Klasycznym przykładem tematu wewnętrznego rzuconego na szalę jest przyszłość lasów państwowych. Dwa dni temu komentowaliśmy chytrą zagrywkę koalicji PO-PSL, która zgłosiła pilną nowelizację Konstytucji RP, trwale blokującą prywatyzację państwowych zasobów leśnych. PiS merytorycznie jest za tym samym, ale forsuje własną metodę, jako że poprawka konstytucyjna da przecież punkty stronie rządowej. Chce przeprowadzenia w obronie lasów referendum, którego sensem jest również uniemożliwienie ewentualnej prywatyzacji.

Losy referendum są oczywiste — koalicja rządowa pośle projekt z milionem podpisów do kosza. W odwecie PiS zablokuje nowelę konstytucji i lasy pozostaną bez trwałej osłony prawnej. Abstrahując od partyjnych targów, trzeba obiektywnie ocenić, że jedno z przygotowanych przez PiS pytań ośmiesza samą ideę powszechnego głosowania beznadziejną konstrukcją: „Czy jesteś za zobowiązaniem rządu do pilnych renegocjacji Traktatu Akcesyjnego w zakresie wolnego obrotu ziemią dla obcokrajowców w Polsce uwzględniając, iż stanowisko rządu do zmiany w traktacie powinno być następujące: zakup polskiej ziemi przez obcokrajowców będzie możliwy od roku, w którym siła nabywcza średniej pensji Polaka będzie stanowiła minimum 90 proc. średniej siły nabywczej mieszkańców pięciu najbogatszych państw Unii Europejskiej?”. Uff… Takie teksty, jasne co najwyżej dla ich autorów, nie mają prawa absorbować milionów głosujących Polaków nawet w teoretycznie szczytnym celu.