Sprzedający rozdają karty na eurodolarze

Marcin Kiepas
opublikowano: 23-08-2010, 00:00

Mieszanka realizacji zysków po dwóch miesiącach wzrostów oraz premiującej dolara ucieczki od ryzyka dała wyraźną przewagę sprzedającym na wykresie EUR/USD. Ostatnim tego potwierdzeniem było piątkowe wybicie dołem z sześciodniowej konsolidacji w przedziale 1,2750-1,2920 dolara. Otwiera ono drogę najpierw w okolice 1,26 dolara, gdzie wsparcie tworzy 50-procentowe zniesienie Fibonacciego wzrostów w okresie czerwiec-sierpień tego roku, a później być może nawet do 1,2450, gdzie znajduje się kolejne zniesienie.

Kontynuacja spadków EUR/USD wymagać będzie dalszego wzrostu awersji do ryzyka. O tym zaś będą w najbliższych dniach decydowały dane o amerykańskim PKB w II kwartale, raporty z tamtejszego rynku nieruchomości oraz piątkowe wystąpienie szefa Fed. Ważna będzie też publikacja indeksu monachijskiego instytutu Ifo, a także wstępnych szacunków sierpniowych indeksów PMI dla Francji, Niemiec i całej strefy euro.

Marcin Kiepas

© ℗
Rozpowszechnianie niniejszego artykułu możliwe jest tylko i wyłącznie zgodnie z postanowieniami „Regulaminu korzystania z artykułów prasowych” i po wcześniejszym uiszczeniu należności, zgodnie z cennikiem.

Podpis: Marcin Kiepas

Polecane

Oto najlepszy bank w Polsce

Łowcy foreksowych jeleni

Inspiracje Pulsu Biznesu

Handel, Haendel i hotel

S.D.G, czyli Soli Deo Gloria — jedynemu Bogu chwała. Taki skrót pojawia się m.in. w manuskryptach Bacha i Haendla. Ale nie tylko. Inskrypcja ta znana jest z wielu budynków sakralnych i świeckich. Pojawiła się także na jednym z najbardziej imponujących zespołów spichlerzy w Gdańsku, mających korzenie w XV w. W całości można je jednak podziwiać już tylko na starych rycinach. Ostatnie 75 lat wymazało z krajobrazu miasta wiele spichlerzy. Niegdyś w miejscu zwanym dziś Wsypą Spichrzów i w okolicy było ich grubo ponad 300. W dobrym stanie przetrwał jedynie spichlerz zwany Deo. Stoi wśród ruin, połamanych zębów ceglanych resztek, w samym sercu Gdańska — widział go każdy, kto choć raz zajrzał do stolicy Pomorza. Za rok ten obrazek będzie już tylko historią. Nową napisze lokalny przedsiębiorca, który przez lata wolał trzymać się w cieniu. Teraz, ryzykując dużą częścią majątku, stawia na nowy wygląd Gdańska, mającego przyciągać zamożnych turystów nie gorzej niż Kraków czy Sztokholm. — Jako mieszkaniec tego miasta od 60 lat czekam na ten moment, gdy wreszcie spichlerze odzyskają należny im blask — mówi Zbigniew Nowak,...

Młokos z wizją 3.0

Na niemal wszystkich zdjęciach André Gerstner pozuje w dość oczywistej scenografii — przy biurku lub przy maszynach szwalniczych. Biała koszula, granatowa marynarka, uśmiech. Szybkie cyk, cyk lustrzanką i po zabawie. Szef, a zarazem największy akcjonariusz Groclinu (ponad 52 proc. akcji) przez „warszawkę” — i nie tyko — postrzegany jest sztampowo: jako uporządkowany, precyzyjny, kalkulujący menedżer, etapami zaprowadzający porządek w niegdysiejszym ulubieńcu inwestorów z GPW. W dziennikarskiej narracji, dla zabicia nudy, obowiązkowo trzeba dorzucić wątek polskiego do szpiku kości wozu Drzymały, gdzie — w domyśle — lejce trzyma teraz potomek pruskich ciemiężców. I z zapałem naprawia to, czego Polak naprawić nie potrafił. Czy tak jest w rzeczywistości? Niekoniecznie, wystarczy przejechać kilkaset kilometrów do Grodziska Wielkopolskiego, by przekonać się, że Gerstner w te narracyjne klisze nie zawsze da się wpasować. — Dlaczego mam tylko takie fotografie? Takie mi robią — stwierdza 40-latek, który niedawno zatrudnił ludzi od zmiany scenografii: to spece relacji inwestorskich i PR, osadzeni mocno w światku funduszy...

Niech się wiara bawi

— Można powiedzieć, że to, co mam, mam dzięki dyskotekom — mówi Bogdan Duraj, właściciel firmy P.P.H.U. Fronty Meblowe. Jego zakład znajduje się w Chojnicach, 40-tysięcznym mieście w województwie pomorskim. Meble eksportuje m.in. do Niemiec, Francji i Luksemburga. W wolnych chwilach zamyka się jednak w świecie muzyki. Zanim wylądował za konsoletą DJ-a, bardziej ciągnęło go do piłki nożnej, ale musiał pożegnać się ze sportem, kiedy zerwał oba więzadła. Wówczas wpadł na pomysł, by prowadzić z kolegami szkolny radiowęzeł. Udało się namówić dyrektora, a kiedy przekonali go jeszcze, by dokupił sprzęt, zaczęli grać na dyskotekach w miejscowym domu kultury. Był rok 1975. Egzamin na DJ-a W czasach, kiedy wszystko było regulowane, nie inaczej rzecz się miała w działalności artystycznej. Aby być muzykiem, konieczne było wykształcenie kierunkowe lub przejście urzędowej weryfikacji zawodowej. Dotyczyło to także prezenterów dyskotekowych. — To było całe sympozjum, na które z reguły przyjeżdżało około stu osób, ale jak 40 zdało egzaminy, to było dobrze. Uczyliśmy się całej historii i teorii muzyki — opowiada Bogdan...

Tematy

Niemcy , Dolar , Ryzyko , Ważne

Puls Biznesu

Puls Inwestora / Sprzedający rozdają karty na eurodolarze