Konferencja ISO we Wrocławiu

Łukasz Gromkowski

09-03-2004, 00:00

Być może zainteresuje Cię też:

Polecane

Inspiracje Pulsu Biznesu

Więcej szacunku dla Piotrusia Pana

Masujące fotele, hamaki i namiot rozbity na korytarzu. Pokoje zen i łaźnie parowe. W salach negocjacyjnych zwykłe stoły zamienione na stoły pingpongowe. Zamiast windy zjeżdżalnie, którymi można dostać się na niższe piętra. Długa kolejka przed automatem do robienia waty cukrowej. Prezes przegrywa w piłkarzyki ze stażystą, a na perkusji sprzedawca wyładowuje swój gniew po nieudanej rozmowie handlowej. Biura takich korporacji, jak Google, Facebook czy Red Bool, coraz częściej przypominają ogromne place zabaw. Czy to aby nie ukłon firm w stronę pracowników z syndromem Piotrusia Pana, czyli takich, którzy zatrzymali się na progu dorosłości, co więcej — są z tego dumni? „Nie ma już dorosłych, zniknęli jak przejściowe pory roku i świetliki nad polami” — utyskuje włoski eseista Francesco M. Cataluccio w książce „Niedojrzałość. Choroba naszych czasów”. Natomiast pracodawcy w dziecięcej fantazji, którą pielęgnuje w sobie część zatrudnionych, coraz częściej widzą nie zaburzenie osobowości, lecz tak długo oczekiwany powiew świeżego powietrza w zatęchłym świecie biznesu. Ze świata fantazji… Tzw. wiecznego chłopca...

Cuda z włóczki podbijają domowe wnętrza

Agnieszka Januszewska, absolwentka architektury krajobrazu, od ponad roku prowadzi firmę Poplecione, która zajmuje się produkcją ręcznie wykonywanych produktów z najwyższej jakości wełny. W ofercie marki znajdziemy m.in. pledy i pufy, ale również pojedyncze sztuki designerskich stołów czy lamp. — To, że zaczęłam zajmować się akurat robieniem na drutach, jest czystym przypadkiem. Jednak, jak sięgam pamięcią wstecz, w domu rodzinnym zawsze gdzieś można było znaleźć pochowane druty, szydełka czy wełnę — wspomina Agnieszka Januszewska. Kiedy była kilkuletnią dziewczynką, mama i babcia próbowały wzbudzić w niej zamiłowanie do robótek ręcznych. Jednak dla 10-latki podwórkowy trzepak i zabawy z rówieśnikami na świeżym powietrzu były dużo bardziej interesujące. Jako nastolatka również pasjonowała się czym innym. Aż w końcu miłość do włóczki ją pochłonęła — stało się to pięć lat temu. — Moja przygoda z szydełkowaniem zaczęła się banalnie. Jakiś czas temu zobaczyłam w internecie produkty, które mi się spodobały, a że jestem osobą, która lubi robić rzeczy samodzielnie, to swój pierwszy pled zrobiłam sama...

Młokos z wizją 3.0

Na niemal wszystkich zdjęciach André Gerstner pozuje w dość oczywistej scenografii — przy biurku lub przy maszynach szwalniczych. Biała koszula, granatowa marynarka, uśmiech. Szybkie cyk, cyk lustrzanką i po zabawie. Szef, a zarazem największy akcjonariusz Groclinu (ponad 52 proc. akcji) przez „warszawkę” — i nie tyko — postrzegany jest sztampowo: jako uporządkowany, precyzyjny, kalkulujący menedżer, etapami zaprowadzający porządek w niegdysiejszym ulubieńcu inwestorów z GPW. W dziennikarskiej narracji, dla zabicia nudy, obowiązkowo trzeba dorzucić wątek polskiego do szpiku kości wozu Drzymały, gdzie — w domyśle — lejce trzyma teraz potomek pruskich ciemiężców. I z zapałem naprawia to, czego Polak naprawić nie potrafił. Czy tak jest w rzeczywistości? Niekoniecznie, wystarczy przejechać kilkaset kilometrów do Grodziska Wielkopolskiego, by przekonać się, że Gerstner w te narracyjne klisze nie zawsze da się wpasować. — Dlaczego mam tylko takie fotografie? Takie mi robią — stwierdza 40-latek, który niedawno zatrudnił ludzi od zmiany scenografii: to spece relacji inwestorskich i PR, osadzeni mocno w światku funduszy...

Tematy

Średnia firma , Certyfikacja , Konferencje , Usługi , Konferencja , Hotele , Firma , Firmy , System , Zarządzanie Ludźmi , Informatyka , Zarządzanie