Telewizja 3D będzie lepsza m.in. dzięki Polakom

MEJ
opublikowano: 2015-07-02 20:07

Wspólny projekt międzynarodowego zespołu badawczego z USA, Polski i Niemiec pozwolił na opracowanie nowej metody generowania wysokiej jakości obrazów stereoskopowych. Ułatwi ona oglądanie filmów 3D.

Zespół naukowców  z Zakładu Grafiki Komputerowej Instytutu Informatyki WEiTI Politechniki Warszawskie, Massachusetts Institute of Technology i Max Planck Institut opracował nowe metody generowania obrazów stereoskopowych wysokiej jakości. Innowacyjne rozwiązanie wykorzystuje analizę i kontrolę dysparycji, autorstwa międzynarodowego zespołu uczonych.

Tworzenie obrazów stereoskopowych i wyświetlanie ich w wysokiej rozdzielczości jest bardzo trudnym procesem, zwykle wymagającym ręcznej interwencji w celu usunięcia niepożądanych zaszumień. Algorytmy, jakie powstały w czasie ostatnich 5 lat, miały zautomatyzować ten proces, ale nie brały one pod uwagę powierzchni przezroczystych, przepuszczających światło. Tymczasem mieszanie się materiałów posiadających właściwości odbijające i załamujące światło są bardzo powszechne w życiu codziennym, co tworzy spory problem przy analizie obrazu. Takie kombinowane powierzchnie powodują bowiem powstawanie zbyt dużych wartości dysparycji oraz wielu interpretacji stereo, co z kolei może prowadzić do braku możliwości połączenia obrazów i w efekcie ogólnego zdezorientowania i dyskomfortu widza.

Naukowcy z międzynarodowego zespołu opracowali wiec metodę, umożliwiającą łatwiejsze łączenie obrazów stereoskopowych, jednocześnie zachowując realizm wyświetlanych scen. Obecnie wykreowana metoda działa dla obrazów otrzymanych za pomocą grafiki komputerowej. Bazuje ona na wykorzystaniu informacji o pozycji powierzchni oraz wykonaniu dekompozycji obrazu na warstwy. Po dekompozycji możliwe jest określenie wartości dysparycji dla każdego fragmentu obrazu. Wartości te umożliwiają obliczenie potencjalnych regionów, w których będą występować zakłócenia widzenia, spowodowana właściwościami materiałów. Następnym krokiem jest optymalizacja i określenie położenia kamery dla poszczególnych pikseli w poszczególnych warstwach, dzięki którym możliwe jest stworzenie lepiej odbieranej przez obserwatora pary obrazów stereoskopowych.

Takie rozwiązanie może być zastosowane w przemyśle filmowym przy produkcji filmów 3D, jako, ze znacznie ułatwia odbiór filmów trójwymiarowych.