Hiszpania nr 1 w produkcji wina

KŁ

21-03-2014, 00:00

Być może zainteresuje Cię też:

Polecane

Inspiracje Pulsu Biznesu

Namioty w standardzie de luxe

Bliski kontakt z naturą, ale w bonusie niewygoda, wilgoć i komary? Nie musi tak być — uznali twórcy Glendorii, hotelu nad mazurskim jeziorem. Postawili na tzw. glamping. Oprócz standardowych miejsc noclegowych zaoferowali klientom pokoje namiotowe — jedyne w Polsce. Zostały stworzone z myślą dla tych, którzy kochają naturę i nie chcą się od niej odgradzać, jednak wysoki standard jest dla nich ważny. Luksus na skraju lasu Artur Kurmin oraz Krystyna Lipska- -Blomgren ponad 20 lat temu kupili na Mazurach stare gospodarstwo, wybudowane w latach 30. XX wieku. Początkowo myśleli o domku letniskowym, gdzie spędzaliby czas wolny. Jednak kilka lat temu, zmęczeni intensywną karierą zawodową, postanowili zwolnić. W 2010 r. porzucili warszawskie korporacje, by przenieść się na wieś. Zdecydowali się stworzyć glamping, czyli kemping o bardzo wysokim, hotelowym standardzie. Miejsca glampingowe ze względu na klimat najbardziej popularne są w Afryce. Jednak coraz bardziej cenione są również w Europie, m.in. w Austrii, Francji czy Włoszech, a nawet w Norwegii. Artur Kurmin oraz Krystyna Lipska-Blomgren inspirowali się odbytymi podróżami, podczas których...

Familia struga miliard

Tak, na okładce tego numeru „PB Weekendu” brakuje fotografii jeszcze jednej postaci — Stanisława Bieńkowskiego, ojca Przemysława. Twórcy i najważniejszego mózgu zielonogórskiego Stelmetu, europejskiego lidera w produkcji elementów architektury ogrodowej. Do mediów wysyła członka zarządu i zarazem syna, lecz tak naprawdę wciąż to on jest spiritus movens spółki, zmierzającej na giełdę po 200 mln zł. W Zielonej Górze, w siedzibie firmy, senior wita nas szerokim uśmiechem i weekendowym strojem. Z miejsca przeprasza, że nie będzie pozował do zdjęć i w ogóle to już sobie idzie. Chory jest, zresztą jak zwykle, gdy próbują się do niego przebić dziennikarze. Przybyli z Warszawy PR-owcy mają kwaśne miny, syn również nietęgą. Ot, cały tata. Postanawiam chwycić się ostatniej szansy. — No przecież pański syn nie pamięta lat 80…, nie jest też prezesem. Mam białe plamy w tekście zostawić, po to jechałem przez pół Polski? — pytam. Trafiam w dobre miejsce obrotowych drzwi medialnego humoru prezesa. Zaczyna się szarpana kronika człowieka, który na drewnie zbudował firmę wartą grubo ponad miliard złotych. Urywana,...

Drapieżnik na lodowej górze

Wymalowana złotą farbą twarz bohatera niniejszego tekstu bije z okładki. Do tego zestawienie bajecznych obrazków z jego życia. Cóż to? Zaledwie czubek góry lodowej. Nie będzie to zatem wstęp do historii o młodym multimilionerze, któremu z facjaty nigdy nie schodzi śnieżnobiały uśmiech i który co dzień rano budzi się radosny pod kołdrą wypchaną studolarówkami. Czubek góry lodowej oznacza, że nie wszystko złote, co się świeci. Że sesje na Instagramie to jedynie wyrwane z kontekstu klatki. Że pod powierzchnią wody w lodowej bryle są upór, szczęście, talent, mordercza praca, pomysł. Że w zimnym oceanie pływają też rekiny, wliczone w rachunek bycia złotym dzieckiem polskiego biznesu, jak go ochrzciły niektóre media, gdy okazało się, że Robert Gryn wskoczył do elity najbogatszych Polaków. — W życiu i biznesie jestem osobowością skrajną. To nieraz dobre, a nieraz bardzo złe. Myślę o tym, czy jest teraz świeży śnieg w Zermatt, by pojechać na heliskiing, naładować baterie i buchać kreatywnością w firmie. Nie zajmuje mnie polityka, nie wiem, kto i gdzie ma wpływy. Ale wiem, co to znaczy płacić wysoką cenę za stres i...

Tematy

Archiwum , Włochy