Praktyka uczyni z ciebie mistrza

Paweł Sopkowski, dyrektor zarządzający Coaching Center, poleca korzystanie z dni otwartych szkół coachingu, podczas których zademonstrują one rodzaj coachingu, którego uczą, przedstawią model pracy coacha, odniosą się do standardów akredytacyjnych, przedstawią sylwetki prowadzących.

— Bardzo ważne jest osobiste doświadczenie coachingu, ponieważ czytanie, oglądanie czy nawet kurs nie oddają naszych osobistych przeżyć i odczuć w czasie programu coachingowego — twierdzi Paweł Sopkowski.

Ważne jest też to, czy w ogóle ktoś się do tego zawodu nadaje. Warto to sprawdzić, nim podejmie się decyzję o nauce coachingu, która nie jest tania. Niektóre ośrodki szkoleniowe proponują wykonanie testu predyspozycji. Najczęściej stosowane są trzy metody: test psychometryczny profilowany dla zawodu coacha, wywiad oraz tzw. obserwowana sesja coachingowa prowadzona przez doświadczonego coacha i trenera coachingu.

— Taki „bilans wejścia” jest często ważnym elementem pomagającym podjąć decyzję, a w przypadku zaangażowania się w kształcenie ukierunkowuje proces uczenia się. Nasze badania mówią, że wielu wykształconych coachów nie prowadzi coachingu, lecz stosuje nabyte umiejętności i metody w aktualnie pełnionej roli: menedżera, trenera, konsultanta. To ważne rozgraniczenie — dodaje Paweł Sopkowski.

Każdy, kto myśli o roli coacha, powinien również odpowiedzieć sobie na pytanie: „W jakim zakresie chcę prowadzić coaching?” i sprawdzić, czy ma realne możliwości jego praktykowania — zwłaszcza dotyczy to coachów zewnętrznych. Na rynku jest bowiem duża konkurencja.

— Inaczej jest z tzw. coachami wewnętrznymi, prowadzącymi coaching w ramach swoich obowiązków zawodowych— dobrze sformułowana i realizowana oferta coachingowa dość szybko znajduje sobie klientów — mówi dyrektor Coaching Center.

Można się też uczyć coachingu na studiach podyplomowych, które dają dobre rozeznanie w tej dziedzinie. Student otrzymuje szeroką wiedzę o podejściach, zastosowaniach, kierunkach. Aby jednak posiąść odpowiedni poziom umiejętności i biegłości, potrzebny jest spójny wewnętrzny program treningowy, połączony z praktyką i jej nadzorem — czyli oparcie uczenia o standardy kształcenia zawodowego, a nie wyłącznie akademickiego.