalają mi wykorzystać mojego potencjału w pełni.
Urszula Dudziak