Kilkanaście minut piątkowego popołudnia wystarczyło, by trwający od kilku dni i niewiele znaczący trend wzrostowy rentowności polskich obligacji zmienił się w tornado i wywindował je o 14 pkt. baz., do najwyższego poziomu od trzech miesięcy.
Nie jest to kwestia chwilowego braku płynności (obligacje skarbowe należą do najpłynniejszych instrumentów), która stała za skokiem rentowności obligacji obserwowanym w drugim tygodniu marca (a wtedy po raz ostatni rentowność naszych 10-latek rosła tak gwałtownie). I raczej nie jest to także kwestia przekonania inwestorów o tym, że Polska zawetuje unijny budżet i postawi się sama w tragicznej sytuacji. Skok rentowności odbył się synchronicznie także na innych rynkach, a szczególnie mocno widziany był w USA, gdzie opublikowane w piątek dane z rynku pracy rozczarowały inwestorów. Jest to jednak argument za tym, by stopy procentowe trzymać nisko jeszcze dłużej, a przecież również obecnie nie ma horyzontu ich podnoszenia. Z rynkiem nie należy jednak polemizować, kto stawiał pieniądze na to, że pandemia zmiażdży indeksy giełdowe i nie wycofał się w porę z rynku, dziś jest bez kapitału.
