Trump chce zostać prezydentem USA

Katarzyna Łasica

email

16-06-2015, 18:28

Być może zainteresuje Cię też:

Polecane

Inspiracje Pulsu Biznesu

Lalki ubrane w emocje

Lalka kojarzy się z uśmiechniętą buzią i kolorowymi ubrankami. Ale te, które robi Renata Gołaszewska-Adamczyk, choć noszą dziecięce imiona: Lusia, Kasia, Marysia, Helenka, Kazio, nie są dla dzieci. To lalki kolekcjonerskie wykonane autorską techniką. Nie ma dwóch takich samych. Od główki przez kształt ciała aż po strój i dodatki wszystko ręcznie wykonuje z ogromną starannością i precyzją. Włosy lalek sprowadza ze Stanów Zjednoczonych, a trykot z Holandii, bo najważniejsza jest jakość. Kiedyś kupowała wełnę z polskich owiec, ale nie była wystarczająco czysta, więc zaczęła ją sprowadzać z Niemiec. Stylizacje lalek są proste, by nie odwracały uwagi od ich emocji, a wręcz je podkreślały. — Moje lalki są ubrane w emocje. To zupełnie autonomiczne postacie, które mają nam coś do przekazania. Są pełne prawdziwych uczuć — twierdzi Renata Gołaszewska-Adamczyk. Inspiracją często są dzieci. A ma ich trójkę. Najstarszy jest Hubert, potem Filip i najmłodsza Hania. Ich szczerość przywołuje w niej wspomnienia z dzieciństwa, które stanowią początek procesu twórczego. Nigdy nie robi szkicu na kartce. Pomysł rodzi się...

Wielbłąd w galopie

Przełom lat 80. i 90. Nastoletni Paweł dostaje świadectwo ukończenia pierwszej klasy wieluńskiego technikum. Jest duma, także w oczach rodziców, z zawodu nauczycieli. Paweł Szataniak, jako najlepszy uczeń w szkole, odbiera nagrodę z rąk dyrektora. — Wręcza mi książkę. Pierwsze, co widzę, to wielka naklejka… „przecena” — wspomina Paweł Szataniak. To rozczarowanie, pierwsze poważne pytanie o przyszłość. Projektowana przez rodziców kariera naukowa poszła w kąt. Zaczął się biznes, który docenia ciężką pracę i niesie smak przygody. Lot nad Paryżem Dekady później znów nastąpił wewnętrzny przełom. — Lecę do Paryża. Bez was — usłyszeli doradcy od Pawła Szataniaka po niemal dwóch latach polsko-francuskich negocjacji. Wcześniej Wielton, wieluński producent naczep, przez kilka kwartałów rozmawiał z zarządem i pracownikami branżowego rywala Fruehaufa, lidera rynku francuskiego. Sprawa była na pozór prosta: w połączenie dwójki liderów zaangażowano armię świetnie opłacanych białych kołnierzyków. Po drugiej stronie stał większościowy właściciel w postaci funduszu private equity,...

Genetyk ascezy klonuje miliony

— Czekałem na bessę. Na tę konkretną po upadku Lehman Brothers. Hossa to nie jest woda, w której najbardziej lubię pływać. W naszej firmie mamy inne DNA, strategie wymykające się rynkowym modom — twierdzi Piotr Osiecki, największy akcjonariusz i prezes Altus TFI, tłumacząc, dlaczego kilka lat temu płynnie odszedł z wielkiego funduszu PZU na swoje. Siedzimy na czwartym piętrze leciwej kamienicy w centrum Warszawy, jakiś kilometr od roztrzęsionych negatywną zmiennością notowań warszawskiej giełdy. To tu ekipa Altusa przeżywa swoją długą hossę. DNA narzucone przez Osieckiego wyziera z każdej strony, na elewacji genetyczny ascetyzm wręcz odpada płatami. Siedziba jednego z najrentowniejszych przedsięwzięć na rynku finansowym w Polsce w ostatnich latach odarta jest z kosztowego szaleństwa. Tak wygląda średnio prosperujące biuro księgowe. Na parkingu? Żadnych maserati, bentleyów w krzykliwych kolorach i skórach. A przecież w Altusie najlepsi zarządzający dzięki kilkumilionowym bonusom zarabiają rocznie więcej niż prezesi największych banków. — To jest właśnie nasz gen. Stonowany styl, bez zbytków. Nie cierpię rozrzutności,...

Tematy

Media , Miliarderzy , Fakty