Wnętrze uderzyło nas dekadenckim powiewem smakoszostwa. Także cytatami z Anthelme Brillat-Savarina (francuski klasyk wykwintnego stołu). Czy to zapowiedź kulinarnych ekstaz?
Podekscytowani czekaliśmy na pierwszą odsłonę. Delikatny tatar ze szkockiego łososia wystąpił z dziarsko narzuconym miodowo-musztardowym szalem, nieco prowokacyjnie przybrany orzechami nerkowca (27 zł). Gdzieś daleko podśpiewywała cebula. Całość? Smakowa poezja! W kieliszki bez pytania nalano schłodzone Chablis. Saint Martin, 2006, Domaine Laroche (48 zł kiel.) Musiało być dobrze, bo cebula nie protestowała.
Wybredna kaczka
Z trzepotem skrzydeł przyleciała Bella Marbella (delikatnie duszone płatki kaczki z cebulą i rozmarynem – 42 zł) - z subtelnym akompaniamentem foie-gras. Wpadliśmy w lekką panikę, szukając wina, które mogłoby przygarnąć przyjacielskim ramieniem smakowitą Bellę. Przeczuwaliśmy, że większość tych w karcie tylko czyhało, by się z nią szarpać. Zrezygnowani już mieliśmy zamówić sodówkę, gdy nagłe przyszło olśnienie. Znaleźliśmy ukrytego głęboko w karcie sfrustrowanego Francuza: Alzacki Pinot Noir, 2001, Leon Beyer (145 zł). Zamówiliśmy - i podsunęliśmy kaczce pod dziób. Zaskoczenie... Bella kwakała coś pod dziobem, że wieśniaka przed randką trzeba zawsze dobrze napowietrzać. W Splendido stosowny zabieg przeprowadzono szybko i bezboleśnie. Drugiemu podejściu towarzyszyło radosne mruczando.
Przyszła kolej na danie główne. Oto nasz ulubiony strzępiel (54 zł) – zwany przez Anglosasów sea bassem. Rozgorzała dyskusja, że niby strzępiel po polsku brzmi mało apetycznie. Lepiej zwać go z angielska. Zgodziliśmy się, ale tylko dlatego, że sea bass na talerzu już zaczął stygnąć - mimo pancerza z przypieczonej, chrupkiej skórki i poduszki z balsamicznego risotto. Razem na widelcu (smakowo) udana kombinacja. W kieliszki ponownie nalano Chablis. Świetne trafienie!
NoneNone