Emerytalna wojna zmierza do krainy absurdu

Adam Sofuł
06-11-2008, 00:00

Wczoraj związkowcy wylegli na ulice Warszawy, na dziś strajk zapowiadają kolejarze — wszystko w obronie wcześniejszych emerytur. Opozycja zarzuca rządowi arogancję. Skądinąd słusznie: arogancją jest to, że chociaż dziesięć lat temu było wiadomo, że wcześniejsze emerytury są nie do utrzymania, dopiero teraz zmierzono się z tym problemem. Nie bez winy jest też obecny gabinet, który przeszedł do władzy z pustymi szu-

fladami i do problemu wziął się wówczas, kiedy nie miał innego wyjścia.

Dyskusja o emeryturach pomostowych, jak większość polskich dyskusji, zmierza w krainę absurdu. Związkowcy demonstrują na ulicach tylko po to, aby rząd prowadził dialog ze społeczeństwem, bo negocjacje za zamkniętymi drzwiami komisji trójstronnej warunków takiego dialogu nie spełniają. Minister z kancelarii prezydenta, uzasadniając w Sejmie prezydencki projekt, przyznaje bez skrupułów, że większość wcześniejszych emerytów podejmuje jakąś pracę — bo emerytury są za małe.

Przypomnijmy zatem definicję emerytury — to świadczenie dla osób, które ze względu na wiek nie są zdolne do pracy. O tej podstawowej definicji, jakkolwiek by była ona okrutna — większość dyskutantów dziś zapomniało.

© ℗
Rozpowszechnianie niniejszego artykułu możliwe jest tylko i wyłącznie zgodnie z postanowieniami „Regulaminu korzystania z artykułów prasowych” i po wcześniejszym uiszczeniu należności, zgodnie z cennikiem.

Podpis: Adam Sofuł

Być może zainteresuje Cię też:

Polecane

Inspiracje Pulsu Biznesu

Jak budować polski pojazd elektryczny?

„Puls Biznesu”: Od kiedy interesuje się pan elektrycznymi samochodami? Piotr Moncarz: Pierwsza konferencja w Stanfordzie, na której poważnie mówiliśmy o samochodzie elektrycznym, odbyła się siedem lat temu. Nisza robiła się coraz bardziej widoczna, więc przyjeżdżając do Polski, mówiłem: wejdźmy w tę próżnię. Poprzedni rząd nie wszedł. Obecny się na to nastawił. Dostałem zaproszenie do zespołu pracującego nad tym projektem i je przyjąłem. Jest szansa spięcia polskiego potencjału z tym, co mogą dać światowi liderzy technologii. Konkretną pracę zaczyna się od czego? Od konkursu na karoserię. Samochód musi mieć kształt, w którym wszystko, nad czym pracujemy, powinno się zmieścić. Kształt jest też potrzebny do komunikacji społecznej i pomaga zbudować emocje wokół projektu. Nie powinno się zacząć od czegoś ważkiego, np. od baterii? O bateriach warto rozmawiać, ale decyzje w tej chwili byłyby chyba przedwczesne. Popatrzmy najpierw, w jakim kierunku pójdzie świat. Co po karoserii? Równolegle z konkursem na karoserię powinny ruszyć programy sektorowe, np. związane z silnikiem. Potem przyjdzie czas na wybór tego, co...

Modowe dodatki z klonu lub hebanu

Trwająca od lat moda na ekologię zatacza coraz szersze kręgi, materializując się również w poszerzającej się palecie drewnianych gadżetów. Dla dzieci — drewniane zabawki, które pod względem atrakcyjności i funkcjonalności nie odbiegają od plastikowych. Dla dorosłych — drewniane designerskie dodatki modowe. Zaczęło się od okularów i zegarków, a ostatnio pojawiły się też kolekcje drewnianych ozdobnych much i spinek do mankietów. O ekologiczne i inspirowane naturą szczegóły dopełniające całości eleganckiego wyglądu młodych dżentelmenów dba Rafał Godziszewski, właściciel firmy BeWoody. Z pasji do drewna Drewnianą pasję zaszczepił w nim ojciec. Chcąc wiedzieć o drewnie jak najwięcej, Rafał Godziszewski rozpoczął studia w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie i uzyskał tytuł inżyniera technologii drewna. Tuż po obronie, w 2014 r., założył jednoosobową działalność gospodarczą, chcąc dalej pracować z drewnem, ale nie myśląc wówczas o modzie męskiej. — Otworzyłem zakład stolarski produkujący meble i altany ogrodowe — wspomina przedsiębiorca. W założeniu własnego biznesu pomogły pieniądze z...

Nasz kurczak, nasze świnie

Ręka zawsze na kaloryferze — to była żelazna zasada Józefa Wiśniewskiego. Gdy go zmorzył nagły sen, stygnące żeliwa dawały sygnał do pobudki: pora dorzucić do pieca, by pięć tysięcy dopiero co kupionych indyków nie padło. — Gdy postawiłem pierwszy kurnik z indykami, przez dwa tygodnie nie widziałem łóżka. Nocami pilnowałem grzejników, by moje małe ptaki nie zamarzły — wspomina szef Wipaszu. 60-letni przedsiębiorca z rozbawieniem wspomina perypetie sprzed trzech dekad, gdy stawiał pierwsze kroki w świecie rodzącego się polskiego kapitalizmu. Przez te lata po cichu, z dala od zgiełku Warszawy, na północno-wschodnich peryferiach kraju budował imperium, które przyćmiewa skalą niejednego giełdowego potentata. Na pierwszej linii medialnego frontu znalazł się dopiero w zeszłym roku, gdy publicznie zadeklarował przekazanie 800-metrowego domu na potrzeby uchodźców. Z zapowiadanego wejścia firmy na giełdę na razie zrezygnował, woląc rozwój z dala od jej reżimu, mając na zapleczu finansowanie z banków. Tylko nieliczni więc kojarzą, że Wiśniewski to Wipasz — ten sam, który w 2016 r. osiągnie około 1,7 mld zł przychodów i...

Tematy

Wcześniejsza emerytura , Emerytura

Puls Biznesu

Puls Inwestora / Emerytalna wojna zmierza do krainy absurdu